صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
کمتر گردشگری است که به جایی سفر کند غذا، نوشیدنی و خوراکی‌های مقصد را نخورد.
گردشگری غذایی هدف خاصی را دنبال می‌کند، آشنایی با غذا‌های مختلف و چاشنی‌ها، خود بیانگر فرهنگ و نحوه زندگی مردم مناطق مختلف است.
گردشگری غذایی، صنعتی نوپاست که اتحادیه بین المللی توریسم غذا و پختنی، آن را از سال ۲۰۰۱ مطرح کرد.
گردشگرانی هستند که فقط برای چشیدن غذا‌های منطقه‌ای به جایی سفر می‌کنند. گردشگری غذایی زیر مجموعه از گردشگری است که فرهنگ و آداب و رسوم مناطق را نشان می‌دهد.
گردشگری غذایی فعالیتی عمومی است که فقط شامل خوردن نیست، بلکه همه جنبه‌های فرهنگی و شهری را مطرح می‌کند.
در کنار جذابیت غذا از نظر طعم و کیفیت، تازگی و منحصر به فرد بودن غذا اهمیت زیادی در شناساندن فرهنگ و شرایط اجتماعی هر منطقه گردشگری دارد.
به اعتقاد پژوهشگرانی که در ا ین حوزه فعالیت دارند ۲۵۰۰ نوع غذا و ۱۱۰ نوشیدنی و انواع نان و شیرینی در مناطق مختلف ایران وجود دارد.
فرهنگ اقوام مختلف در مقاصد مختلف گردشگری ایران از شمال تا جنوب و شرق تا غرب به کمک گردشگری غذایی آمده است، به عنوان مثال طعم میرزا قاسمی گیلان یا ماهی سفید شمال را فقط می‌توان در همین منطقه چشید، یا طعم آش عباسعلی و آش ترخینه مناطق غرب کشور، میگو پلو یا قلیه ماهی جنوب و آش دوغ سرین را فقط می‌توان در همین مناطق چشید.
گردشگران غذایی به چند دسته تقسیم می‌شوند افرادی که به صورت تخصصی در صدد آشنایی با غذا و نوشیدنی مناطق مختلف هستند مثل آشپز‌های حرفه‌ای و نویسندگان کتاب‌های آشپزی و گروه دوم پژوهشگران فرهنگی که بیشتر دنبال آشنایی با فرهنگ و زندگی اجتماعی مناطق هستند و دسته سوم افرادی که به دنبال چشیدن طعم غذا‌های محلی مقاصد گردشگری هستند.
روشن بابایی همتی پژوهشگر حوزه گردشگری غذا در این زمینه می‌گوید، حوزه فرهنگ و گردشگری خوراک وقتی به دیپلماسی خوراک می‌رسد روابط بین ملت‌ها و کشور‌ها را ایجاد می‌کند و برمبنای آن اشتراکات فرهنگی در حوزه خوراک، غذا و زندگی مردم بررسی می‌شود.
حال با توجه به تنوع اقوام ایرانی از یک سو و طبخ غذا‌های مناطق مختلف با در نظر گرفتن شرایط اسلامی می‌توان گفت: غذا‌های ایرانی پتانسیل تبدیل شدن به جاذبه گردشگری برای گردشگران خارجی را دارد.
