شعر/ الضّحی

بسم الله الرحمن الرحیم

والضّحی    خوانت عجب گسترده است

پرتوی عشقت به دل،  بنشسته است

والضّحی    با تو زشب نیست هراس

با وجود تو ، چه محنت گذراست

والضحی        آئینه ی ایمان تویی

چون تو هستی،  وجود ما پابرجاست

والضّحی    با تو زندگی کردیم

این همه رزق و روزی ما،  زشماست

والضّحی    صبح کی میرسد زراه؟

در سیاهی شب،  نورتان در دلهاست

والضّحی      تا کجا کشانیم؟

تا قیامت ؟ که دیده و دل،  بیناست؟

والضّحی     قسم به نور بلندت

قصه عشق ما، به سوی شماست