صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
سوره زلزال
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
إِذَا زُلْزِلَتِ الأرْضُ زِلْزَالَهَا ﴿١﴾
وَ أَخْرَجَتِ الأرْضُ أَثْقَالَهَا ﴿٢﴾
وَ قَالَ الإنْسَانُ مَا لَهَا ﴿٣﴾
یَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا ﴿٤﴾
بِأَنَّ رَبَّکَ أَوْحَى لَهَا ﴿٥﴾
یَوْمَئِذٍ یَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتًا لِیُرَوْا أَعْمَالَهُمْ ﴿٦﴾
فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَیْرًا یَرَهُ ﴿٧﴾
وَ مَنْ یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَهُ ﴿٨﴾
هنگامی که زمین شدیداً به لرزه در آید. و زمین بارهای سنگینش را خارج سازد. و انسان گوید: زمین را چه شده که این گونه می لرزد؟!
در آن روز، زمین همه خبرهایش را بازگو می کند.
صاحب تفسیر البرهان به روایت ابن بابویه، حدیثی از حضرت فاطمه زهرا (علیها السلام) نقل می کند که آن حضرت فرموده اند:
در عهد ابوبکر، مردم دچار زلزله ای شدند و فغان کنان سراغ ابوبکر و عمر رفتند.
اطلاع یافتند که آن دو نیز (پیش تر) از ترس، فریاد کنان نزد علی (علیه السلام) رفته اند. مردم نیز به پیروی از آن دو، به سوی علی (علیه السلام) شتافتند. امام بدون هیچ ترس و واهمه ای که آنان در دل داشتند، به سوی آنان رفت. مردم نیز او را تبعیت و همراهی کردند تا به تپه ای رسیدند.
امام بر آن تپه نشست و مردم در پیرامون او نشستند و شهر را می نگریستند که تکان می خورد؛ چنان که گویی خانه ها در آمد و شدند!
علی (علیه السلام) به آنان فرمود: آن چه می بینید، گویا مایه ترستان شده است.
گفتند: چگونه نترسیم و حال آن که تاکنون هرگز مانند آن را ندیده ایم.
حضرت لب های مبارکشان را حرکت دادند و دستشان را به زمین زدند، آنگاه فرمودند: (زمین!) تو را چه شده است؟!
آرام بگیر. آرام گرفت.
مردم از این ماجرا بیش تر از ماجرای اول، که حضرت با طمئنینه به سوی ایشان رفت، تعجب کردند. حضرت فرمود: از این کار من در شگفت شدید؟
گفتند آری. فرمود:
من مردی هستم که خداوند متعال فرموده:
اذا زلزلت الأرض زلزالها و أخرجت الارض أثقالها و قال الانسان ما لها یومئذ تحدث أخبارها
(در آن روز) تنها من خبرهای زمین را بازگو می کنم.
منبع کتاب:
پرتوی از فضایل امیرالمؤمنین علیه السلام در قرآن
نویسنده: سید ابوالحسن مطلبی
