سرخط خبرها
خانه / صراط عشق / اخبار / مداحی‌های عراقی چگونه جای خود را در ذائقه مخاطب ایرانی باز کردند؟

مداحی‌های عراقی چگونه جای خود را در ذائقه مخاطب ایرانی باز کردند؟

مداحی‌های عراقی در این چند سال نشان داده است که برای جذب مخاطب نیازی به دست‌زدن به هر کاری نیست و غنی‌بودن مضامین مداحی و ترکیب آن با یک ملودی زیبا می‌تواند هر مخاطبی با هر زبانی را به خود جذب کند.

: پیاده‌روی اربعین ۱۴۴۵ هجری قمری نیز با حضور ۲۲ میلیون زائر و هزاران موکب خدمت‌رسان به پایان رسید. جلوه مراسم اربعین بر زندگی مردم عراق آن‌قدر پررنگ است که هرکسی سعی می‌کند به‌اندازه خود اثری در پرشور برگزارشدن این مراسم به جا بگذارد و مداح‌های عراقی نیز از این موضوع مستثنی نیستند. این مداحی‌ها البته توانسته‌اند مخاطب ایرانی را نیز جذب خود کنند.

به گزارش رجانیوز؛ در چند سال اخیر مداح‌های عراقی سعی کرده‌اند حداقل یک مداحی ویژه برای ایام اربعین خوانده و روانه طریق الی الحسین کنند. مداحی‌هایی که اتفاقاً مخاطب غیر عراقی را هم مجذوب خود کرده است.

مداحی «سفره الی الله» و «اهلا بکل اللغات» از حیدرالبیاتی، «درب العشگ» با صدای محمد الجنامی و تزورونی از ملا باسم کربلایی، از جمله مداحی‌ها با زبان عربی هستند که در بین مخاطبان ایرانی محبوبیت خاصی پیدا کرده‌اند؛ اما دلیل این محبوبیت‌ها چیست؟

مضامین عالی در کنار ملودی‌های جذاب

رهبر انقلاب در یکی از دیدارهای خود با مداحان در سال ۶۸ درباره اهمیت شعر فرمودند: «اگر مداحی بتواند یک شعر خوب را که دارای مضمون و محتوای خوبی باشد، با صدای خوبی بخواند، شما ببینید که چه‌قدر خدمت بزرگی است. بسم‌اللَّه، این گوی و این میدان. منتها شرط اولش این است که شعر خوب باشد.»

البته این تنها تأکید رهبری برای استفاده از شعرهای قوی و با مضمون نیست ایشان در دیدارهای مختلف دیگری نیز به استفاده از شعرهای مطلوب در مداحی تأکید می‌کنند.

یکی از ویژگی‌های مهم مداحی‌های عراقی، همین استفاده از اشعاری است که در هر بندش مضمونی زیبا با الفاظی زیبا به‌کاررفته تا به مخاطب دید و نگاهی درست بیاموزد.

برای مثال در مداحی درب العشگ، شاعر این شعر کرار حسین کربلایی درباره امام حسین (ع) می‌گوید:

 دک باب الحسین و یروح التعب

درب امام حسین را بکوب و خستگی‌ات از بین می‌رود

محد یقیم الذهب غیر الذهب

کسی جز طلا ارزش طلا را نمی‌داند

دورنه صاحب ما یخون الملح

دنبال رفیقی که حرمت نان و نک را نگه دارد گشتیم

ما شفنه غیر حسین صاحب صدک

کسی را بهتر و راست‌گوتر از امام حسین نیافتیم

یا در مداحی «سفره الی الله»، مصطفی العیساوی شاعر شعر درباره زائران مشایه می‌گوید:

زرعنه بکل شبر رایه… حصدنه اجیال مشایه

در هر وجب بیرقی کاشتیم… و نسل‌های پیاده‌رو درو کردیم

قلیله کلمة هوایه… قلیله هوایه

​حتی کلمه «بسیار» هم در برابر ما بسیار اندک است

الحسبنه تتعب عیونه… مطر مو بشر شافونه

آن که ما را بشمرد چشمانش عاجز می‌شوند. ما را نه همچون آدمیان بلکه همچون باران می‌بینند

عجیبه شلون حسبونه… مطر مشایه

عجیب است که چگونه ما را که همچون بارانِ پیاده‌ایم شمردند

شیحسبون خلهم یحسبون… یزیدون ربعک یزیدون

چه می‌خواهند بشمارند؟ بگذار بشمارند… افزون می‌شوند یارانت افزون می‌شوند

یتعبون والله یتعبون… شیحسبون

خسته می‌شوند؛ آخر چگونه می‌خواهند بشمارند

این مضامین زیبا با آهنگ خوش و صدای خوش به مخاطب عرضه می‌شود تا یک هنر ترکیبی شکل بگیرد. یک هنر ترکیبی که رهبر انقلاب در بهمن‌ماه سال گذشته در دیدار با مداحان از آن نام بردند و فرمودند: «مدّاحی، امروز، یک هنر ترکیبی است. مداحی یعنی چند هنر هم‌زمان: صدای خوش، شعر خوب، محتوای خوب و آهنگ خوب»

جذب مخاطب ایرانی بدون آهنگ‌های مبتذل!

یکی از اتفاق‌های سال‌های اخیر در ایران استفاده از آهنگ‌ها و ملودی‌هایی است که مجالس عزای اباعبدالله را شبیه مجالس شادی می‌کند. موضوعی که در سال 86 نیز با مخالفت رهبری رو به رو شد و ایشان در این‌باره فرمودند:«حالا مثلاً مداح یا خواننده‌ی ما بیاید در رادیو و تلویزیون به تقلیدآن هم غلط – آهنگ غربی یا آهنگ مجالس لهو را در مجلس ایمان و در مجلس معنویت تکرار کند، این درست نیست؛ این غلط است.» در کنار استفاده از این ملودی‌ها، استفاده از مداحی‌های استدیویی نیز بدعت دیگری است که توسط برخی مداحان در ایران استفاده می‌شود.

یکی از دلایل ذکر شده توسط برخی مادحین ، جذابیت و جذب مخاطب جوان با این مدل است؛ اما مداحی‌های عراقی در این چند سال نشان داده است که برای جذب مخاطب نیازی به دست‌زدن به هر کاری نیست و غنی‌بودن مضامین مداحی و ترکیب آن با یک ملودی زیبا می‌تواند هر مخاطبی با هر زبانی را به خود جذب کند.

ایتابلهسروشآپارات

همچنین ببینید

آهنگ / سرانجام

السلام علی الحسین

شهیدی که عراقی‌ها فکر می‌کردند آدم‌خوار است

یکی از دوستان شهید شاهرخ ضرغام تعریف می‌کند: «شاهرخ قد بلند و چهره خشنی داشت. با این حال صورتش را سیاه کرده و در کمین فرماندهان بعثی می‌نشست.»

پاسخی بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.