درمحضر قرآن _ قرائت آیات ۴ تا ۱۶سوره کهف

راهنمای دانلود

.

کهف4 – وَ يُنْذِرَ الَّذينَ قالُوا اتَّخَذَ اللّهُ وَلَدًا
و تا کساني را که گفته‏اند: خداوند فرزندي گرفته است‏، هشدار دهد.
کهف5 – ما لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ وَ لا ِلآبائِهِمْ کَبُرَتْ کَلِمَةً تَخْرُجُ مِنْ أَفْواهِهِمْ إِنْ يَقُولُونَ إِلاّ کَذِبًا
نه آنان و نه پدرانشان به اين [ادّعا] دانشي ندارند. بزرگ سخني است که از دهانشان برمي ‏آيد. [آنان‏] جز دروغ نمي ‏گويند.
کهف6 – فَلَعَلَّکَ باخِعٌ نَفْسَکَ عَلي آثارِهِمْ إِنْ لَمْ يُؤْمِنُوا بِهذَا الْحَديثِ أَسَفًا
شايد، اگر به اين سخن ايمان نياورند، تو جان خود را از اندوه‏، در پيگيري [کار]شان تباه کني‏.
کهف7 – إِنّا جَعَلْنا ما عَلَي اْلأَرْضِ زينَةً لَها لِنَبْلُوَهُمْ أَيُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً
در حقيقت‏، ما آنچه را که بر زمين است‏، زيوري براي آن قرار داديم‏، تا آنان را بيازماييم که کدام يک از ايشان نيکوکارترند.
کهف8 – وَ إِنّا لَجاعِلُونَ ما عَلَيْها صَعيدًا جُرُزًا
و ما آنچه را که بر آن است‏، قطعاً بياباني بي‏گياه خواهيم کرد.
کهف9 – أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْکَهْفِ وَ الرَّقيمِ کانُوا مِنْ آياتِنا عَجَبًا
مگر پنداشتي اصحاب کهف و رقيم [=خفتگان غار لوحه‏دار] از آيات ما شگفت بوده است‏؟
کهف10 – إِذْ أَوَي الْفِتْيَةُ إِلَي الْکَهْفِ فَقالُوا رَبَّنا آتِنا مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَةً وَ هَيِّئْ لَنا مِنْ أَمْرِنا رَشَدًا
آنگاه که جوانان به سوي غار پناه جستند و گفتند: «پروردگار ما! از جانب خود به ما رحمتي بخش و کار ما را براي ما به سامان رسان‏».
کهف11 – فَضَرَبْنا عَلَي آذانِهِمْ فِي الْکَهْفِ سِنينَ عَدَدًا
پس در آن غار، سالياني چند بر گوشهايشان پرده زديم‏.
کهف12 – ثُمَّ بَعَثْناهُمْ لِنَعْلَمَ أَيُّ الْحِزْبَيْنِ أَحْصي لِما لَبِثُوا أَمَدًا
آنگاه آنان را بيدار کرديم‏، تا بدانيم کدام يک از آن دو دسته‏، مدت درنگشان را بهتر حساب کرده‏ اند.
کهف13 – نَحْنُ نَقُصُّ عَلَيْکَ نَبَأَهُمْ بِالْحَقِّ إِنَّهُمْ فِتْيَةٌ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ وَ زِدْناهُمْ هُدًي
ما خبرشان را بر تو درست حکايت مي‏کنيم‏: آنان جواناني بودند که به پروردگارشان ايمان آورده بودند و بر هدايتشان افزوديم‏.
کهف14 – وَ رَبَطْنا عَلي قُلُوبِهِمْ إِذْ قامُوا فَقالُوا رَبُّنا رَبُّ السَّماواتِ وَ اْلأَرْضِ لَنْ نَدْعُوَا مِنْ دُونِهِ إِلهًا لَقَدْ قُلْنا إِذًا شَطَطًا
و دل هايشان را استوار گردانيديم آنگاه که [به قصد مخالفت با شرک‏] برخاستند و گفتند: «پروردگار ما پروردگار آسمان ها و زمين است‏. جز او هرگز معبودي را نخواهيم خواند، که در اين صورت قطعاً ناصواب گفته ‏ايم‏».
کهف15 – هؤُلاءِ قَوْمُنَا اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ آلِهَةً لَوْ لا يَأْتُونَ عَلَيْهِمْ بِسُلْطانٍ بَيِّنٍ فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَري عَلَي اللّهِ کَذِبًا
اين قوم ما جز او معبوداني اختيار کرده‏اند. چرا بر [حقّانيّت‏] آنها برهاني آشکار نمي ‏آورند؟ پس کيست ستمکارتر از آن کس که بر خدا دروغ بندد؟
کهف16   – وَ إِذِ اعْتَزَلْتُمُوهُمْ وَ ما يَعْبُدُونَ إِلاَّ اللّهَ فَأْوُوا إِلَي الْکَهْفِ يَنْشُرْ لَکُمْ رَبُّکُمْ مِنْ رَحْمَتِهِ وَ يُهَيِّئْ لَکُمْ مِنْ أَمْرِکُمْ مِرفَقًا
و چون از آنها و از آنچه که جز خدا مي‏ پرستند کناره گرفتيد، پس به غار پناه جوييد، تا پروردگارتان از رحمت خود بر شما بگستراند و براي شما در کارتان گشايشي فراهم سازد