مسئول حفظ “محرمانگی” کیست؟

در آذر1382 به ناگاه یک نماینده خائن (احمد شیرزاد) پشت تریبون مجلس رفت و در اظهاراتی دروغ و وطن فروشی عریان، اعلام کرد ایران 19 سال به غرب دروغ گفته و در تلاش برای دستیابی به بمب_اتم است!! اظهاراتی که فورا دستاویز قدرتهای استکباری شد و دو دهه کشور را تحت شدیدترین تحریم ها قرار داد.

شیرزاد هیچگاه محاکمه و مجازات نشد. نه برای وطن فروشی و خیانت، نه حتی برای اظهارات دروغ و بی پایه اش
هیچکس برای حفظ محرمانگی های کشور او را بازخواست نکرد. صنعت هسته ای پس از آن، با تداوم فشارها و جوسازیهای رسانه ای و سیاسی دوستان شیرزاد، پس از ده سال تعلیق و تعطیل شد. و میدانیم آنچه شد.

همین جریان نفوذ سپس با رنگ و لعاب وطن پرستانه و غرور_ملی، کیک زرد دو را لو دادند و پس از آن ذبح دانشمندان هسته ای و تحریم های بیشتر را به تماشا نشستیم.

صنعت فضایی از دیگر حوزه های انحصاری کشورهای پیشرفته، مورد بعدی بود. ایران نخستین بار در سال 84 ماهواره سینا را با کمک یک موشک روسی به فضا فرستاد. سال 87 ماهواره امید با موشک داخلی پرتاب موفق داشت. ماهواره نوید و فجر و .. ایضا. اما به ناگاه با روی کارامدن دولت روحانی، سازمان فضایی ایران به زیرمجموعه وزارتارتباطات تنزل داده شد. حوزه هوا و فضا 5 سال در بی توجهی و سرکوب کامل قرار گرفت. بعضی دانشمندان فضایی اجبارا به دیگر کشورها مهاجرت کردند. پس از هشدارهای رهبر انقلاب و مطالبات رسانه ای بالاخره بعد از 5 سال سروصدای پرتاب ماهواره ها به گوش رسید. ماهواره پیام امیرکبیر به فضا پرتاب شد اما ناموفق. ماهواره پیام هم ناموفق. تحقیرآمیزترین و مشکوک ترین پروژه مربوط به ناکامی ماهوارهظفر در بهمن 98 بود. به یکباره چند روز قبل از پرتاب ماهواره، وزیرارتباطات با غوغا در توئیتر خبر پرتاب را به اسم “غرور ملی” منتشر کرد. در اقدامی تحقیرآمیزتر لباسهای فضایی فتوشاپی را هم باز به اسم “غرور ملی” منتشر کرد که ساعاتی طول نکشید با استهزای کاربران خارجی مواجه شد. “تحقیر ملی” زیر اسم “غرور ملی”.

اما بدترین نقطه ماجرا در روز پرتاب ظفر اتفاق افتاد. وقتی وزیر ارتباطات در توئیتر! شمارش معکوس برای پرتاب ماهواره به راه انداخت و بزرگترین حمله_سایبری به شبکه زیرساختی کشور رخ داد. 75 درصد اینترنت ایران قطع شد. ماهواره سقوط کرد!

برخلاف یک هفته ماساژ خبری، خبر سقوط به سرعت خاموش شد و به اسم حفظ “غرور ملی” توجیه. هیچکس آذری_جهرمی را برای این خطای راهبردی محاکمه، مواخذه و مجازات نکرد.

اما ماهوارهنور و ماهواره بر قاصد، موفق شد. برای اولین بار نیروهای نظامی ما در حوزه فضایی به یک موفقیت خیره کننده دست یافتند. و این دقیقا در زمانی بود که حفاظتاطلاعات را رعایت کردیم و دست و زبان نفوذیها را از جار زدن برنامه هایمان کوتاه کردیم.

حفظ محرمانگی پروژه های بزرگ نظام، اصل اول موفقیت آنهاست. سالهاست بسیاری از پروژه های استراتژیک کشور، با عبور از اصل محرمانگی به زمین خورده و هر جا ضربه خورده ایم از این نشت اطلاعاتی فجیعانه بوده. در همه حوزه های مرتبط با پیشرفت و قوی شدن کشور، نفوذی ها به بهانه حس غرور و افتخار ملی و بالا بردن پرچم ایران، موضوع را رسانه ای کردند و دشمن دقیقا بر همین نشت اطلاعاتی ما برنامه ریزی تخریبی خودش را عملیاتی کرده است.

❌«حس غرور ملی» در بسیاری موارد رمز جریان نفوذ است.❌

هر کس با اندک سوادرسانهای میداند اولین و مهمترین منبع جاسوسی، جاسوسی از منابع آشکار و رسانه هاست. و شبکه نفوذ، دقیقا ساده ترین راه را برای خدمت به دشمن و افشای محرمانه های نظام انتخاب کرده اند.

شاید بعدها در تاریخ بنویسند تک تک تحریم های آمریکا علیه ارگانها و اشخاص کشورمان، با فلان خبرچینی رسمی و آشکار، با مصاحبه غرورآمیز فلان مسئول روابط عمومی و کنفرانس خبری مشاور رسانه ای فلان وزیر و وکیل در صداوسیمای ملی تحمیل شد.

125سال است مردم دنیا نوشابه مینوشند، اما آمریکاییها هنوز فرمول مخفی کوکاکولا را به دنیا نگفته اند. پس چرا باید ریزترین جزئیات صنایع حساس ایران از هسته ای تا موشکی و فضایی و دیگر تکنولوژی ها و صنایع ما کف دست خبرنگاران باشد! به اسم «شفافیت با مردم» و «غرور ملی»!!! این شفافیت با دشمن است، نه مردم.

پشت سر را نگاه کنید چه ضربه ها و شهید هایی پشت این پروژه های جاسوسی نامحسوس رسانه ای با اسم رمز غرور ملی به نظام وارد کرده ایم. ادامه این روند که هر روز درحال تکرار است سبب میشود دشمن مفت و رایگان، از رسانه های رسمی کشور، بازخوردهای جاسوسی بگیرد و راهکارهای جاسوسی و خبرگیری اش را لود کند. همه اینها ضرورت وجود یک “نهاد بازدارنده” در نظام را نشان میدهد که جلوی تعرض رسانه ای به پروژه های حساس ملی را بگیرد.