حدیث/ درمحضر امام جعفر صادق علیه‌السلام

الصّادق ( اللَّهُ غَایَهًُْ مَنْ غَیَّاهُ فَالْمُغَیَّا غَیْرُ الْغَایَهًِْ تَوَحَّدَ بِالرُّبُوبِیَّهًِْ وَ وَصَفَ نَفْسَهُ بِغَیْرِ مَحْدُودِیَّهًٍْ فَالذَّاکِرُ اللَّهِ غَیْرُ اللَّهِ وَ اللَّهُ غَیْرُ أَسْمَاءٍ وَ کُلُّ شَیْءٍ وَقَعَ عَلَیْهِ اسْمُ شَیْءٍ سِوَاهُ فَهُوَ مَخْلُوقٌ أَ لَاتَرَی قَوْلَهُ الْعِزَّةُ لِلهِ الْعَظَمَهًُْ لِلَّهِ وَ قَالَ وَ لِلهِ الْأَسْماءُ الْحُسْنی فَادْعُوهُ بِها وَ قَالَ قُلِ ادْعُوا اللهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمنَ أَیًّا ما تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْماءُ الْحُسْنی فَالْأَسْمَاءُ مُضَافَهًٌْ إِلَیْهِ وَ هُوَ التَّوْحِیدُ الْخَالِصُ.

امام صادق (علیه السلام)- لفظ الله که فارسی آن خداست نامی از نام‌های او غایت و پایان کسی است که آن را مغیی و صاحب غایت گردانیده و آنکه غایت قرار داده شده است یعنی ذات مقدّس غیر غایت است.

به ربوبیّت و پروردگاری یگانگی نمود. و خود را به‌غیر محدودیّت و اندازه نداری وصف فرمود پس آنکه خدا را یاد می‌کند غیر خداست و خدا غیر نام‌های خود است و هرچیزی که نام چیز بر آن واقع شود غیر از خدا مخلوق و آفریده است آیا به‌سوی گفتارش نمی‌نگری که عزّت از آن خداست. (نساء/۱۳۹)

یعنی غلبه و ارجمندی مخصوص خداست و العظمهًْ لله؛ یعنی بزرگی برای خداست و فرمود: و برای خدا، نام‌های نیک است خدا را به آن [نام‌ها] بخوانید! (اعراف/۱۸۰)

و فرمود: قُلِ ادْعُوا اللهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمنَ أَیًّا ما تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْماءُ الحُسْنی؛ و هنگام رحمان خواندن خداوند چه به هریک از این دو اسم او را بخوانید و او را به آن مسمّی گردانید، روا می‌باشد

 چراکه برای او نام‌های نیکو یا نیکوتر است و معنی همه یک‌چیز است و آن ذات مقدّس است، تتمّه‌ی حدیث و نام‌ها به‌سوی او مضاف و منسوب هستند و آن توحید خالص است که شائبه کثرت در آن نیست.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۸، ص۳۸۲ بحارالأنوار، ج۴، ص۱۶۰/ التوحید، ص۵۸/ نورالثقلین.

.

آیه ۱۳۹ سوره نساء 

الَّذينَ يَتَّخِذُونَ الْكافِرينَ أَوْلِياءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنينَ أَ يَبْتَغُونَ عِنْدَهُمُ الْعِزَّةَ فَإِنَّ الْعِزَّةَ لِلهِ‌ جَميعاً