امام حسین (ع) نورِ منتشر
امام صادق علیهالسلام درباره مصادیق آیه نور میفرماید
«کَمِشْکاةٍ فَاطِمَةَ فِیها مِصْباحٌ الْحَسَنُ الْمِصْباحُ فِی زُجاجَةٍ الْحُسَیْن»
یعنی مشکات یا چراغدان، فاطمه سلامالله علیها است. مصداق مصباح، امام حسن و مصداق «مصباح در شیشه» (که از نور مشکات تلألو میکند)، امام حسین است یا بهتر است بگوییم شیشهای (زجاج) که نور مصباح را در سرتاسر عالم پخش میکند (و همه مکانها و افراد را تحت تأثیر نور فاطمه سلامالله علیها قرار میدهد) همان امام حسین (ع) است.
طبق این حدیث، نتایج جالب توجهی حاصل میشود:
اول اینکه خداوند خلقت را با نور خویش در پهنه آسمانها و زمین آغاز کرد.
دوم اینکه ظرف این نور بلکه اصل نور، به استناد بسیاری از احادیث، وجود مقدس اهل بیت وحی به ویژه حضرت زهرا سلامالله علیها هستند.
سوم اینکه این نور از مجرای اهل بیت ساطع میشود و به واسطه امام حسین کل عالم را فرا میگیرد؛ لذا حسین نور منتشر است و در هر زمان و مکانی از پاکطینتان دستگیری میکند و همچون محرم و اربعین آنها را سوار بر کشتی نجات خویش بهسوی ظهور امام عصر (عج) سوق میدهد.