معجزه/مجازات طلحه و زبیر

بسم الله الرحمن الرحیم الحمد الله رب العالمین

طلحه و زبیر از کسانی بودند که پس از قتل عثمان ، در پیشاپیش جمعیت به حضور امیرالمؤمنین علیه السلام  آمده و با آن حضرت بیعت کردند ،

ولی هنوز چند ماه نگذشته بود که دیدند نمیتوانند با وجود امارت امیرالمؤمنین علیه السلام  دنیای خود را آباد سازند ، از این رو بیعت خود را شکستند و جلودار ناکثین (بیعت شکنان) شدند .

حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام  از این دو نفر ، دلی پر رنج داشت ، چرا که ضربه ای که از ناحیه این دو نفر   که نفوذ کاذب در میان مسلمانان داشتند  در آن زمان به اسلام می خورد جبران ناپذیر بود ،

حضرت دست به دعا برداشت و در مورد این دو نفر نفرین کرد و عرض کرد :  خدایا طلحه را مهلت نده و به عذابت بگیر ، و شرّ زبیر را آن گونه که می خواهی از سر من کوتاه کن .

چگونه طلحه و زبیر کشته شدند؟

در جنگ جمل هنگامی که سپاه جمل متلاشی شد ، مروان که از سرشناسان آن سپاه گفت :

بعد از امروز دیگر ممکن نیست خون عثمان را از طلحه مطالبه کنیم ، همان دم او را هدف تیرش قرار داد ، تیر به رگ اکحل (رگ چهار اندام) ساق پای طلحه خورد و آن رگ قطع شد ، خون مثل فواره از آن بیرون می آمد ، از غلامش کمک خواست ، غلامش او را سوار قاطری کرد ،

طلحه به غلام گفت : این خونریزی مرا می کشد ، جای مناسبی یافتی مرا پیاده کن ، سرانجام غلام او را به خانه ای از خانه های بصره برد و او همانجا جان سپرد.

 به این ترتیب ، خود او که به عنوان خونخواهی عثمان با سپاه امیرالمؤمنین علیه السلام  می جنگید ، توسط مروان از سران لشکرش بود ، به خاطر همین عنوان ، ترور شد و به هلاکت رسید .

اما در مورد زبیر ،

نصایح امیرالمؤمنین علیه السلام  باعث شد که زبیر از صف دشمن خارج گردد ،با این که وظیفه او این بود که از امام وقت ،حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام  حمایت کند

ولی به طور کلی از جنگ ، خود را کنار کشید و رفت به سوی بیابانی که معروف به  وادی السباع  بود در آن جا مشغول نماز بود که شخصی به نام عمرو بن جرموز به طور ناگهانی بر او حمله کرد و او را کشت ، و او نیز که آتش افروز جنگ جمل بود در 75 سالگی این گونه به هلاکت رسید .

عمرو بن جرموز ، شمشیر و انگشتر زبیر را به حضور امیرالمؤمنین علیه السلام  آورد ، وقتی چشم امیرالمؤمنین علیه السلام  به شمشیر زبیر افتاد فرمود : سیف طال ما جلی الکرب عن وجه رسول الله :  این شمشیر ، چه بسیار اندوه را از چهره رسول خدا صل الله علیه واله وسلم  برطرف ساخت. 

اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم

طلحه و زبیر زمانه