از کدام منظر به امام حسین(ع) نگریستن

بسم الله الرحمن الرحیم
در ایام محرم که تابش نور مولایمان بر عمقیان بیشتر جریان دارد باید منظرمان آسمانی باشد . هزارو اندی سال از منظر این که علت قیام امام حسین(ع) زمینی و حماسی است به ماجرا نگاه کردیم و برای همین منظر اشتباهمان است بهره زیادی از نور ایشان نبردیم. امام حسین(ع) باب رحمت خداست و آسمانی است. نوع منظر به نوعی مهمترین معرفت است که به خاطرش مسیر خیلی امور عوض شده است. پس این را در قلبمان به طوری وارد کنیم که ایجاد حرکت و نهیب کند که مگر مولای تو در آسمان نیست، تو چرا اینجا ماندی. مشایعت مولا روحی سبک و ساکن در ارتفاع میخواهد . تبعه زمینی نگریستن غل و زنجیرهایی از جنس زمین سنگین است که ما را نیز زمینی کرده است. آسمانی نگریستن میشود “ما رأیت الا جمیلا”. باز شدن زنجیرها کلیدی از جنس نور میخواهد نوری که خداوند آن را از آسمان توسط آقا رسول الله(ص) بصورت پرداختن عمقیان به احکام شرعی و رعایت تقوا بر عمق فرستاد. در آن صورت به آسمانی از نور بالا می‌‌‏رویم. آنجایی که فقط انوار اهل‌‌‏بیت(ع) وجود دارد. اگر سبک شویم، از طریق ﴿في‌‌‏ بُيُوت ٍأَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ﴾ 36 نور.بالا می‌‌‏رویم . کربلا سکوی پرتاب به سمت نور امام حسین(ع) است؛ آدم‌‌‏ها به سمت این خانه‌‌‏ها که می‌‌‏روند روح‌‌‏شان بیشتر به سمت آسمان کشیده می‌‌‏شوند.هر چقدر حسینی‌‌‏تر رفتار کنیم سبک‌‌‏تر می‌‌‏شویم و سریع‌‌‏تر به ارتفاعات بالاتر می‌‌‏رویم، هر قدر به امام حسین(ع) نزدیک‌‌‏تر شویم، نوع خواسته‌‌‏هایمان تغییر می‌‌‏کند. اگر می‌‌‏خواهیم حسینی شویم، بسمت مولایمان برویم . باید دغدغۀ آسمانی شدن را داشته باشیم.
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم