سیر تا اربعین; گام بیست و یکم از سیر دوم

“وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرى‌‏ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ وَ هُوَ يُدْعى‌‏ إِلَى الْإِسْلامِ” صف7
“چه کسی ظالم‌تر هست از آنها که به خدا به دروغ افترا می‌بندند، در حالی‌که به اسلام دعوت شدند، نه به شرک.”
خیر و شر دو سوی زندگی هر انسانی است که تمام عمر با آن درتماس،
جنگ و یا صلح است.
داستان حی ّ لایموت هر انسان، کشمکش درون و برون او با این دو سو را پایانی نیست مگر مرگ .
اما مرگ ناپیداترین پایان این نبرد بی امان است که در زمان رسیدنش در کدام سویه باشیم .
در هر کجا باشیم مسلم است که “وَ اللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمينَ”
خداوند آنان را که به او و وعده‌هایش افترا می‌زنند در زمره ظالمان قرار داده بخاطر این و هدایت نمی‌کند.
پس زندگی‌شان زوال تدریجی تک سویه خواهد بود.
ظالمان، منکران صدر اسلام به تنهایی نیستند. آیات خداوند، در کمال همچنان جاری است.
تاریخ، مکرر در حال شکل‌گیری و فروپاشی است.
هیچ آیه‌ای از آیات خداوند خاطره نیست که هر کدام ذکر است و تذکر .
همانگونه که حماسه حسینی و مکتبی که نهاده شد در دل تاریخ و حک گردید بر طاق بستان هدایت،
تا ما به امید جاودانگی آن، از ظلم و “وَ اللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمينَ” تبرا جسته و از حکمت الله بهره گیریم.
الْحَمْدُ لِلَّـهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ