پیامبرصلیاللهعلیهوآله وسلم، میفرمایند: «مَن عَلَّمَ آیَةً فی کِتابِ اللهِ تَعالی، کانَ لَهُ اَجرُها ما تُلِیَت»
هر که آیهای از کتاب خدا را به دیگری بیاموزد، پاداش آن آیه، تا زمانی که خوانده میشود به او نیز میرسد.
.
وَ بَيْنَهُما حِجابٌ وَ عَلَى الْأَعْرافِ رِجالٌ يَعْرِفُونَ كُلاًّ بِسيماهُمْ وَ نادَوْا أَصْحابَ الْجَنَّةِ أَنْ سَلامٌ عَلَيْكُمْ لَمْ يَدْخُلُوها وَ هُمْ يَطْمَعُونَ
و در ميان آندو (بهشتيان و دوزخيان)، حجابى است؛ و بر «اعراف» مردانى هستند كه هريك از آندو گروه را از چهرههايشان مىشناسند؛ و بهشتيان را صدا مىزنند كه: «درود بر شما باد»! امّا داخل بهشت نمىشوند، درحالىكه اميد آن را دارند. آیه ۴۶ سوره اعراف
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- نَحْنُ الْأَعْرَافُ نَعْرِفُ أَنْصَارَنَا بِأَسْمَائِهِمْ وَ نَحْنُ الْأَعْرَافُ الَّذِینَ لَا یُعْرَفُ اللَّهُ إِلَّا بِسَبِیلِ مَعْرِفَتِنَا وَ نَحْنُ الْأَعْرَافُ نُوقَفُ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ بَیْنَ الْجَنَّهًِْ وَ النَّارِ فَلَا یَدْخُلُ الْجَنَّهًَْ إِلَّا مَنْ عَرَفَنَا وَ عَرَفْنَاهُ وَ لَا یَدْخُلُ النَّارَ إِلَّا مَنْ أَنْکَرَنَا وَ أَنْکَرْنَاهُ.
أمیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند:
ما اعراف هستیم که یاران خود را از نام آنان می شناسیم و ما همان اعراف هستیم که خداوند تنها از راه معرفت ما شناخته میشود
و ما اعراف هستیم که در روز قیامت بین جهنّم و بهشت می ایستیم و تنها کسانی به بهشت وارد می شوند که ما را شناختند و ما آنها را بشناسیم و کسانی که ما را انکار کردند و ما آنها را نشناختیم به جهنّم میروند.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- عَنْ مُقَرِّنٍ، قَالَ: سَمِعْتُ أبَاعَبْدِاللهِ (علیهم السلام) یَقُولُ: جَاءَ ابْنُالْکَوَّاءِ إِلَی أَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) فَقَالَ یَا أَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) وَ عَلَی الْأَعْرافِ رِجالٌ یَعْرِفُونَ کُلًّا بِسِیماهُمْ فَقَالَ نَحْنُ عَلَی الْأَعْرَافِ نَعْرِفُ أَنْصَارَنَا بِسِیمَاهُمْ وَ نَحْنُ الْأَعْرَافُ الَّذِی لَا یُعْرَفُ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ إِلَّا بِسَبِیلِ مَعْرِفَتِنَا وَ نَحْنُ الْأَعْرَافُ یُعَرِّفُنَا اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ عَلَی الصِّرَاطِ فَلَا یَدْخُلُ الْجَنَّهًَْ إِلَّا مَنْ عَرَفَنَا وَ عَرَفْنَاهُ وَ لَا یَدْخُلُ النَّارَ إِلَّا مَنْ أَنْکَرَنَا وَ أَنْکَرْنَاهُ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی لَوْ شَاءَ لَعَرَّفَ الْعِبَادَ نَفْسَهُ وَ لَکِنْ جَعَلَنَا أَبْوَابَهُ وَ صِرَاطَهُ وَ سَبِیلَهُ وَ الْوَجْهَ الَّذِی یُؤْتَی مِنْهُ فَمَنْ عَدَلَ عَنْ وَلَایَتِنَا أَوْ فَضَّلَ عَلَیْنَا غَیْرَنَا فَإِنَّهُمْ عَنِ الصِّرَاطِ لَنَاکِبُونَ فَلَا سَوَاءٌ مَنِ اعْتَصَمَ النَّاسُ بِهِ وَ لَا سَوَاءٌ حَیْثُ ذَهَبَ النَّاسُ إِلَی عُیُونٍ کَدِرَهًٍْ یَفْرَغُ بَعْضُهَا فِی بَعْضٍ وَ ذَهَبَ مَنْ ذَهَبَ إِلَیْنَا إِلَی عُیُونٍ صَافِیَهًٍْ تَجْرِی بِأَمْرِ رَبِّهَا لَا نَفَادَ لَهَا وَ لَا انْقِطَاعَ.
أمیرالمؤمنین علیه السلام
مقرن گوید: شنیدم امام صادق علیه السلام فرمود: ابنکواء نزد امیرمؤمنان علیه السلام آمد و به او عرض کرد:
«ای امیرمؤمنان ! تفسیر آیه: وَ عَلَی الأَعْرَافِ رِجَالٌ یَعْرِفُونَ کُلاًّ بِسِیمَاهُمْ چیست»؟
أمیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: «ما بر روی اعراف هستیم و ما یارانمان را با سیمای ایشان میشناسیم و ما اعراف هستیم و خدای عزّوجلّ شناخته نمیشود، مگر از راه معرفت و شناخت ما.
ما اعراف هستیم که خدا در روز قیامت ما را بر روی صراط نگاه میدارد.
هیچکس وارد بهشت نمیشود، مگر آنکس که ما را شناخته و ما او را شناختهایم و هیچکس وارد آتش نمیشود، مگر کسی که ما را انکار کرده و ما نیز او را انکار کردهایم.
بهدرستیکه خدای تبارکوتعالی اگر بخواهد، میتواند مردم را با خود آشنا سازد تا اینکه حدود او را بشناسند و از در او به او رجوع کنند.
خدا ما را بهعنوان باب و صراط و راه و دروازه ورود به درگاه او قرار داده است.
هرکه از ولایت ما منحرف شود و یا دیگران را بر ما ترجیح دهد، همانا او از صراط و راه راست منحرف است.
کسانی که مردم به آنان پناه بردند، یکسان نیستند و نیز یکسان نیست اینکه مردم به چشمههای گلآلود که همدیگر را خالی و تهی میکنند، بروند یا اینکه بهسوی ما بیایند.
کسی که بهسوی ما بیاید بهسوی چشمههای صاف و زلالی رفته است که به امر پروردگار جاری است، چشمههایی که هیچگاه پایانپذیر نیست و همواره جاری است.