دعایی برای دوستانم

سلام

آنقدر از اين دعای زیبا خوشم اُومد که نتونستم براي دوستان عزیزم نفرستم..

خداوندا

برگ در هنگام زوال مي افتد و ميوه به هنگام کمال
اگر قرار بر رفتن است ميوه ام گردان و بعد ببر

بارالها
زمين تنگ است و آسمان دلتنگ
بر من خرده نگيراگرنالانم…
من هنوز رسم عاشقي نمي دانم

خداوندا
کمکم کن پيماني را که در طوفان با تو بستم, در آرامش فراموش نکنم و در طوفان هاي زندگي با ” خدا” باشم نه ناخدا

بارالها
به دل نگير اگر گاهي “زبانم ” ازشکرت باز مي ايستد
تقصيري ندارد
قاصر است کم ميآورد دربرابر بزرگي ات….
لکنت مي گيرد واژه هايم در برابرت!
در دلم اما هميشه
ذکر خيرت جاريست
من براي بندگي تو هزار و يک دليل مي خواهم
ممنونم که بي چون و چرا برايم ” خدايي ” ميکني….
امکان ندارد که کسی
چراغی برای دیگران
روشن کند و خودش
در تاریکی بماند…

خدايا:پنجره اي براي
تماشا و حنجره اي براي
صدا زدن ندارم،
اميدم به توست ،
پس بي آنکه
نامم را بپرسي و
دفترهاي ديروزم را
ورق بزنى، رحمتت را
بر همه دوستان وعزیزانم ومن جاری فرما…..
به امید سلامتی تمام دوستان و مردم تمام دنیا.
سال ۱۴۰۰ برشما عزیزان گوارا و مبارک