صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
دو گزینه پیش روی تختی است؛ انصراف پر سروصدا یا حضور در تیم‌ملی. اما تختی می‌داند چه مصدق بر سر کار باشد چه زاهدی، چه دولت مردمی و چه دولت کودتا، مردم او را نماینده ایران و عضوی از «تیم ملی ایران» می‌بینند.
: در روزهایی که عده‌ای ملی‌پوشان کشورمان را تحریک به خالی کردن میدان و همراهی با دشمنان می‌کنند؛ بازخوانی یک تصمیم تاریخی از جهان‌پهلوان تختی خالی از لطف نیست. روایتی از وقتی که غلامرضا تختی «نماینده ایران» بودن را انتخاب کرد.
کودتای ۲۸ مرداد و سقوط دولت دکتر مصدق، برای فعالین سیاسی ملی و مذهبی ایران یک شوک بزرگ بود. اتفاقی که آنها را از رویای کنش موثر و مستقل سیاسی در حکومت محمدرضا بیرون آورد. مصدق پاییز همان سال در دادگاه نظامی محاکمه و محکوم می‌شود. آیت‌الله کاشانی نیز در دوران پس از کودتا منزوی و حتی مدتی کوتاه بازداشت می‌شود. فدائیان اسلام هم زمستان ۱۳۳۴ اعدام می‌شوند. شدت عمل رژیم شاه در سالهای ابتدایی پس از کودتا، یکی از تلخ‌ترین تجربه‌های سیاسی آن نسل را رقم زد. در نتیجه؛ بدنه‌ی مردمی هوادار جبهه ملی سرخورده شد و خیلی‌ها سیاست را بوسیدند و کنار گذاشتند.
در چنین دورانی، غلامرضا تختی، یکی از ملی‌پوشان تیم‌ملی کشتی است که نمی‌شود انکارش کرد؛ نه سابقه‌ی ورزشی و نه هویت سیاسی‌اش را. او جوان تازه قدعلم‌کرده‌ای است که در اولین حضورش در مسابقات جهانی هلسینکی در اردیبهشت ۱۳۳۰ مدال نقره گرفته بود. در کارنامه سیاسی‌اش هم عضویت در حزب زحمتکشان، هواداری دولت مصدق و نهضت مقاومت ملی پس از کودتا را دارد. در چنین فضایی و پس از غیبت یک‌ساله‌ی تیم ملی کشتی در مسابقات جهانی ایتالیا، آینده‌ی ورزشی تختی به عقبه‌ی سیاسی‌اش گره خورده است. بهار ۱۳۳۳دولت کودتا هنوز بر سر کار است و کاروان کشتی ایران باید راهی مسابقات جهانی توکیو شود. چه زمانی؟ درست در روزهایی که دادگاه مصدق تمام شده و او از شاه تقاضای فرجام‌خواهی کرده است.
دو گزینه پیش روی تختی است: انصراف پر سروصدا یا حضور در تیم‌ملی. اما تختی می‌داند چه مصدق بر سر کار باشد چه زاهدی، چه دولت مردمی و چه دولت کودتا؛ مردم او را نماینده ایران و عضوی از «تیم ملی ایران» می‌بینند. و همان مردم خوب می‌دانند که تختی هم، برای ایران و شادی مردم است که کشتی می‌گیرد، نه برای شاه یا فضل‌الله زاهدی. او به گرایش‌های ملی‌گرایانه‌اش شناخته می‌شود و به همین خاطر انتخابش، حضور در تیم‌ملی است. خبر پیروزی تختی بر رقیب زلاندنویی در روز اول مسابقات، در همان صفحه‌ای چاپ می‌شود که تیتر دیگرش تحویل پرونده دکتر مصدق به دیوان کشور است. او در این مسابقات مدال نقره می‌گیرد.
تختی نه برای مصدق و نه برای شاه، بلکه برای مردم کشتی می‌گرفت. او همچنان کشتی گرفت، همچنان مدال آورد و همچنان عضو تیم ملی کشتی ایران ماند. بهار ۱۳۳۴مصدق در زندان بود که تختی راهی دوره بعدی مسابقات جهانی شد و با ناداوری باز هم دوم شد. همان سال به عنوان بهترین ورزشکار سال معرفی شد. پاییز ۱۳۳۵ تختی، پرچمدار کاروان ایران در المپیک ملبورن بود. در همان مسابقات بود که تختی و امام‌علی حبیبی، اولین مدال‌آوران تاریخ کشتی ایران درالمپیک شدند. آنها «قهرمان ایران» بودند و به همین خاطر وقتی برگشتند، «مردم» به فرودگاه آمدند و استقبال بی‌نظیری از آنها کردند. چند روز بعد، تقدیر شاه از تختی، تیتر و عکس مطبوعات بود.
