خبری خوش در بین انبوه خبرهای ناخوشایند

.

حکیم ابوالقاسم فردوسی در سال 329 هجری قمری برابر 319 خورشیدی در روستای پاژ و شهرستان توس در خراسان متولد شد. به نوعی تاریخ گذشته ایران باستان مدیون این حکیم بزرگوار است. این شاعر بزرگ و پرآوازه ایران شاهنامه را سروده که یکی از بزرگترین نوشته‌های ادبیات کهن فارسی است

فردوسی سرودن شاهنامه را بر پایه نوشتار ابومنصوری در حدود سال 370 هجری قمری شروع کرد و سرانجام آن را در تاریخ 25 سپندارمز سال 384 هجری قمری برابر 373 هجری خورشیدی با این بیت‌ها به انجام رساند:

سرآمد کنون قصه یزدگرد به ماه سپندارمز روز ارد/ ز هجرت سه صد سال و هشتادوچار به نام جهان داور کردگار

این ویرایش نخستین شاهنامه بود و فردوسی نزدیک به بیست سال دیگر در تکمیل و تهذیب آن کوشید. انسان‌ها همزمان با برافتادن حکومت سامانیان و برآمدن سلطان محمود غزنوی فردوسی در سال 394 هجری قمری برابر 282 خورشیدی در سن 65 سالگی بر آن شد که شاهنامه را به سلطان محمود غزنوی اهدا کند و از این رو دست به کار ویرایش تازه‌ای از شاهنامه شد. فردوسی در ویرایش دوم بخش‌های مربوط به پادشاهی ساسانیان را تکمیل کرد. پایان ویرایش دوم شاهنامه در سال 400 هجری قمری در 71 سالگی این شاعر بزرگوار بوده است.
چو سال اندر آمد به هفتاد و یک / همی زیر بیت اندر آرم فلک
ز هجرت شده پنج هشتاد بار / به نام جهان داور کردگار

منم بنده اهل بیت نبی / سراینده‌ی خاک پای وصی