صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
سوره اعراف آیه ۱۵۷
سوره اعراف آیه ۱۵۷
الَّذينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ اْلأُمِّيَّ الَّذي يَجِدُونَهُ مَکْتُوبًا عِنْدَهُمْ فِي التَّوْراةِ وَ اْلإِنْجيلِ يَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهاهُمْ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ يُحِلُّ لَهُمُ الطَّيِّباتِ وَ يُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ الْخَبائِثَ وَ يَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَ اْلأَغْلالَ الَّتي کانَتْ عَلَيْهِمْ فَالَّذينَ آمَنُوا بِهِ وَ عَزَّرُوهُ وَ نَصَرُوهُ وَ اتَّبَعُوا النُّورَ الَّذي أُنْزِلَ مَعَهُ أُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ
همانان که از اين فرستاده، پيامبر درس نخوانده ـ که [نام] او را نزد خود، در تورات و انجيل نوشته مييابند ـ پيروي ميکنند؛ [همان پيامبري که] آنان را به کار پسنديده فرمان ميدهد، و از کار ناپسند باز ميدارد، و براي آنان چيزهاي پاکيزه را حلال و چيزهاي ناپاک را بر ايشان حرام ميگرداند، و از [دوش] آنان قيد و بندهايي را که بر ايشان بوده است برميدارد. پس کساني که به او ايمان آوردند و بزرگش داشتند و ياريش کردند و نوري را که با او نازل شده است پيروي کردند، آنان همان رستگارانند
سوره نور آیه ۳۵
اللّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ اْلأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ کَمِشْکاةٍ فيها مِصْباحٌ الْمِصْباحُ في زُجاجَةٍ الزُّجاجَةُ کَأَنَّها کَوْکَبٌ دُرِّيٌّ يُوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبارَکَةٍ زَيْتُونَةٍ لا شَرْقِيَّةٍ وَ لا غَرْبِيَّةٍ يَکادُ زَيْتُها يُضيءُ وَ لَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نارٌ نُورٌ عَلي نُورٍ يَهْدِي اللّهُ لِنُورِهِ مَنْ يَشاءُ وَ يَضْرِبُ اللّهُ اْلأَمْثالَ لِلنّاسِ وَ اللّهُ بِکُلِّ شَيْءٍ عَليمٌ
خدا نور آسمانها و زمين است. مَثَل نور او چون چراغداني است که در آن چراغي، و آن چراغ در شيشه اي است. آن شيشه گويي اختري درخشان است که از درخت خجسته زيتوني که نه شرقي است و نه غربي، افروخته ميشود. نزديک است که روغنش ـ هر چند بدان آتشي نرسيده باشد ـ روشني بخشد. روشني بر روي روشني است. خدا هر که را بخواهد با نور خويش هدايت ميکند، و اين مَثَلها را خدا براي مردم ميزند و خدا به هر چيزي داناست.
رُوِیَ عَنِ الصَّادِقِ ،أَنَّهُ سُئِلَ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ اللهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ کَمِشْکاةٍ فِیها مِصْباحٌ فَقَالَ هُوَ مَثَلٌ ضَرَبَهُ اللَّهُ لَنَا فَالنَّبِیُّ وَ الْأَئِمَّهًُْ مِنْ دَلَالاتِ اللَّهِ وَ آیَاتِهِ الَّتِی یُهْتَدَی بِهَا إِلَی التَّوْحِیدِ وَ مَصَالِحِ الدِّینِ وَ شَرَائِعِ الْإِسْلَامِ وَ الْفَرَائِضِ وَ السُّنَنِ وَ لَا قُوَّهًَْ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ.
امام جعفرصادق علیه السلام ، از ایشان درباره‌ی کلام خدای عزّوجلّ: اللهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ کَمِشْکاةٍ فِیها مِصْباحٌ سؤال شد. فرمود: «این مثل و داستانی است که خدا آن را برای ما زده و بیان فرموده؛ بنابراین پیغمبر و امامان از دلالت‌های خدا و آیات خدا هستند که به‌وسیله‌ی آن‌ها به‌سوی توحید و مصالح دین و شرایع اسلام و سنّت‌ها و فریضه‌ها راه برده می‌شود و هیچ توانایی نیست مگر به خدای بلندمرتبه وبزرگوار.
