شعر/ گله

بسم اله الرحمن الرحیم

«گله»

 

گله دارم ازعید، گله دارم از یار

گله دارم که بدون تو بگشت باز بهار

 

گله دارم از دل، گله دارم از خویش

که تو در غیبت و من در ره خویش

 

گله دارم از شب، گله دارم از نور

گله دارم که زتو مانده ام دور

 

گله دارم از نفس، گله دارم از من

که تو در غربت و من غرقه ی من

 

گله دارم از عشق، گله دارم از نام

که بدون تو چگونه بُوَد ایام به کام؟

 

گله دارم از این، گله دارم از آن

که به این غفلت من داده است جان!

 

گله ام از دل تنگ است! همین!!!

باید از خود برهم، تا که نچسبم به زمین