اشعار

رمضان خانه ی مادر چه صفایی دارد | هر طرف سفره و هر گوشه نگاهی دارد

شاعر شدیم در تب دوران انتظار ما ماند ه ایم و آتش هجران انتظار شعر و سرود حیف به دردت نمی خورد انبان ما پر است زدیوان انتظار یا ما زشوق آمدنت سرد گشته ایم یا سرد سرد هست زمستان انتظار صد حیف رفتنت شده عادت برای ما ترسم عدو فسانه کند جان انتظار

رضا اسماعیلی به مناسبت شکوفایی بهار قرآن، ماه مبارک رمضان سروده‌ای با عنوان «همین اکنونِ سبز» را در اختیار خبرگزاری فارس قرارداد.

شب رفت و سپیده سر زده بار دگر | من جز تو نخواهم زخدا یار دگر

تورا چه گویمت آن چنان که باید گفت/ تو را چه خوانمت آن قَدَر که محبوبی

کیست زهرا؟ مادر است، رخشان زنورش عالَم است| نوری عظیم و مقتدر، از جانب آن سرور است

دوست دارم چو بچه ماهی بشوم | در تلاطم موج عشقت، راهی بشوم

بیاد بودنش به دل، تمام سرسپردگیست؛ بسته شدن به بال او، رمز و صفای زندگیست

دوباره ز باغش نسیمی وزان شد دوباره زکویش نوایی به پا شد دوباره ز لطف خداوند منان ببارید باران و جنت عیان شد عیون ها بجوشیدن و گل بخندید دوباره ز بلبل ترنم رها شد دوباره برون رفت خورشید از پس ابر زمینش بجنبید و گوهر عیان شد همه در …

گرچه ایام ولادت ها است، دل من گاه به اشک گاه به غم لبریز است. مانده ام از چه سبب با همه رافت ها، پس چرا پای دلم باز به حرکت دیر است؟ شاید از حد نصاب مطلوب، سطح تقوا و توجه نیم است نکند با همه ی نقص و …

دوست داشتم شعری، به درد دل بسرایم/ بدون وزن و قافیه شدآقا! به لطف خود بپذیر

قسم به عشق به مولای ظهر عاشورا / اگر نبود سپاهی حرم نبود یقین

شعری از محمدجواد عسکری شاعر آیینی کشور درباره صفات اربعینی در مناطق سیل زده

نوری آسمانی که در کالبدی زمینی متجلی گشت، همان که زیارتش همسنگ زیارت پروردگار در عرش است. «شُکرَک لِنِعْمَةٍ سالِفَةٍ یقْتَضی نِعْمَةً آنِفَةً» شکر و سپاس از نعمت های گذشته، نعمت های آینده را در پی دارد. برخیز که نور ازلی می آید بر عالم ایجاد ، ولی می آید …

گوش کن در دل شب از افق دور صدا می آید/ گویی از پنجره‌ی قلب شکسته ندا می آید

جریان بداد رب العالمین شراب طهور   /  از ارتفاعات آسمان ، از بهشت دور

گله دارم ازعید، گله دارم از یار/ گله دارم که بدون تو بگشت باز بهار

امشب ز دل میکده پیمانه رسیده جبریل خبر کرده که دردانه رسیده   هر کس که به پشت در میخانه رسیده از زیر لبش ناله ی مستانه رسیده:   جز ساقی خود با همه بیگانه ام امشب “زنجیر بیارید که دیوانه ام امشب”   هر کس که شده عاشق دلدار …

به فلک اگر برسد کسی شنود ندای علی علی همه دم گرفته به ذکر او همه جا ثنای علی علی لب کعبه هم به سخن نیامد و دم نزد دم و لحظه ای مگر آن دمی که گشوده شد لب او به نوای علی علی نفس محمد و فاطمه ،نفس …

چه دانستم که این دریای بی پایان چنین باشد بخارش آسمان گردد کف دریا زمین باشد لب دریا همه کفر است و دریا جمله دین داری ولیکن گوهر دریا ورای کفر و دین باشد عطار