پدر شهید عجمیان: فرزندم با خونش به همه نشان داد هدف اغتشاشگران چیست

اسم اغتشاشات سال 1401 که به میان می‌آید خیلی‌هایمان جزو اولین تصویر پشت زمینه ذهنمان بدن لاغر اندام و نیمه برهنه جوانی بسیجی است که با دست‌های باز وسط خیابان افتاده و دیگران با صورت‌های ماسک زده، با چشمانی که از خشم و ترس از حدقه بیرون زده او را دوره کرده و نه فقط تماشا بلکه به صورت دسته جمعی کمر به قتلش بسته‌اند.

او همان سید روح الله عجمیان جوان 27 ساله‌ای است که به جرم بسیجی بودن آنقدر زیر دست و پای اغتشاشگران ناجوانمردانه مورد اصابت ضربات قرار گرفت که به شهادت رسید.

یک جوان ساکت و مظلوم. کارگری کارگرزاده که نه از سر شکم سیری سنگ جمهوری اسلامی را به سینه میزد و نه نظامی بود که خود را مهیای وظیفه شغلی‌اش کرده باشد، بلکه از سر اعتقاد چشم می‌چرخاند که به عنوان یک بسیجی کجا حضور داشته باشد تا بیشتر به انقلاب خمینی خدمت کند.

کمتر از یک سال از شهادتش می‌گذرد، خانواده ساده و بی تکلف او سختی های زیادی را پشت سر گذاشته اند. از داغ جوان رعنای محبوبشان در خیابان محله خودش با آن روضه مجسم بگیر تا پیغام و پسغام و رفت و آمدهای عده ای معلوم الحال برای بخشیدن قاتلین پسرش که آنطور سنگدلانه او را زیر مشت و لگد کشتند.

حالا اما پدر شهید همچنان بی ریا و بدون تکلف از مردم قدردانی می کند. از مردمی که امسال به حرف رسانه های معاند گوش ندادند و پای کشورشان ماندند. گفتگوی با پدر شهید عجمیان در ادامه می آید:

* : روح الله عجمیان چگونه آدمی بود؟ مردم او را چطور می شناختند؟

پسر ساکت و مظلومی بود. اما به گونه ای نبود که حرف زور بشنود. زرنگ و رزمی کار بود. به مردم کمک می کرد. در مسجد محل فعال بود. اهل کمک به نیازمندان بود. پسرم خیلی به اطرافیانش احترام می گذاشت و اخلاق خوبی داشت و مردم دار بود.

کارش بیشتر در زمینه فعالیتهای فرهنگی در پایگاه بسیج بود و به فعالیتهای بسیج علاقه مند بود. در فراخوان های پایگاه بسیج شرکت داشت. در ایام کرونا که گروه های جهادی برای سلامتی مردم فعالیت هایی انجام می دادند با آنها مشارکت می کرد.گاهی شبها با بچه های جهادی برای ضدعفونی کردن معابر مختلف راهی خیابان می شد.

به رهبری خیلی علاقه مند بود و همیشه به دیگران تاکید می کرد که فرمایشات رهبری را گوش کرده و عمل کنید. علاقه زیادی به اهل بیت داشت واهل هیئت بود. تا زمان شهادت این مرام ها را داشت.

* : ماجرای وصیت شهید درباره محل دفنش چه بود؟ مگر می دانست که شهید می شود؟

یک بار در امام زاده محمد به دوستانش گفته بود اگر من شهید شدم من را کنار شهدای مدافع حرم اینجا دفن کنید. او علاقه زیادی به شهدای مدافع حرم داشت که این حرف را گفته بود. دوستانش به شوخی گفته بودند چرا به پدرت نمی گویی؟ ما چنین حرفی بزنیم کسی قبول نمی کند. روح الله گفته بود: «اگر به خانواده ام این حرف را بگویم آنها ناراحت می شوند شما بدانید و بعدا به خانواده ام بگویید که من را در امامزاده محمد دفن کنند.»

بعد از شهادتش ما همه کارهایش را برای دفن در امام زاده طاهر انجام داده بودیم که این دوستانش چنین ماجرایی را تعریف کردند و در نهایت ما با همکاری سپاه توانستیم همانجایی که شفاها وصیت کرده بود او را به خاک بسپاریم. خیلی تلاش می کرد که به مسیر شهادت برود.

 خیلی دوست داشت به سوریه برود و مدافع حرم بشود. آن زمان سرباز ارتش بود و مشغول خدمت سربازی به همین دلیل با درخواستش برای اعزام به سوریه موافقت نشد. خیلی تلاش کرد اما نشد. بعد از اینکه از سربازی آمد برای حضور در مرز سیستان و بلوچستان از طریق بسیج داوطلب شد. برای فعالیت در آنجا اسامی را قرعه کشی کرده بودند.

دوستانش که توانسته بودند زودتر بروند بعضی به شهادت رسیده بودند و روح الله غصه می خورد و اشک می ریخت از اینکه از آنها جدا افتاده است. اسمش برای اعزام به مرز سیستان و بلوچستان درآمده و قرار بود آذرماه به آنجا برود. اما آبان ماه یک ماه قبل از آن اینجا نزدیک منزل و در محله خودمان به شهادت رسید. قسمتش این بود که در همین شهر کرج و به دست اغتشاشگران به شهادت برسد.

گاهی شبها ساعت سه و چهار بامداد به مزار شهدای گمنام و شهدای مدافع حرم سر می زد. بعضی اوقات دست خواهرزاده های کوچکش را می گرفت و به زیارت شهدا می برد. به آنها می گفت این شهدا گردن ما خیلی حق دارند. به خاطر ما رفته اند و شهید شده اند. برای بچه ها توضیح می داد که باید به شهدا احترام بگذاریم. زندگی اش وقف احترام به شهدا بود.

وقتی مادرش عزادار برادرجوانش بود و در خانه گریه می کرد به او می گفت چرا اینجا نشسته ای و در خانه اشک می ریزی؟ برو کنار مزار شهدای مدافع حرم گریه کن کنار شهدای گمنام که مادرانشان نمی دانند آنها کجا هستند به جای مادران آنها سر مزارشان اشک بریز که اشک هایت به هدر نرود.

* : برای اینکه جوان خوب و با خدایی شود در تربیتش روش خاصی را به کار بستید؟

ما از سن 12 سالگی او را در پایگاه بسیج ثبت نام کردیم تا با روحیه بسیجی بزرگ شود و به راه بد کشیده نشود. آن زمان خودش هم علاقه داشت. اول می رفت باشگاه و ورزش می کرد و بعد به حسینیه و بسیج می رفت تا کمک بچه ها باشد. با همین مسلک بزرگ شد.  خودش پیرو خط رهبری بود و راهش را انتخاب کرده بود. و نیازی به مراقبت های هر روزه ما نداشت. مدتی هم تلاش کرد که بتواند پاسدار شود ولی قسمتش نشد که وارد سپاه شود.

* : آخرین بار کی با حضرت آقا دیدار داشتید؟

ما عید فطر با حضرت آقا دیدار داشتیم. فرصت برای صحبت های خصوصی کم بود. سه خانواده شهید بودیم که در بیت رهبری حضور پیدا کردیم آقا ما را راهنمایی می کرد و از اینکه در صحبت های عمومی اش اسم شهید ما و اسم شهید علی وردی را آورد خیلی خوشحال شدیم.

* : چقدر با خانواده دیگر شهدا در ارتباط هستید؟

ما با خانواده شهدا در ارتباط بوده و هستیم. خانواده شهدای مدافع حرم یا جنگ تحمیلی به ما سر می زنند. آنها همیشه به ما لطف و محبت داشتند ما دست و پای خانواده شهدا را می بوسیم معتقدیم امنیت و آرامشی که در کشور داریم مدیون همین خانواده ها هستیم. این امنیت حاصل جنگ هشت ساله شهدایی هست که واقعا با دست خالی مقابل صدام جنگیدند و آن کسانی که برای دفاع از حرم راهی سوریه و عراق شدند و جنگیدند. من خود را در مقابل آنان کوچک می بینم. ما هم حالا با این خانواده شهدا همدردیم و همه جوانمان را در راه خدا داده ایم.

* : برخورد مردم عموما با شما و خانواده تان در این یکسال بعد از شهادت روح الله چگونه بوده است؟

برخورد مردم با ما خیلی خوب بوده است. از پیر تا جوان به ما محبت داشتند و ما شرمنده این مردم هستیم. ملت ما ملت خوبی است حالا اینکه بعضی به شرایط اقتصادی و گرانی ها اعتراضی دارند و در این زمینه دغدغه دارند مسئله ای نیست ولی در نهایت اینگونه نیستند که کشورشان را رها کنند یا به آن پشت کنند.

من پسران دیگری دارم که آنها هم بسیجی هستند. مردم ما هم فرزندانشان بسیاری در این مسیر قرار دارند و اینگونه نیست که یکی در اغتشاشات شهید شود بقیه دیگر بسیج یا مملکت را رها کنند که خودشان را نجات بدهند. مردم همیشه وهمه جا پای کار هستند.

امسال هم دیدیم که هر جا فراخوان دادند، کسی از مردم به دنبال این اغتشاشگران نرفت و از آنها حمایت نکرد. حرف آنها را رد کردند. سال گذشته هم عده ای از مردم گول خوردند که دربرخی برنامه های ضدانقلاب شرکت کردند به هوای اینکه اعتراض است می رفتند اما وقتی وسط آمدند فهمیدند این اغتشاشگران اهداف و کارشان در واقع چیست. بعد از آن وقایع بهتر فهمیدند باید چکار کنند. من از این مردم قدرشناس ممنونم.

پدر و مادر شهید عجمیان بالای پیکر فرزند در معراج شهدا

* : مردمی که به دیدارتان می آیند، سوال و حرف و دغدغه خاصی را با شما مطرح می کنند؟

بعضی ها به من می گویند خوش به حال پسرت که به شهادت رسید. یا می گویند چه کردی که پسرت خوب بود؟ مردمی که با ما برخورد دارند همه دغدغه خوب شدن فرزندشان را دارند. کسی بد فرزند خود را نمی خواهد. اما گاهی بعضی از بچه ها گول رسانه های بیگانه را می خورند و به بعضی مسیرها کشیده می شوند. اما حتی آنها پدر و مادرهای خوبی دارند که به دنبال عاقبت بخیری فرزندشان هستند. اینکه چه کسی می تواند به مسیر شهادت برسد دست خداست. ما تلاشمان را در خوب تربیت کردن فرزندمان کردیم.

* : فکر می کنید شهادت پسر شما یا دیگر شهدای اغتشاشات سال گذشته چه اثری روی مردم بخصوص معترضین آن زمان گذاشت؟

من یک مثال از بزرگان دینمان میزنم. در مورد اهل بیت و اصحاب کربلا ما همه شنیده ایم که دشمنان آنها را دوره کردند، اذیت کرده و زجر دادند و بعد به شهادت رساندند. آن زمان تصویربرداری نبود که صحنه ها را ببینید نسل به نسل داستان مظلومیت آن ها منتقل شده است. با همه این تجسمش برای ما سخت است و شهادت این بزرگان در زندگی ما اثرگذار.

ولی در ماجرای نحوه شهادت شهدای امروز ما قضیه فرق دارد. در ماجرای شهادت فرزندان ما شرایطی پیش امد که دیگر همه مردم به چشم دیدند که چگونه چند جوان بسیجی را داخل خیابان مظلومانه زدند و به شهادت رساندند. با ریختن خون این شهیدان همچون شهید عجمیان و شهید علی وردی همه فهمیدند که هدف اصلی این اغتشاشگران چیست و خیلی از گول خورده ها از همان زمان خود را از این ماجراها کنار کشیدند تا راهشان را از دشمن جدا کنند و فهمیدند مسیر این افراد مسیر درستی نیست. خون این شهدا توانست به یک سری اثبات کند که فضای این اغتشاشات کار دشمن است.

* : حدود یک سال از ماجرای اغتشاشات سال گذشته که منجر به شهادت روح الله و عده ای دیگر شد می گذرد. بعد از گذشت این روزهای سخت حالا حرف خاصی با مردم دارید؟

من از مردم بابت اینکه در فراخوان های امسال رسانه های ضدانقلاب شرکت نکردند تشکر می کنم. مردم ایران تاج سر ما هستند. دستشان درد نکند که پای کار این نظام هستند.

گفتگو : نجمه السادات مولایی