مادر؛ آیا شود لطفی به ما کنی

مادر؛ آیا شود لطفی به ما کنی

زندگی زانو زدن در پیش پای مادر است
زندگی چشم انتظاری در عطای مادر است

زندگی معنا ندارد بی هوایش دم زدن
زندگی یک عمر ماندن در هوای مادر است

زندگی این ره سپردن های بی فرجام نیست
زندگی پرواز با بال همای مادر است

زندگی تار است حتی زیر برج نور شهر
زندگی نور است وقتی خنده های مادر است

زندگی صد پیله پیچیدن به دور خویش نیست
زندگی از خود گذشتن در رضای مادر است

زندگی معنا ندارد در قنوت خویش، خویش
زندگی خود را شکستن در بنای مادر است

زندگی تفسیر و استدلال و قیل و قال نیست
زندگی پیوسته رفتن در قفای مادر است

زندگی این جذبه های بیشمار نفس نیست
زندگی کاهی رها در کهربای مادر است

زندگی یک ظرف خالی پر ز امواج نگاه
زندگی یک چشمه کافور از عطای مادر است

زندگی از خویش مردن در خدا احیا شدن
زندگی محصول سبز ربنای مادر است

سراینده: محمد جواد عسکری باقرآبادی

۱۳۹۹/۸/۲۵