در وسائل الشیعه آمده است:
عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ ع يَقُولُ كُلُّ سَهْوٍ فِي الصَّلَاةِ يُطْرَحُ مِنْهَا غَيْرَ أَنَّ اللَّهَ يُتِمُّ بِالنَّوَافِلِ إِنَّ أَوَّلَ مَا يُحَاسَبُ بِهِ الْعَبْدُ الصَّلَاةُ فَإِنْ قُبِلَتْ قُبِلَ مَا سِوَاهَا إِنَّ الصَّلَاةَ إِذَا ارْتَفَعَتْ فِي أَوَّلِ وَقْتِهَا رَجَعَتْ إِلَى صَاحِبِهَا وَ هِيَ بَيْضَاءُ مُشْرِقَةٌ تَقُولُ حَفِظْتَنِي حَفِظَكَ اللَّهُ وَ إِذَا ارْتَفَعَتْ فِي غَيْرِ وَقْتِهَا بِغَيْرِ حُدُودِهَا رَجَعَتْ إِلَى صَاحِبِهَا وَ هِيَ سَوْدَاءُ مُظْلِمَةٌ تَقُولُ ضَيَّعْتَنِي ضَيَّعَكَ اللَّهُ. (وسائل ج 4 ص 108).
هر سهوی در نماز، باعث کاسته شدن از نماز می شود غیر از این که خداوند نماز را با نوافل تکمیل می کند و اولین چیزی که از انسان در قیامت محاسبه می شود نماز اوست اگر قبول شود بقیه اعمالش نیز قبول خواهد شد. نماز وقتی در اول وقت خود خوانده شود به صاحبش بر می گردد د رحالی که سفید و درخشان است و به نماز گزار می گوید خدا حفظت کند که مرا حفظ کردی و زمانی که در غیر وقت خود خوانده شود به صاحبش بر می گردد در حالی که سیاه و تاریک است و می گوید خداوند تو را تضییع کند که مرا تضییع کردی.