نور35 – اللّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ اْلأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ کَمِشْکاةٍ فيها مِصْباحٌ الْمِصْباحُ في زُجاجَةٍ الزُّجاجَةُ کَأَنَّها کَوْکَبٌ دُرِّيٌّ يُوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبارَکَةٍ زَيْتُونَةٍ لا شَرْقِيَّةٍ وَ لا غَرْبِيَّةٍ يَکادُ زَيْتُها يُضيءُ وَ لَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نارٌ نُورٌ عَلي نُورٍ يَهْدِي اللّهُ لِنُورِهِ مَنْ يَشاءُ وَ يَضْرِبُ اللّهُ اْلأَمْثالَ لِلنّاسِ وَ اللّهُ بِکُلِّ شَيْءٍ عَليمٌ
خدا نور آسمانها و زمين است. مَثَل نور او چون چراغداني است که در آن چراغي، و آن چراغ در شيشهاي است. آن شيشه گويي اختري درخشان است که از درخت خجسته زيتوني که نه شرقي است و نه غربي، افروخته ميشود. نزديک است که روغنش ـ هر چند بدان آتشي نرسيده باشد ـ روشني بخشد. روشني بر روي روشني است. خدا هر که را بخواهد با نور خويش هدايت ميکند، و اين مَثَل ها را خدا براي مردم ميزند و خدا به هر چيزي داناست.
اعجاز قرآن در ساختارها،ساختار سوره فرقان
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ
فرقان1 – تَبارَکَ الَّذي نَزَّلَ الْفُرْقانَ عَلي عَبْدِهِ لِيَکُونَ لِلْعالَمينَ نَذيرًا
بزرگ [مبارک و خجسته] است کسي که بر بنده خود، فرقان [=کتاب جداسازنده حق از باطل] را نازل فرمود، تا براي جهانيان هشداردهنده اي باشد.
سوره فرقان، سوره اطاعت و تبعیت
فرقان7 – وَ قالُوا ما لِهذَا الرَّسُولِ يَأْکُلُ الطَّعامَ وَ يَمْشي فِي اْلأَسْواقِ لَوْ لا أُنْزِلَ إِلَيْهِ مَلَکٌ فَيَکُونَ مَعَهُ نَذيرًا
و گفتند: «اين چه پيامبري است که غذا مي خورد و در بازارها راه ميرود؟ چرا فرشته اي به سوي او نازل نشده تا همراه وي هشداردهنده باشد؟
فرقان8 – أَوْ يُلْقي إِلَيْهِ کَنْزٌ أَوْ تَکُونُ لَهُ جَنَّةٌ يَأْکُلُ مِنْها وَ قالَ الظّالِمُونَ إِنْ تَتَّبِعُونَ إِلاّ رَجُلاً مَسْحُورًا
يا گنجي به طرف او افکنده نشده يا باغي ندارد که از [بار و بَر] آن بخورد؟» و ستمکاران گفتند: « جز مردي افسونشده را دنبال نميکنيد».
فرقان9 – انْظُرْ کَيْفَ ضَرَبُوا لَکَ اْلأَمْثالَ فَضَلُّوا فَلا يَسْتَطيعُونَ سَبيلاً
بنگر چگونه براي تو مَثَلها زدند و گمراه شدند؛ در نتيجه نميتوانند راهي بيابند.
فرقان11 – بَلْ کَذَّبُوا بِالسّاعَةِ وَ أَعْتَدْنا لِمَنْ کَذَّبَ بِالسّاعَةِ سَعيرًا
[نه!] بلکه [آنها] رستاخيز را دروغ خواندند، و براي هر کس که رستاخيز را دروغ خوانَد آتش سوزان آماده کردهايم.
فرقان12 – إِذا رَأَتْهُمْ مِنْ مَکانٍ بَعيدٍ سَمِعُوا لَها تَغَيُّظًا وَ زَفيرًا
چون [دوزخ] از فاصلهاي دور، آنان را ببيند، خشم و خروشي از آن ميشنوند.
فرقان13 – وَ إِذا أُلْقُوا مِنْها مَکانًا ضَيِّقًا مُقَرَّنينَ دَعَوْا هُنالِکَ ثُبُورًا
و چون آنان را در تنگنايي از آن به زنجير کشيده بيندازند، آنجاست که مرگ [خود] را ميخواهند.
فرقان14 – لا تَدْعُوا الْيَوْمَ ثُبُورًا واحِدًا وَ ادْعُوا ثُبُورًا کَثيرًا
«امروز يک بار هلاک [خود] را مخواهيد و بسيار هلاک [خود] را بخواهيد».
فرقان20 – وَ ما أَرْسَلْنا قَبْلَکَ مِنَ الْمُرْسَلينَ إِلاّ إِنَّهُمْ لَيَأْکُلُونَ الطَّعامَ وَ يَمْشُونَ فِي اْلأَسْواقِ وَ جَعَلْنا بَعْضَکُمْ لِبَعْضٍ فِتْنَةً أَ تَصْبِرُونَ وَ کانَ رَبُّکَ بَصيرًا
و پيش از تو پيامبران [خود] را نفرستاديم جز اينکه آنان [نيز] غذا ميخوردند و در بازارها راه ميرفتند، و برخي از شما را براي برخي ديگر [وسيله] آزمايش قرار داديم. آيا شکيبايي ميکنيد؟ و پروردگار تو همواره بيناست.
فرقان21 – وَ قالَ الَّذينَ لا يَرْجُونَ لِقاءَنا لَوْ لا أُنْزِلَ عَلَيْنَا الْمَلائِکَةُ أَوْ نَري رَبَّنا لَقَدِ اسْتَکْبَرُوا في أَنْفُسِهِمْ وَ عَتَوْا عُتُوًّا کَبيرًا
و کساني که به لقاي ما اميد ندارند، گفتند: «چرا فرشتگان بر ما نازل نشدند يا پروردگارمان را نمي بينيم؟» قطعاً در مورد خود تکبر ورزيدند و سخت سرکشي کردند