حجاب فرهنگی که از اسرای کربلا به زن مسلمان رسید

اهل بیت امام حسین علیه السلام که بعنوان اسیر به کوفه و شام برده شدند در تمام مراحل بیشترین تلاش شان حفظ حجابشان بود.

در آن شرایط سخت اسارت، درخواست پرتکرار زنان، دریافت لباس پوشاننده و حجاب بیشتر بود.

فریاد پرتکرار زنان برای پوشیدگی

در شرایط سخت اسارت اهل بیت (ع) بعد از واقعه عاشورا، درخواست پرتکرار زنان، دریافت لباس پوشاننده و حجاب بیشتر بود.

زنان از دریافت غذا خودداری می‌کردند، ولی حجاب و لباس را دریافت می‌کردند.

انسان مدرن، عنصر جذابیت را تنانگی و توجه به ارزش‌های مادی می‌بیند و توجه به تن را به عنوان عنصری جذاب، برای جذب دیگران قرار داده است. بر همین اساس است که شبکه ا‌ی از محصولات آرایش و زیبایی را، طبق این نگ اه تولید می‌کن د. تا بتواند موفق‌تر، تن را عرضه کند.

در مقابل این نگاه، انسان الهی شده، در سخت‌ترین شرایط هم، تن را از دیده شدن حفظ می‌کند، حتی اگر در جنگ باشد یا در اسارت باشد.

عاشورا، یک فرهنگ

حماسه عاشورا و اسارت زنان، یک داستان نیست بلکه یک فرهنگ است و نیاز است از بعد غیرت، عفاف و حجاب به آن پرداخته بشود و فرصت محرم و صفر و اربعین، زمینه‌ای برای تبیین این فرهنگ استفاده کرد. روایات تاریخی متعددی از اهتمام زنان کاروان حسینی، به حجاب و عفاف وجود دارد.

توجه ویژه امام حسین به عفاف و حجاب

امام حسین به مثابه فردی که اهتمام به اجرای احکام دین داشته است حتی در جزئی‌ترین مسائل و در سخت‌ترین شرایط به حجاب و پوشش توجه کرده است.

به طور مثال، امام حسین علیه السلام، در روز عاشورا، در شرایطی که جنگ شدت گرفته است و شهادت نزدیک است به دنبال لباسی کهنه است که توسط دشمن دزدیده نشود و تنش را بپوشاند؛ و قتی لباسی تنگ بر‌ای او می‌آورند از پوشیدن لباس تنگ خود داری می‌کند، زیرا نمایش حجم بدن را ذلت می‌داند و لباس تنگ را لباس ذلت معرفی می‌کند. اهمیت دادن به لزوم پوشیده بودن بدن حتی پس از شهادت و عدم پوشیدن لباس تنگ در آن شرایط، توجه به کیفیت پوشش را نشان می‌دهد.

امام حسین (ع) حضرت زینب (س) را قسم می‌دهد که مبادا نسبت به حجابش کوتاهی کند و می‌فرماید: «خواهر جان با تو سوگندی دارم به آن وفا کن، چون کشته شدم گریبان چاک مزن و چهره بر من مخراش.» امام حسین چادر‌ها یی که محل اسکان زنان بود، نزدیک به هم نصب کرد و طناب خیمه‌ها را در درون هم و در هم تنیده قرار داد و از سه طرف راه را بر دشمن بست و اطراف خیمه‌ها را کانالی حفر شد و روز عاشورا هنگام هجوم دشمن در داخل کانال‌ها آتش افروختند تا دشمنان نتوانند به حرم حسینی دست یابند، زیرا غیرت او اجازه نمی‌داد، تا او زنده است، زنان مورد آسیب قرار بگیرند.

جامه زنان را میکشیدند، اما ان‌ها تا سر حد جان برای حفظ حجاب مقاوت میکردند.

اما زمانی که جنگ پایان رسید روایت مقاومت زنان برای حفظ پوشش بسیار پرتکرار است، حمید بن مسلم می‌گوید: «به خدا سوگند با چشم خود دیدم که جامه زنان و دختران و بانوان خاندان آن حضرت را می‌کشیدند و آن‌ها با همه توان تا سرحد جان برای حفظ آن مقاومت می‌کردند و بر زمین می‌افتادند و جامه شان را می‌ربود ند.» و وقتی حجاب از آن‌ها گرفته می‌شد، گریه می‌کرد ند و یکدیگر را دلداری می‌دادند.

ارزش و اهمیت حجاب در نظر اهل حرم

در آن شرایط سخت اسارت، درخواست پرتکرار زنان، دریافت لباس پوشاننده و حجاب بیشتر بود. زنان از دریافت غذا خودداری می‌کردند، ولی حجاب و لباس را دریافت می‌کردند. حضرت زینب وقتی به کوفه رسیدند خطبه‌ای با صلابت در کوفه خواندند که مردم کوفه با شنیدن آن گریه کردند. ایشان دراین خطبه فرمودند «وای و نفرین بر شما کوفیان! آیا می‌دانید چه جگری از پیامبر دریدید؟ و چه زنان با شخصیت و کرامتی بدنشان را نمایان ساختید؟ و چه خونی از پیامبر ریختید؟ و چه حرمتی از خاندانش را هتک نمودید؟» در روایت‌های تاریخی به طور مکرر، از هتک حرمت به زنان و ربودن پوشش آنها، ذکر شده است.

ما را از دروازه‌ای وارد کن که دیده‌های کمتری انتظارمان را میکشند

زمانی که کاروان اسیران نزدیک شام رسیدند، ام کلثوم (س) به شمر فرمود: «از تو خواسته‌ای دارم و آن اینکه ما را از دروازه‌ای وارد شهر کن که تماشاچی کمتر باشد و دستور بده سر‌های شهداء را از بین کاروان اسیران بیرون برند و جلوتر از کاروان قرار دهند تا تماشاچیان مشغول تماشای سر‌ها شوند و به ما نظر نکنند، اما شمر دستور داد: سر‌ها را بین کاروان متفرق نمایند و آن بزرگواران رامقابل آن دری که معمولاً اسیران را وارد می‌کنند، قدری معطل کرد تا تماشاچیان بیشتری اجتماع کنند»

خطبه حضرت زینب در رابطه با پوشیدگی زنان کاخ و بانوان اهل حرم

در روایت تاریخی دیگری آمده است که «وقتی اهل حرم امام حسین (ع) را وارد مجلس یزید کردند آن‌ها را از نظر می‌گذراند و از هر یک سوالی می‌کرد در حالی که در ریسمان بسته بودند در میان آن‌ها بانویی صورتش را با کف دست می‌پوشاند، زیرا چیزی نداشت که صورتش را بپوشاند یزید پرسید او کیست؟ گفتند: سکینه دختر حسین (ع) است. پرسید تو سکینه ای؟ شروع کرد به گریه کردن بگونه‌ای که گریه اش را در گلو خفه کرده و اشک می‌ریخت بطوری که نزدیک بود روحش پرواز کند. یزید پرسید چه چیزی موجب این گریه شدید تو شده؟ فرمود: چگونه گریه نکند کسی که ساتری ندارد صورت و سرش را از تو و همنشینان تو بپوشاند!» در همین مجلس بود که حضرت زینب خطبه‌ای خواند و خطاب به یزید، فرمودند: «آیا این عدالت است که زنان و کنیزان تو پشت پرده‌ها باشند و زنان و دختران خاندان رسول خدا با این وضع نامطلوب در حضور مردان نامحرم در جایگاه اسیران؟» این قسمت از خطبه، در حالی که شجاعت حض رت زینب را نمایان می‌کند به پوشیدگی زن یزید هم اشاره می‌کند که قابل توجه است.

کاروان اسرا در همه شرایط سعی کردند برای احقاق حق حجاب خود، اعتراض کنند که استنادات تاریخی و روایت‌های ائمه اطهار گویای این تلاش پویا و مداوم است، اما ذکر همه این استنادات در این یادداشت ممکن نیست؛ بنابراین فقط به همین چند روایت اکتفا کردیم

بیشتر بخوانید:

دین ندارید عقل که دارید

تاکیداتی از سوی امام حسین که ما هییتی‌ها نیز نسبت به ان بی اهمیت شده ایم

عدم توجه به اهمیت حجاب در فرهنگ حسینی موجب شده است که این مفاهیم دیده نشود در حالی که گزار‌های تاریخی متعدد و غیر قابل انکار است و به دلیل گرایش قلبی جامعه به امام حسین، می‌تواند زمینه ساز ترویج مفاهیم حجاب و عفاف در عموم جامعه باشد، به نظر می‌رسد رسانه و هیئات و اربعین می‌تواند ظرفیتی برای ترویج این گزاره‌های پرتکرار تاریخی باشد و فریاد بلند حضرت زینب (س) را به زن جامعه ایرانی که دلبسته به دین است، برساند.

منبع : خبرگزاری فارس