سیدرضا میرکریمی نویسنده و کارگردان سینمای ایران که برای بازدید از جدیدترین نمایشگاه نقاشیهای عبدالحمید قدیریان در موزه هنرهای معاصر فلسطین حاضر شد.
قدیریان از رنگ آبی به خوبی استفاده میکند و ازینکه فرشتگان را در آسمان به تصویر بکشد ابایی ندارد؛ اما در عینحال این پرهیز را دارد که از حریم جهانبینی اسلامی-شیعی خود خارج نشود و پیکرهسازی و چهرهپردازی دقیقی ارائه ندهد تا توجه عمده ما به فضا جلب شود و موقعیت و میزانسن را کاملا احساس کنیم؛ بدون اینکه بخواهیم صورتها را بسیار دقیق ببینیم و یا اینکه در دیدن آنها متوقف شویم.
راهی که قدیریان پیش گرفته مبتنی بردیدگاه دینی ما است؛ او معانی زمینی را به آسمان متصل میکند؛ کاری که به تازگی با نور و مفهوم آن آغاز کرده است، کار جالب توجهی است؛ مفهوم نور از آن دست مفاهیمی است که هم در قرآن و هم در روایات به وفور بدان پرداخته شده است؛ اساساً خداوند و اهل بیت(ع) را به شکل نور برای ما تعریف کردهاند.
مسیری که قدیریان در آن گام برمیدارد، مسیر یک نقاشِ پژوهشگر و کنجکاو است که دوست دارد راههای ارتباطی بیشتری با مکتب ما پیدا کند؛ مکتبی که تاکنون کمتر توانستهایم تجربههای معنویمان در آن را با یکدیگر به اشتراک بگذاریم و آنها را به کلمات قابل فهمتری تبدیل کنیم؛ چنین تجربهای را در حوزه نقاشی باید ارج نهاد.
در مسیر تکاملی که قدیریان در حال طی کردن است من منتظرم که هرسال شاهد اتفاقات بزرگتری باشم؛ کمااینکه در کار او تفاوتهایی را نسبت به گذشته احساس و وقتی با او صحبت میکنم متوجه میشوم که به ادراکات تازهای رسیده است؛ این ادراکات تازه باعث میشود که او گاهی به عقب بازگردد و تابلوهای پیشین خود را بازسازی و در آنها تجدیدنظر کند