بسم الله الرحمن الرحیم
تقدیم به مولای عزیزمان و مادر مهربان علیهم السلام
الحمدلله الذی، مولای ما مولا بُوَد
او شاهد هر ماجرا، از پهنهای اَعلی بُوَد
او فضل را دارد عیان، در عبد بودن کی توان
همچون ولی الله بودن، در کف آقا بُوَد
جانا علیٌ شاهدٌ، مولا علیِّ مُرتضی
الله اکبر این همه، شایستهیِ مولا بُوَد
با یاد او رب را بخوان، گر یا علی گفتی بِدان!
محتاج اوییم از ازل، توفیق از آنها بُوَد
اسماَند، اسماء خدا، از اوج، اوج قلهها
چون مصطفی، شایسته وُ جاریگر اسما بُوَد
جانا که مولا «اسم» شد، مولا، علیِّ مُرتضی
الله اکبر این همه، شایستهیِ مولا بُوَد
او باب شهر علم شد، در آستانی لا زمان
اِعمال امر عالَمین، چون اشکِ این دریا بُوَد
علمی نه چون ما کمتران، از اوج، از حق، بیکران
او عِندَهُ عِلمُ الکتابُ زاهد شبها بُوَد
جانا علیٌ، عِندَهُ عِلمُ الکتابُ پارسا
الله اکبر این همه، شایستهیِ مولا بُوَد
فضلش به عالم بیکران، او شاهدی اَعلی مکان
بر سجده یابی عبد را، او زاهد شبها بُوَد
در ارتفاعات است او، تدبیرهایی مو به مو
در عرش، تدبیر امور، از همسر لیلا بُوَد
جانا مُدَبِّر بر امور است او، علیِّ مُرتضی
الله اکبر این همه، شایستهیِ مولا بُوَد
هر امر در عالم که باشد، صاحبش مولای ما
این گوشهای از پهنهی گستردهی مولا بُوَد
او صاحب الامر است در عالم، نه شیءِ دیگری
کل امور عالمین در قدرت مولا بُوَد
جانا اولیِ الامرِ امور است او، علیِّ مُرتضی
الله اکبر این همه، شایستهیِ مولا بُوَد
تقسیم امر عالمین، مولا ولایت میکند
این ذرهای، از بیکران فضلِ، یَلِ طه بُوَد
چون ابر، میبارد اموری را به هر برگ شَجَر
این کار از اهلش برآید، آیهیِ آنها بُوَد
جانا مُقَسِّم بر امور است او، علیِّ مُرتضی
الله اکبر این همه، شایستهیِ مولا بُوَد
با یک نظر، هفتاد نسل دشمنان، در چشم او
گر دشمنی شمشیر خورد، اینجا دگر بیجا بُوَد
از اوجها دارد نشان، اما مَلیک بینشان
گر دیدهای در کوچهها، او در پی زهرا(س) بُوَد
جانا قسیم الجنتِ و النار هست و جاودان
الله اکبر این همه، شایستهیِ مولا بُوَد
کی میتوان فضل و صفات یار را اندازه زد
میزانِ اعمالِ خلایق، در یَدِ مولا بُوَد
دست یتیم و مانده را، او دستگیری میکند
با این همه، کرباس پوش کوچه و تنها بُوَد
جانا امیرالمومنین ع است او، علیِّ مُرتضی
الله اکبر این همه، شایستهیِ مولا بود
یاری رساندن را نیازی نیست بر مولای ما
هر دستگیرُ یاوری، در محضر مولا بُود
اما بگفتارش نظر کن، تا بیابی راه را
هم اِجتهاد وُ هم وَرَع، بر شیعه مولا بُوَد
جانا امیر مهربان است او، علیِّ مُرتضی
الله اکبر این همه، شایستهیِ مولا بُود.
شاعر: خندان
إِنَّا کُنَّا مِنْ قَبْلُ نَدْعُوهُ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحیمُ