ما با اجازه خانواده، گوشی به دست قرار است اتفاقاتی که رقم می‌خورد را ثبت کنیم و یک روز خوب را به تصویر بکشیم؛ اینجا پر از دهه هشتادی و نودی است که با خانواده‌های‌شان آمده‌اند و شور و نشاطی ایجاد شده است که قابل وصف نیست.

در همان ابتدای صبح، پدر مهربان و بزرگوار شهید بیات را دیدیم که سوار موتور عازم راهپیمایی است. عکس شهید سردار بیات را هم جلوی موتورش نصب کرده بود. با خودمان فکر کردیم چقدر روزمان، خوب شروع شده است.

* به پرچم ایران افتخار می‌کنیم

وارد مسیر راهپیمایی که می‌شویم، توزیع پرچم هم هست و من و دوستانم، پرچم‌های قشنگی را دریافت می‌کنیم. چقدر این پرچم حس افتخار برایمان ایجاد می‌کند؛ خیلی‌ها در حال گرفتن عکس یادگاری با پرچم هستند.

پسربچه‌ای فکر می‌کنم 4 ساله، بر پرچمش بوسه می‌زد و همین حرکتش باعث شد که توجه ما را جلب کند، وقتی دلیل بوسه زدن بر پرچم را پرسیدیم، گفت: «من ایران و دوست دارم».

این جواب انقدر با آن لحن کودکانه‌اش به دل می‌نشست که ناخودآگاه قطره اشکی از گوشه چشمانمان به پایین غلطید و به کشور و مردمان‌مان افتخار کردیم.

* روایت پرچم تمامی ندارد

در مسیر راهپیمایی، غرفه‌هایی برای کشیدن رنگ‌های پرچم ایران روی صورت وجود داشت. بچه‌ها این غرفه را خیلی دوست داشتند و صف طولانی هم برایش بود. هرچند که متصدیان غرفه خیلی با سرعت کار می‌کردند و کار همه بچه‌ها را راه می‌انداختند.

حس وجود رنگ‌های پرچم روی صورت خیلی جالب بود و بچه‌ها ذوق زیادی داشتند. برخی هم برچم‌های دست ساز درست کرده بودند که خیلی قشنگ بود و معلوم بود وقت زیادی گذاشته بودند که پرچم‌های به این قشنگی را درست کنند.

اما روایت پرچم تمامی ندارد؛ وقتی پرچم‌های چهل متری در دست مردم در راهپیمایی به حرکت در آمده بود، با همه وجود مقابلش به حالت احترام ایستادیم. چقدر امروز پر از احترام و افتخار شده است.

* دست سازه‌های جالب

از ابتکارات راهپیمایی، دست سازه‌هاست. دست سازه‌هایی که پر از خلاقیت است و همه دوست دارند با آنها عکس یادگاری بگیرند.

این دست سازه‌ها در دو بخش است؛ یک بخش به افتخارات ملی مثل پرچم، نقشه کشور و قاب افتخار کشور اشاره کرد و بخش دوم که به آدمک‌های وطن فروشان و دشمنان کشورمان می‌پردازد.

برخی آدمک‌ها آنقدر خلاقانه درست شده بود که اصلا دلمان نمی‌خواست به همین راحتی از کنارشان رد شویم و همه آنها خوراک عکس‌هایمان شده بودند.

* تولد داریم چه تولدی

اما در راهپیمایی امسال، کیک تولد هم داشتیم؛ هم کیک تولد واقعی هم کیک تولد کاردستی. ناگفته نماند از کیک تولد واقعی هم نصیبمان شد که خیلی هم خوشمزه بود.

نکته قشنگ این کیک‌های تولد، خلاقیت دهه هشتادی‌ها و دهه نودی‌ها بود که انصافا هم سنگ تمام گذاشته بودند و جشن تولد انقلابمان را بسیار لذت‌بخش و دیدنی کرده بودند.

این کیک تولد با سرود هم همراه بود و دسته‌های گروه سرود هم، سرودهای انقلابی می‌خواندند که خیلی از متن‌ها را بلد بودیم و با آنها همراهی می‌کردیم.

* ایستگاه‌های فرهنگی شاد

در طول راهپیمایی، کلی غرفه ایجاد شده بود و کلی هم مسابقه و برنامه برای کودکان و نوجوانان داشتند. از مسابقه نقاشی گرفته تا مسابقه پرتاب دارت و ….

این مسابقات جایزه هم داشت مثلا برخی جاها کتاب هدیه می‌دادند، برخی جاها بادکنک و برخی هم مداد و خودکار هدیه داشتند.

ما هم در مسابقه دارت شرکت کردیم که اتفاقا بردیم و نفری یک کتاب داستان که درباره شهدا بود، هدیه گرفتیم.

* پدر و مادرهای دوست داشتنی

پدر و مادرها، امروز مثل همیشه کنار فرزندان‌شان بودند و یک روز خانوادگی رقم خورد؛ یک روز در کنار همه اعضای خانواده و برای بچه‌ها چه چیزی لذتبخش‌تر از کنار هم بودن خانواده است.

در طول مسیر، برخی بچه‌ها خسته می‌شدند و در نهایت یا روی شانه پدر و مادر یا در آغوش آنها بقیه مسیر را طی می‌کردند. البته برخی هم با کالسکه آمده بودند.

* شیر گرم در هوای سرد

در هوای سرد زمستان، ایستگاه‌های صلواتی یکی از اتفاقات خوب هستند؛ چای داغ و شیر داغ از جمله نذری‌های ایستگاه‌های صلواتی است.

البته امسال در ایستگاه‌های صلواتی، تنوع خیلی زیاد شده است از کیک و عدسی گرفته تا لبو و باقالی پخته. شکلات و شیرینی هم در اکثر غرفه‌ها بود که کنار چای و شیر داغ توزیع می‌کردند.

* ما برای آرمان‌مان «آرمان‌»ها داده‌ایم

بگویم برایتان که سرود سلام فرمانده را هم امروز خیلی زمزمه کردیم و خیلی به یاد حاج قاسم بودیم. حتی تصویر حاج قاسم روی دست خیلی از دهه هشتادی‌ها و دهه نودی‌ها خودنمایی می‌کرد.

امروز آمدیم که بگوییم ما برای آرمان‌هایمان، «آرمان‌»ها داده‌ایم و دست از انقلابمان نمی‌کشیم.