شعر/ موکب مادر

موکبت مادر چه زیبا بود هان یادش به خیر
ساده و خوب و مهیا بود هان یادش به خیر

رحمت اندر رحمت و هم سفره اندر سفره بود
وه چه حالی در دل ما بود هان یادش به خیر

زیر چتر موکبت مادر چنان غم رفته بود
شور و شادی تا ثریا بود هان یادش به خیر

صبح و ظهر و شام غوغای نماز فاطمی
در حیاط خانه بر پا بود هان یادش به خیر

قرص ماهت شب عیان و مهر عشقت روز نیز
نور باران روز و شبها بود هان یادش به خیر

قطره ای بودیم تنها در تو ما معنا شدیم
حس و حال خوب دریا بود هان یادش به خیر

موج می آمد محبت ، رحمت و فضل بهشت
جنت و فردوس اعلا بود هان یادش به خیر

چشم نعمت بین که بی پروا نظر می کرد دید
جلوه ی مُلْكًا كَبِيرًا بود هان یادش به خیر

قطره ی اشکی که می غلتید میگفت ای دریغ
کربلا مشهود زهرا بود هان یادش به خیر

با چنان حالی طبق بر سر به راه زائران
نغمه ی اهلا و سهلا بود هان یادش به خیر

پشت هر پیر و جوان و کودک و طفل صغیر
توشه ی ام ابیها بود هان یادش به خیر

چای خوش عطر عراقی و رطب در هر قدم
در میان دست زهرا بود هان یادش به خیر

التماس دستهایت بی جواب از من گذشت
حسرتا دستم چه تنها بود هان یادش به خیر

خاطرم تنها همین مانده است از هر اربعین
موکبت مادر چه زیبا بود هان یادش به خیر

محمد جواد عسکری ، 1398/8/25