بهرهمندی از اخلاق نیکو در روابط فردی و اجتماعی یکی از ارزشمندترین آموزههای دین مبین اسلام است.
این موضوع به قدری از سوی اهلبیت (علیهم السلام) مورد تأکید قرار گرفته که پیامبر اکرم (صل الله علیه و آله وسلم) محبوبترین افراد نزد خداوند را خوشاخلاقترین آنان معرفی کرده است؛ اَحَبُّكُمْ اِلَى اللّه ِ اَحْسَنُكُمْ اَخْلاقاً.
امام باقر(علیه السلام) در حدیثی میفرماید:
«اِنَّ اَکْمَلَ المُؤْمِنینَ ایمانا اَحْسَنُهُمْ خُلُقا؛
کاملترین مؤمنین از نظر ایمان، نیکوترین آنها از نظر اخلاق است.
(اصول کافی، ج2، ص99، ح1).
پس اگر داعیۀ ایمان داریم و خود را مؤمن میدانیم، باید ببینیم چقدر اخلاقیاتمان نیکوست، به عبارت دیگر، کامل شدن ایمان در بهتر شدن اخلاق بروز خواهد داشت.»
امروزه ابلیس و ایادی او به شیوه های مختلف درصدد ایجاد ناجوری ها در انسانها هستند و آنان را به سوی بداخلاقی میکشانند که نمود آن در محیط خانواده ها دیده میشود.
پس سعی کنیم با این حربۀ شیاطین که سستکنندۀ بنیان خانواده هاست، مقابله کنیم و با رفتاری سرشار از رحمت، محبت و صفا و صمیمیت در خانوادهها، زینتبخش اهلبیت (ع) باشیم.
به عبارت دیگر، بیاییم آنقدر با رحمت و محبت در محیط خانواده، اقوام و دوستان رفتار کنیم که بهانۀ جاری شدن رحمت و برکات الهی را به خداوند بدهیم.