«روز قدس» روز حمایت از مردم مظلوم فلسطین هم هست، اما فقط این نیست

بسم الله الرحمن الرحیم

وَ قَضَيْنا إِلي بَني إِسْرائيلَ فِي الْکِتابِ لَتُفْسِدُنَّ فِي اْلأَرْضِ مَرَّتَيْنِ وَ لَتَعْلُنَّ عُلُوًّا کَبيرًا * فَإِذا جاءَ وَعْدُ أُولاهُما بَعَثْنا عَلَيْکُمْ عِبادًا لَنا أُولي بَأْسٍ شَديدٍ فَجاسُوا خِلالَ الدِّيارِ وَ کانَ وَعْدًا مَفْعُولاً (اسراء، 4 و 5)

و ما در کتاب برای بنی‌اسرائیل قضا کردیم که قطعاً دو بار در زمين فساد خواهيد کرد و [سپس] به سرکشي بسيار بزرگي برخواهيد خاست‏. * پس آنگاه که وعده نخستين آن دو [فساد] فرا رسد، بندگاني از آنِ خود را که نیرویی شدید دارند، بر شما مبعوث می‌کنیم‏ تا ميان خانه‌‏هایتان به جستجو درآيند و اين وعده یقیناً محقق خواهد شد‏. (سوره اسراء؛ آیه 4 و 5)

«روز قدس» روز حمایت از مردم مظلوم فلسطین هم هست، اما فقط این نیست؛
فروکاستن مبارزه ی «فرا مکانی» و بلکه «فرا زمانی» جبهة حق با «صهیونیزم جهانی» جفایی نابخشودنی است؛ شبکه‌ای اختاپوسی که امروز بر اغلب مراکز قدرت نرم و سخت جهان استیلا یافته و افسار سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و حتی علمی اغلب جوامع به ظاهر پیشرفته را در دست دارد.
«بنی‌اسرائیل» هیچگاه مانند این روزگار در زمین قدرت نیافته و بی‌شک نخستین تحقق جامع آیات ابتدایی سوره ی «إسراء» دربارة فساد بزرگشان در گسترة «ارض»، همین دوران ما است.
از میان تباهیخانة امروزِ اسرائیلیان اگر فقط به انحطاط فرهنگی و اخلاقی در سینما و رسانه‌ها بنگریم، برای این نتیجه‌گیری کافی است، بماند که چگونه ارکان ثروت و قدرت جهان امروز را به ظالمانه ترین شکل ممکن قبضه کرده‌اند و هر روز از جنایتی جدید در گوشه‌ای از این کره خاکی پرده‌برداری میکنند.
این روزها دیگر بین این دیوانه‌نمای «ایلومنات»مسلک کاخ سیاه و «ماسون»های دموکرات‌ مآبی که ژست صدرالعقلایی میگیرند هم فقط یک اشتراک باقی مانده و آن هم حمایت از «اسرائیل» است!
حالا دیگر «روز قدس» را نخوانید روز آزادی فلسطین از اشغالی چند دهه‌ای که اولین دشمن «اورشلیم» خود «مسیح» علیه السلام است؛
ای اورشلیم! ای اورشلیم كه قاتل انبیا و سنگسار كنندة مرسلین خود هستی! چندین بار خواستم فرزندان تو را جمع كنم چنانكه مرغ جوجه‌های خویش را زیر بالهای خود میگیرد ولی نخواستید. اینك خانة شما برای شما خراب گذاشته می‌شود و به شما می‌گویم كه مرا دیگر نخواهید دید تا وقتی آید كه گویید مبارك است او كه به نام یَهُوَه می‌آید… (عهدجدید، لوقا، فصل14، آیه 34 و 35)
… و چون بینید كه اورشلیم به لشكرها محاصره شده است آنگاه بدانید كه خرابی آن رسیده است. پس هركه در یهودیه باشد به كوهستان فرار كند و هركه در شهر باشد بیرون رود و هركه در صحرا بو‌َد داخل شهر نشود. زیرا همان است ایام انتقام تا آنچه مكتوب است واقع شود. وای بر آبستنان و شیردهندگان در آن ایام زیرا عذابی سخت بر روی زمین و غضب خدا بر این قوم حادث خواهد شد. به دم شمشیر خواهند افتاد و در میان امتها به اسیری خواهند رفت و اورشلیم پایمال امت ها خواهد شد… (عهدجدید، لوقا، فصل 21، آیه 20 تا 24)

بحران «کرونا» که خود به ده ها نشانه چه ‌بسا فتنة همین تبهکاران باشد برای آخرین گامهای استیلای بلامنازع بر بشریت، اگر هیچ خیری برای ما نداشته همین کافی است که به تأملی دوباره در برخی آرمان‌هایمان بیاندیشیم؛ نه در خود آرمانها که اغلب در چیستی و چگونگی تحقق آنها؛
آیا نصب تابلوی روزشمار نابودی اسرائیل یا راهپیمایی هرساله در روز قدس برای تحقق آن کافی است یا باید برای رسیدن به آن برنامه‌ریزی عملیاتی هم کرد؟! و پیش از آن آیا نباید از کم و کیف «برنامه ی خدا» برای تحقق این وعدة تخلف‌ناپذیر با خبر شد؟ چگونه میتوان در این صحنه از برنامة خدا نقش‌آفرینی مناسب داشت؟ و ده‌ها سوال مهم دیگر که گویی سالهاست در بازار هیاهویی بی‌برنامه، گم شده‌اند!
برای شروع بهتر است از همین آیات نورانی ابتدای سورة «اسراء» آغاز کنیم؛
مقصود از «عبادا لنا» (بندگانی از آنِ ما) چه کسانی هستند؟
چگونه این «بعثت» جمعی در این زمانه واقع میشود تا از میان ما جماعتی برای این مأموریت عظیم الهی تربیت شوند؟
منظور از «بأس شدید» که در این آیات، توان ویژة این بندگان برگزیده است، چه میتواند باشد و چگونه با آن بر چنین شبکه ی درهم‌ تنیده‌ای که با جمیع شیاطین انس و «جن» پشتیبانی می‌شوند، غلبه می‌کنند؟

«خدا آن‌کس را وارد رحمتش کند که خود را برای آنچه پیش رو دارد آماده سازد و بداند از کجا آمده، در کجاست و به کجا می‌رود؟» امام علی علیه‌السلام (الوافی، ج 1، ص 116)
ح. ر. 31 / 2 / 99