صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
سانسور و مدیریت دل‌بخواهی چهره و فرمایشات رهبر انقلاب به خودی خود مشکوک است؛ زمانی که این سانسور روی موضوع مهمی مانند حجاب صورت می‌گیرد، به مراتب زشت‌تر، خطرناک‌تر و مشکوک‌تر به نظر می‌رسد.
: رهبر معظم انقلاب در یک سال و نیم اخیر که نیروهای غیرملی و دین‌ستیز درصدد گسترش بی‌حجابی و فحشا در جامعه ایرانی بوده‌اند، مکرر در مورد حجاب و ضرورت آن برای نظام اسلامی و جامعه تاکید کرده‌اند. تاکنون شاید گلایه‌های جامعه مومن ایران از بی‌توجهی برخی مسئولان به فرمایشات رهبر انقلاب آزار دهنده بود اما به نظر مسئله از بی‌توجهی به دستورات رهبری به سانسور سخنان ایشان نیز رسیده است!
روشن است که موج‌سازی برای بی‌حجابی و ولنگاری مطلق در عرصه عمومی و خیابان که این روزها کشور به آن مبتلاست، ریشه‌هایی در برخی تصمیم‌گیران و تصمیم‌سازان دارد. بنا به سخنان، یادداشت‌ها، تحلیل‌ها و حتی کیفیت اقدام برخی از مسئولان، مشاوران و تصمیم‌سازان، آن‌ها مقوله حجاب را از اساس واجد اهمیت نمی‌دانند! برخی دیگر در یک تحلیل سطحی و اشتباه این مهم دینی را در مقابل اولویت‌های سیاسی قرار می‌دهند و حکم به عقب‌نشینی یا تغافل می‌دهند؛ برخی دیگر نیز نهایتا به فعالیت‌های مردمی و اقداماتی از جنس تذکر لسانی رضایت می‌دهند و در شأن دولت و نظام سیاسی حکم به طفره‌روی می‌دهند.
این دسته از مسئولین در تحقق و یا مشروعیت بخشی به باورهای خود مانعی بزرگ چون رهبر معظم انقلاب، دارند. پشت‌دستی اول و برجسته‌ترین آن را شاید بتوان همان حکم تاریخی ایشان مبنی بر «حرام سیاسی و شرعی بودن» کشف حجاب دانست. قبل از آن نیز ایشان در بیاناتی «توصیه برخی مسئولان به عقب‌نشینی» و خطر چنین تفکری را متذکر شده بودند.
ایشان در بیانات خود تقریبا به صورت مکرر به حجاب پرداخته و ناظر به وضع جامعه سقلمه‌هایی به مدیران و سران کشور زده‌اند. نزدیک‌ترین مورد از این اشارات، بیانات ایشان در دیدار با مردم قم در تاریخ ۱۹ دی ماه، یعنی یکشنبه همین هفته، بود. ایشان کشف حجاب را در کنار بستن حوزه‌ها و تعطیل کردن عزاداری‌ها و مراسم دینی و نمازجماعت‌ها و… از جمله فعالیت‌های حکومت طاغوت و دولت انگلیس برای استحاله فرهنگی جامعه ایران عنوان کردند. ایشان به صورت خاص متذکر شدند که: «مسئله‌ی کشف حجاب را با این چشم نگاه کنید؛ کار انگلیس‌ها بود».
در ادامه این بیانات ایشان با ذکر عوامل مختلفی از قبیل یأس‌آفرینی و سختی‌های اقتصادی، کاهش تشرّع و بی‌اعتنایی به هنجارها و ضرورت‌های دینی از قبیل حجاب را عاملی مهم در کاهش مشارکت مردمی و دور شدن مردم از نظام عنوان کردند. ایشان در این بخش از بیانات فرمودند :«یکی از عواملی که برای بیرون بردن مردم از صحنه به کار می‌گیرند، بی‌اعتقاد کردن مردم و بی‌اعتنا کردن مردم به عوامل حضور و شجاعت و قدرت است که در رأسش ایمان دینی است، در رأسش تشرّع است. دارند تلاش می‌کنند، تبلیغات می‌کنند، کار می‌کنند؛ دشمن مشغول کار است. مسئولین ما باید در این زمینه‌ها هرچه می‌توانند تلاش کنند، هرچه می‌توانند کار کنند. مسئله‌ی حجاب و این قضایای حجاب را با این چشم نگاه کنید. مسئله صرفاً این نیست که حالا قضیّه‌ی حجاب را یک عدّه‌ای نمی‌دانند یا ملاحظه نمی‌کنند؛ نه، یک عدّه‌ای انگیزه دارند ــ البتّه عدّه‌ی کمی ــ برای مخالفت و معارضه».
با وجود اهمیت این موضوع، هم از حیث پافشاری مکرر رهبر انقلاب و هم از حیث جاری بودن این مقوله و ابتلای کشور به آن، به نحو عجیبی از بازتاب صریح این بیانات در رسانه‌های مختلف که حتی موسوم به رسانه‌های انقلابی نیز هستند، امتناع می‌شود. حتی رسانه دفتر حفظ و نشر رهبر انقلاب نیز این بخش از این بیانات را مسکوت می‌گذارد. اتفاق‌نظر و عملی که شائبه سانسور بیانات رهبر انقلاب را، که قبلا نیز در برهه‌های گوناگون مطرح شده بود، جدی می‌کند.
به فاصله نزدیکی رد این سانسور را در بیانات دیگر می‌توان یافت. در روز ششم دی ماه ۱۴۰۲ و در سخنرانی رهبر انقلاب در میان جمعی از بانوان کشور نیز اشارات مهمی به موضوع حجاب صورت گرفت. ایشان در این سخنرانی با ایستادن بر بلندای مسئله حجاب، تناقض غرب را اینگونه به چالش کشیدند: «آزادی جنسی و افراط در گسترش تعرّضات جنسی، خانواده را منهدم می‌کند. من چند سال قبل از این، از کتاب یکی از رؤسای جمهور آمریکا نقل کردم؛ آمارها به معنای واقعی کلمه وحشت‌زا است؛ آمار تعرّضات جنسی، آمار بی‌بندوباری‌ها. و تعرّض جنسی مجازات ندارد، مجازات نمی‌شوند، امّا حجاب مجازات دارد! یک رذلی، یک لاتی، یک زن باحجاب را آزار بدهد، بعد به دادگاه کشیده بشود، در دادگاه آن زن را چاقو بزند و بکُشد، این اشکالی ندارد! حالا مثلاً یک مدّتی زندانی به آن آدم رذل می‌دهند، امّا این مبارزه‌ی با حجاب و مقابله‌ی با حجاب مطلقاً به عنوان یک کار زشت تقبیح نمی‌شود؛ چرا؟ اینها سؤالات بی‌جواب است، اینها را جواب نمی‌دهند، [چون] منطقی وجود ندارد.»
ایشان پس از این و در هنگامه توضیح شرایط و بسترهای فعالیت بانوان در جامعه اسلامی، پرهیز از جاذبه جنسی و عدم آسیب به نقش مادری را دو موضوع مهم عنوان کردند. ایشان بر حساسیت اسلام در رابطه با وجود جاذبه جنسی در فضا و محیط تاکید کردند. از همین ناحیه نیز بخش دیگری از اهمیت حجاب از نگاه ایشان توضیح داده شد: «مسئله‌ی حجاب یکی از چیزهایی است که می‌تواند در خطر جاذبه‌ی جنسی محدودیّت ایجاد کند؛ از این جهت در اسلام روی مسئله‌ی حجاب تأکید شده. در سوره‌ی احزاب، در دو جا، مسئله‌ی حجاب [بیان می‌شود]: وَ اِذا سَأَلتُموهُنَّ مَتاعًا فَسئَلوهُنَّ مِن وَراءِ حِجاب؛ کسانی که می‌روند خانه‌ی پیغمبر، مثلاً فرض کنید مهمانند و یک غذایی می‌خواهند بگیرند، با زن پیغمبر مواجه نشوند، از پشت پرده [بگیرند]؛ یعنی این دقّت شده. همچنین در آیه‌ی دیگری از سوره‌ی احزاب هم همین معنا وجود دارد. بنابراین، این دو حسّاسیّت باید رعایت بشود: هم مسئله‌ی حجاب بایستی به معنای واقعی کلمه رعایت بشود، هم مسئله‌ی خانواده و حضور در خانه و نقش «مادری» که مهم‌ترین نقش است».
با وجود چنین اشارات مهم و جامعه‌ساز در بیانات رهبر انقلاب که کاملا متناظر با واقعیت‌های کف جامعه و خیابان است، به شکل عجیبی از میان تمام فقرات این بیانات، رسانه‌های اصولگرا و موسوم به انقلابی بر بخش‌هایی نظیر لزوم کار مردان در خانه تمرکز می‌کنند. گویی سقف جدیت و اهمیت یک سخنرانی از رهبر انقلاب همین بوده است. گذشته از اینکه پرداخت به همین موضوعات نیز چندان ریشه‌ای و مبنایی نیست و عمدتا از زاویه طنز و مطایبه صورت می‌گیرد. گویی فرمایشات رهبر انقلاب تنها به درد خلق چندثانیه تصویر جالب و زدن یک لبخند می‌خورد.
این سانسور و مدیریت دل‌بخواهی چهره و فرمایشات رهبر انقلاب به خودی خود نکوهیده و مشکوک است؛ زمانی که این سانسور بر روی موضوع مهم و زنده‌ای مانند حجاب صورت می‌گیرد، به مراتب زشت‌تر، خطرناک‌تر و مشکوک‌تر به نظر می‌رسد. با کدام منطق و بر اساس کدام تفکر مسئله‌ای را که هم امت و هم امام امت از آن ناراضی بوده و نسبت به آن هشدار می‌دهند، توسط گروه‌ها و افرادی «خلاف مصلحت» تشخیص داده شده و خاک روی آن پاشیده می‌شود؟
