مردم در جهنم؛ انگلستان تبدیل به «سرزمین‌ رنج‌ها» شده است

انگلیس علاوه بر بحران های متعدد اجتماعی و اقتصادی ناشی از خروج از اتحادیه اروپا، کووید-19، تغییرات پی در پی دولت، جنگ در اوکراین و اعتصاب‌های کاری بخش عمومی، دچار یک بحران مدت دار هزینه زندگی بوده است . این بحران درمواردی مانند قیمت بالای انرژی، قبوض بالای آب و برق، مسکن غیرقابل دسترس و افزایش قیمت مواد غذایی و دسترسی به آن خود را نشان داده است.

بر اساس منابع انگلیسی، بحران هزینه زندگی در یکی از ثروتمندترین کشورهای جهان مسئله بسیار فاجعه آمیزی است. طبق آمار منتشره در این کشور، تعداد افرادی که در سالهای 23-2022 از سازمان های خیریه غذا دریافت کردند به حدود سه ملیون نفر رسیده که بیش از یک میلیون از این بسته ها به کودکان داده می شود. این آمار در بین سالهای 09-2008 تا 21-2020 از 26000 نفر به  2.56 ملیون نفر رسیده بود که نشان می دهد، تعداد افراد گیرنده غذا از مراکز خیریه رشد تصاعدی داشته است. به معنایی، برخی شهروندان انگلیسی در وضعیتی قرار گرفته اند که نمی توانند حتی ابتدائی ترین نیاز خود به خوراک را تامین کنند.

البته این آمار، به دلیل اینکه برخی شهرها سازمان خیریه مربوطه را ندارند و همچنین مردم اصولا برای دریافت غذا از این مراکز خجالت می کشند، ممکن است بسیار بیشتر باشد. افزایش هزینه های زندگی همراه با دستمزدهای ناکافی باعث افزایش تقاضای غذا از این مراکز شده و آنها را دچار چالش کرده است.

بر اساس نظرسنجی آژانس آمار این کشور که میزان اثرگذاری تورم را بررسی می کند، بیش از یک چهارم خانواده های تک والد در بریتانیا اخیراً غذای خود را تمام کرده اند و قادر به خرید بیشتر نیستند.

همچنین، نرخ تورم قیمت مصرف کننده در اکتبر 2022  با تصاحب 11.1 درصد رکورد 41 ساله را شکست و همچنین نرخ تورم مواد غذایی در ماه مارس  با گذر از 19 درصد به بالاترین سطح از سال 1977 رسیده است.

با وجود اینکه انگلیس، با افزایش 10.1 درصدی یارانه رفاهی تلاش کرد که وضعیت را بهبود دهد اما 21 درصد از دریافت کنندگان یارانه همچنان گزارش کردند که پول خود را برای غذا تمام می کنند. این وضعیت برای خانواده های پر جمعیت وخیم تر است زیرا دولت از سال 2017 این مزایا را تنها به خانواده های دارای حداکثر دو فرزند محدود کرده است.

 سوء تغذیه نیز به هشدار جدی در انگلیس مبدل گشته است. آمارهای تخمین می زنند که 3 میلیون نفر در بریتانیا از سوء تغذیه رنج می برند و در سال 2021 تخمین زده شد که از هر ده نفر از افراد 65 سال و بالاتر، یک نفر دچار سوءتغذیه یا در معرض خطر سوء تغذیه است. پزشکان عمومی در مناطق فقیرتر این کشور از افزایش مجدد راشیتیسم و اسکوربوت در کودکان به دلیل کمبود شدید تغذیه خبر داده اند که بر اساس داده‌های سرویس سلامت ملی(NHS) سالانه حدود 700 کودک مبتلا به این بیماری‌ها در بیمارستان‌ها بستری می‌شوند.

به طور متناقض، در حالی که سوء تغذیه در انگلیس در حال افزایش است، با اپیدمی چاقی نیز مواجه است که طبق برآوردهای آماری 63.8 درصد از بزرگسالان 18 سال و بالاتر اضافه وزن یا چاق هستند. کارشناسان تغذیه می گویند که افزایش مصرف غذاهای فرآوری شده شیرین و شور در کنار مصرف کمتر میوه و سبزیجات در زمان بحران های هزینه های زندگی اتفاق می افتد. زیرا این غذاها ارزان تر بوده و کالری بیشتری داشته و از نظر روانی نیز رضایت بیشتری را در افراد بر می انگیزد. اکنون با توجه به روند صعودی بحران هزینه ها انتظار می رود که این معضل ها افزایش یافته و با مصرف غذاهای کم مغذی سلامت جامعه به خطر بیفتد. چاقی با کاهش امید به زندگی همراه است و یک عامل خطر برای طیف وسیعی از بیماری های مزمن بوده و می تواند بر سلامت روان نیز تأثیر منفی بگذارد.

یک جنبه منفی روانی دیگر در جامعه، ‌مربوط به این می شود که افراد با وجود اینکه خود را شهروند کشوری با درآمدهای بالا می دانند اما احساس گرسنگی دائم دارند. علاوه بر آن، بسیاری از کسانی که به دنبال غذاهای مراکز خیریه هستند،‌ از دریافت غذا احساس شرم می کنند، زیرا توسط برخی به عنوان افراد بی پروا یا غیرمسئول در جامعه انگلیس همانند افراد دچار بیماری ایدز تحقیر می شوند.

علاوه بر این، نتایجی وجود وجود دارد که نشان می دهد ناامنی غذایی خانوار با افسردگی در میان بزرگسالان رابطه مستقیمی دارد. گزارش شده که در میان افراد 17 تا 22 ساله مبتلا به اختلال روانی ، 14.8 درصد در خانواده‌ای زندگی می‌کنند که تجربه ناتوانی در خرید غذای کافی یا استفاده از غذای خیریه در سال گذشته را داشته‌اند.

علاوه بر آن، وضعیت مسکن نیز با مشکل مواجه شده است. آمارها نشان می دهد که مستاجران انگلیسی  نسبت به کسانی که با دریافت وام مسکن تهیه کردند تحت فشار بیشتری قرار گرفته اند . 43 درصد از مستاجران گفتند که پرداخت اجاره بها برایشان دشوار است و 28 در صد گیرندگان وام هم توانایی پرداخت آن را ندارند.

از سوئی دیگر، بانک های انگلستان نیز با افزایش نرخ بهره از 0.1 درصد به 5 درصد که انتظار می رود بیشتر هم شود، دریافت کنندگان وام را تحت فشار قرار داده اند.

وضعیت بهداشت دندان نیز در انگلستان رو به افول رفته است. بر اساس نظر سنجی که اسکای نیوز آن را منتشر کرده، مردم به دلیل عدم دسترسی به دندانپزشکی سرویس سلامت ملی(NHS) و عدم توانایی پرداخت هزینه های دندانپزشکی، مجبور به کشیدن دندان ها توسط خودشان شده اند.

شواهد نشان می دهد که افراد زیادی با استفاده از انبردست این کار را انجام داده اند، و برخی دیگر نیز برای ویزیت یک متخصص مجبور شده اند یک سفر رفت و برگشت پنج ساعته انجام دهند که از نظر کمیته بهداشت و مراقبت اجتماعی این موضوع در قرن بیست و یکم غیرقابل قبول است. استفاده از انبردست و خود درمانی، گویای این است که مردم برای درمان خود دچار مشکلات عدیده شده اند و بحران در خدمات دندانپزشکی NHS در حال افزایش است.

کارشناسان اجتماعی بیان می دارند که گسترش مراکز خیریه منجر به انحراف دولت ها از تعهدات خود شده است. از این منظر که حق دسترسی به غذا و رفاه مربوط به آن، دیگر برای آنها موضوعیت نداشته و توجهی به آن ندارند.

از نظر آنها بحران های موجود اقتصادی مانند عدم دسترسی به غذا مانند هر آسیب اجتماعی، بخش هایی از جامعه را «از گهواره تا گور» مبتلا کرده که عوامل تعیین کننده در نحوه توزیع نابرابر مانند جنسیت، نژاد، جغرافیا و سطح طبقاتی، آسیب در سراسر جامعه را تشدید کرده است.