صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
سه روز پیش، مردی ۶۹ ساله در فرانسه با انگیزه‌های «ملی‌گرایانه» سه نفر از مهاجرین کرد ساکن این کشور را به قتل رساند. این اتفاق سرآغازی بر اعتراض پناهجویان به رفتار فرانسوی‌ها با آنان شد. این اعتراضات با خشونت همراه شد و همین مسئله بار دیگر رویکرد متناقض غرب درباره پدیده‌های اجتماعی را نمایان کرد.
: سه روز پیش سه مهاجر کرد، در فرانسه با ضرب گلوله یک مرد ۶۹ ساله به قتل رسیدند. قتلی که بازتاب زیادی در رسانه‌های این کشور داشت. امانوئل مکرون این حمله را «وحشیانه» خواند و آنرا محکوم کرد. اما آتش اعتراضات در فرانسه به دلیل دیگری فروزان شد. مرد قاتل دلیل این جنایت را «انگیزه‌های ملی‌گرایانه» خواند.
بروز جنگ‌ها در غرب آسیا و آفریقا، که همواره یک عامل آنها زیاده خواهی‌های کشورهای غربی بوده، باعث ورود سیل پناهنده‌ها به غرب شد. این اتفاق در ابتدا مورد استقبال دولت‌های اروپایی قرار گرفت. آنها این مهاجرت‌ها را راه حلی برای معضل کمبود نیروی انسانی می‌دانستند.
اتفاقات اما بر وفق مراد این کشورها پیش نرفت. افزایش جمعیت پناهندگان موجب افزایش جرم و جنایت و همچنین برهم خوردن ترکیب نسلی و مذهبی در این کشورها شد. به طوری که در سال ۲۰۱۴، نام «محمد» محبوبترین نام برای نوزادهای تازه به دنیا آمده در لندن شد.
ورود بی‌رویه و بدون بسترسازی مناسب پناهجویان به اروپا باعث بروز بحران‌های بسیاری در این قاره شد. با افزایش شدت این مشکلات، گرایشات سیاسی ملی‌گرایانه در اروپا رشد کرد. این گرایشات با سویه‌های افراطی همراه شد و تبدیل به دیگری‌ستیزی و نژادپرستی در این نیروهای سیاسی شد.
انتخابات پیشین فرانسه صحنه‌ی علنی شدن نزاع گلوبالیسم و ناسیونالیسم در عرصه سیاسی فرانسه بود. انتخاباتی که امانوئل مکرون در دور دوم آن پیروز شد. رقابت بین رئیس‌جمهور وقت فرانسه و «مارین لوپن» نماینده راستگرایان افراطی برگزار شده بود. اگر چه مکرون با حدود ۶۰درصد آرا برگزیده شد اما پس از مدت‌ها «فاشیست‌ها» به صحنه سیاسی بازگشتند.
بحران پناهنده‌ها، جامعه اروپا که به نظر می‌رسید اکنون کمی آرام‌تر شده است را مجددا دوقطبی کرد. در یک سو افرادی هستند که با اعتقاد به ارزش‌های لیبرال دموکراسی (و فرهنگ جاری غرب) و همچنین دلایل اقتصادی-سیاسی مایل به تعامل با پناهندگان هستند و در سوی دیگر ماجرا افرادی هستند که با دلایل نژادی-فرهنگی با حضور پناهندگان مخالف هستند.
اتفاقات یکشنبه هفته جاری را می‌توان پرده دیگری از این منازعه دانست. البته این نزاع مسوبق به سابقه بوده است. حدود یک ماه پیش پس از پیروزی تیم‌ملی مراکش در مقابل بلژیک، پناهندگان مراکشی در کشورهای بلژیک و هلند به شادی پرداختند که توسط پلیس و مردم این کشورها مورد حمله قرار گرفتند.
واکنش فرانسه به اعتراضات، نمایی جدید از استاندارد دوگانه کشورهای غربی
قتل سه نفر در فرانسه، توسط جامعه پناهجویان علی‌الخصوص کردها اقدامی سیاسی تلقی شده و آنها در تجمعاتی این قتل و سیاست‌های فرانسه در قبال پناهجویان را محکوم کردند. این اعتراضات اما خیلی زود به خشونت کشیده شد. درگیری‌ها بالا گرفت و اعتراضات توسط نیروهای پلیس به خشن‌ترین شکل ممکن سرکوب شد.
برخورد رسانه‌ها و دولتمردان غربی اما حاکی از یک استاندارد دوگانه است. نه خبری از محکوم کردن «عوامل سرکوب این اعتراضات» است و نه فرانسه از کشورهای عضو «سازمان جهانی پناهندگان» حذف می‌شود و همچنین هیچ سیاستمداری در دنیا کفالت سیاسی دستگیر شدگان روزهای اخیر اعتراضات در فرانسه بر عهده نمی‌گیرد.
رسانه‌ها نیز خط خبری خود را تغییر دادند. خبری از تیتر گرفتن از صحبت‌های مسئولین فرانسه در مورد اعتراضات نیست و نه تنها واکنشی به خشونت دولت علیه جامعه کردهای فرانسه داده نمی‌شود بلکه «فرانس۲۴»، رسانه نزدیک به دولت فرانسه در گزارشی که به روایت اتفاقات روزهای اخیر پرداخته رویکردی کاملا یک جانبه داشت است.
عنوان انتخابی فرانس۲۴ برای این مطلب «خشونت‌ها همزمان با اعتراض جامعه کرد افزایش یافت» است. این گزارش نیز با روایت میدانی خبرنگار این رسانه آغاز می‌شود.
«ماشین‌های زیادی چپ شده‌اند، حداقل یک ماشین سوخته است. آسیب‌های زیادی به مغازه‌ها وارد شده است. شعله‌های آتش در اطراف خیابان است و این رویکرد با اعتراضات مسالمت‌آمیز پیش از این مغایرت دارد». همین اقدامات در ایران توسط این رسانه‌ها و رسانه‌های فارسی‌زبان که از کشورهای غربی ارتزاق می‌کنند تظاهرات مسالمت‌آمیز تلقی می‌شود.
این اتفاقات از دو جهت حائز اهمیت است. از سویی نشان از این دارد که تصویر «دولت کارآمد و تصمیم‌های همگی صحیح» که از دولت‌های غربی توسط رسانه‌ها ساخته شده است بیشتر به یک خیال شبیه است تا امری واقعی. کما اینکه در ماجرای اعتراضات اخیر، بی‌تدبیری دولت فرانسه موجب اعتراضات شد و واکنش آنها به این اعتراضات همراه خشونت بود.
همچنین بار دیگر «استاندارد دوگانه غربی‌ها» را به جهانیان نمایان کرد. آنها اعتراضات خشونت‌بار در کشورهای مخالف را حق مردم آن کشورها می‌دانند و برخورد دولت را «سرکوب» می‌نامند اما سرکوب معترضین در کشورهای خود را «خشونت ناشی از اعتراضات» می‌دانند. رفتارهای دوگانه‌ای که بار دیگر با این اعتراضات بر همه نمایان شد.
