صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
بسم الله الرحمن الرحیم
١٢ صفر ١٤٤١.
موضوع :
حضرت زينب سلام الله علیها و ايجاد حماسه در لشگریان حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه
نکات :
¤.حذو النعل .
¤.ملك يوسف ع.
¤.طالوت و داوود ع .
¤.جالوت و سفيانى .
¤. تابوت آرامش .
¤.زينب مهدوى.
¤.حماسه عجيب.
بقرة247 – وَ قالَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ إِنَّ اللّهَ قَدْ بَعَثَ لَکُمْ طالُوتَ مَلِکًا قالُوا أَنّي يَکُونُ لَهُ الْمُلْکُ عَلَيْنا وَ نَحْنُ أَحَقُّ بِالْمُلْکِ مِنْهُ وَ لَمْ يُؤْتَ سَعَةً مِنَ الْمالِ قالَ إِنَّ اللّهَ اصْطَفاهُ عَلَيْکُمْ وَ زادَهُ بَسْطَةً فِي الْعِلْمِ وَ الْجِسْمِ وَ اللّهُ يُؤْتي مُلْکَهُ مَنْ يَشاءُ وَ اللّهُ واسِعٌ عَليمٌ
و پيامبرشان به آنان گفت: «در حقيقت، خداوند، طالوت را بر شما به پادشاهي گماشته است.» گفتند: «چگونه او را بر ما پادشاهي باشد با آنکه ما به پادشاهي از وي سزاوارتريم و به او از حيث مال، گشايشي داده نشده است؟» پيامبرشان گفت: «در حقيقت، خدا او را بر شما برتري داده، و او را در دانش و [نيروي] بدني بر شما برتري بخشيده است، و خداوند پادشاهي خود را به هر کس که بخواهد مي دهد، و خدا گشايشگر داناست».
بقرة248 – وَ قالَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ إِنَّ آيَةَ مُلْکِهِ أَنْ يَأْتِيَکُمُ التّابُوتُ فيهِ سَکينَةٌ مِنْ رَبِّکُمْ وَ بَقِيَّةٌ مِمّا تَرَکَ آلُ مُوسي وَ آلُ هارُونَ تَحْمِلُهُ الْمَلائِکَةُ إِنَّ في ذلِکَ َلآيَةً لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنينَ
و پيامبرشان بديشان گفت:«در حقيقت،نشانه پادشاهي او اين است که آن صندوق [عهد] که در آن آرامش خاطري از جانب پروردگارتان، و بازمانده اي از آنچه خاندان موسي و خاندان هارون [در آن] بر جاي نهاده اندـ درحالي که فرشتگان آن را حمل مي کنند ـ به سوي شما خواهد آمد. مسلما اگر مؤمن باشيد، براي شما در اين [رويداد] نشانه اي است».
بقرة249 – فَلَمّا فَصَلَ طالُوتُ بِالْجُنُودِ قالَ إِنَّ اللّهَ مُبْتَليکُمْ بِنَهَرٍ فَمَنْ شَرِبَ مِنْهُ فَلَيْسَ مِنّي وَ مَنْ لَمْ يَطْعَمْهُ فَإِنَّهُ مِنّي إِلاّ مَنِ اغْتَرَفَ غُرْفَةً بِيَدِهِ فَشَرِبُوا مِنْهُ إِلاّ قَليلاً مِنْهُمْ فَلَمّا جاوَزَهُ هُوَ وَ الَّذينَ آمَنُوا مَعَهُ قالُوا لا طاقَةَ لَنَا الْيَوْمَ بِجالُوتَ وَ جُنُودِهِ قالَ الَّذينَ يَظُنُّونَ أَنَّهُمْ مُلاقُوا اللّهِ کَمْ مِنْ فِئَةٍ قَليلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً کَثيرَةً بِإِذْنِ اللّهِ وَ اللّهُ مَعَ الصّابِرينَ
و چون طالوت با لشکريان [خود] بيرون شد، گفت: «خداوند شما را به وسيله رودخانه اي خواهد آزمود. پس هر کس از آن بنوشد از [پيروان] من نيست، و هر کس از آن نخورد، قطعاً او از [پيروان] من است، مگر کسي که با دستش کفي برگيرد. پس [همگي] جز اندکي از آنها، از آن نوشيدند. و هنگامي که [طالوت ] با کساني که همراه وي ايمان آورده بودند، از آن [نهر] گذشتند، گفتند:» امروز ما را ياراي [مقابله با] جالوت و سپاهيانش نيست. «کساني که به ديدار خداوند يقين داشتند، گفتند:» بسا گروهي اندک که بر گروهي بسيار، به اذن خدا پيروز شدند، و خداوند با شکيبايان است.
بقرة250 – وَ لَمّا بَرَزُوا لِجالُوتَ وَ جُنُودِهِ قالُوا رَبَّنا أَفْرِغْ عَلَيْنا صَبْرًا وَ ثَبِّتْ أَقْدامَنا وَ انْصُرْنا عَلَي الْقَوْمِ الْکافِرينَ
و هنگامي که با جالوت و سپاهيانش روبرو شدند، گفتند: «پروردگارا، بر [دلهاي] ما شکيبايي فرو ريز، و گامهاي ما را استوار دار، و ما را بر گروه کافران پيروز فرماي».
بقرة251- فَهَزَمُوهُمْ بِإِذْنِ اللّهِ وَ قَتَلَ داوُودُ جالُوتَ وَ آتاهُ اللّهُ الْمُلْکَ وَ الْحِکْمَةَ وَ عَلَّمَهُ مِمّا يَشاءُ وَ لَوْ لا دَفْعُ اللّهِ النّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ اْلأَرْضُ وَ لکِنَّ اللّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَي الْعالَمينَ
پس آنان را به اذن خدا شکست دادند، و داوود، جالوت را کشت، و خداوند به او پادشاهي و حکمت ارزاني داشت، و از آنچه مي خواست به او آموخت. و اگر خداوند برخي از مردم را به وسيله برخي ديگر دفع نميکرد، قطعاً زمين تباه مي گرديد. ولي خداوند نسبت به جهانيان تفضّل دارد.
بقرة252 – تِلْکَ آياتُ اللّهِ نَتْلُوها عَلَيْکَ بِالْحَقِّ وَ إِنَّکَ لَمِنَ الْمُرْسَلينَ
اين[ها] آيات خداست که ما آن را بحق بر تو مي خوانيم، و به راستي تو از جمله پيامبراني.
علامه کورانی معتقد است که یمانی، از یاران خاصّ امام و اطاعتش واجب است. او شش ماه قبل از ظهور، قیام می‌کند: «إذا ظهر الیمانی وجب علی کلّ مؤمنٍ طاعته، فمن آلتوی علیه فهو إلی النار لأنّه یدعوا الی الحقّ و یدعوا إلی صاحبکم؛ هنگامی که یمانی آشکار شود، اطاعت از او بر هر فرد مؤمنی واجب است، پس هر که از او سر باز زند، به سوی آتش (دوزخ) است، زیرا او (یمانی) به جانب حق و به جانب صاحب‌تان [امام زمان(ع)] فرا می‌خواند»
«وَ لَیسَ فِی الرَّایاتِ رَایةٌ أَهْدَی مِنْ رَایةِ الْیمَانِی هِی رَایةُ هُدًی لِأَنَّهُ یدْعُو إِلَی صَاحِبِکم»
الغیبة للنعمانی، نویسنده: ابن أبی زینب، محمد بن ابراهیم، محقق / مصحح: غفاری، علی اکبر، ص 256، ح 13
امام موسی کاظم عَلَیْهِ السِّلَام در گلایه از شیعیان فرمودند؛⭐️لوْ مَيَّزتُ شِيعَتِی لَمْ أَجِدهُمْ إلَّا وَاصِفَةٌ وَ لَوْ اِمْتَحَنتُهُمْ لَما وَجَدتُهُمْ إِلَّا مُرْتَدِّين وَ لَوْ تَمَحَّصْتُهُمْ لَما خَلَصَ مِنَ الْاَلفِ وَاحِدٍ وَ لَوْ غَرْبَلتُهُمْ غَرْبَلَةً لَمْ يَبْقَ مِنهُمْ إلَّا مَا كَانَ لِی، إنَّهُمْ طَالَ مَا اتَّكَوا عَلَى الْأرَائِِک، فَقَالُوا نَحْنُ شِيعَةُ عَلِيٍّ عَلَیْهِ السِّلَام، إنَّمَا شِيعَةُ عَلِيٍّ عَلَیْهِ السَّلَام مَنْ صَدَّقَ قَوْلَهُ فِعْلُه.
اگر شيعيان خود را جدا و مشخص کنم، در میان آنان جز حراف نیابم. اگر آنان را امتحان کنم،همگی مرتد از کار در آیند.اگر آنان را در بوته آزمایش گذارم،از هزار نفر يک نفر خالص پیدا نشود.اگر آنان را غربال كنم،جز آنچه نزد من است، در غربال نماند. آنان مدت هاست، بر اریکه‌ها لمیدهاند،و می‌گویند؛ ما شيعه علىعَلَیْهِ السِّلَام هستيم. درصورتی که شيعه على عَلَیْهِ السِّلَام فقط كسى است، كه اعمال او گفتارش را تصديق كند. الكافی، ج ۸، ص ۲۲۸
کهف9 – أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْکَهْفِ وَ الرَّقيمِ کانُوا مِنْ آياتِنا عَجَبًا
يا هلالا لما استتم كمالا/غاله خسفه فأبدا غروبا/ما توهمت يا شقيق فؤادي/كان هذا مقدرا مكتوبا/يا أخي فاطم الصغيرة كلمها/فقد كاد قلبها أن يذوبا/يا أخي قلبك الشفيق علينا/ما له قد قسي و صار صليبا/يا أخي لو تري عليا لدي الأسر/مع اليتم لا يطيق وجوبا/كلما أوجعوه بالضرب نادا/ك بذل يغيض دمعا سكوبا/يا أخي ضمه اليك و قربه/و سكن فؤاده المرعوبا/ما أذل اليتيم حين ينادي/بأبيه و لا يراه مجيبا/
ای هلال شب اول ماه زينب چه زود غروب كردي، هيچ فكر نمي كردم من در كجاوه بنشينم و تو بر فراز ني پيش چشم من آئي، و نطحت جبينها الي مقدم المحمل، بي اختيار سر به چوبه ي محمل زد و خون جاري شد؛ اگر به صيغه ي مجهول بخوانيم يعني بي اختيار سر را به چوبه ي محمل زد.
علت اين كه زينب «سلام الله عليها» سر برادر را به ماه شب اول تشبيه كرده بود چيست؟ در شب اول ماه مردم مي روند بالاي بامها، و چون ماه نمايان مي شود با انگشتها اشاره مي كنند به هم نشان مي دهند، و ماه شب اول هلال است باريك و ضعيف و كم نور. گويا سر حسين «عليه السلام» از خون پوشيده شده، چهره ي زيبايش همچون هلال، كمي باريك نمايان بوده، و مردم كوفه بالاي بامها و كنار معابر ايستاده، سرپسر پيغمبر «صلي الله عليه و آله و سلم» را به انگشت مانند ماه شب اول به هم نشان مي دادند.
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
حسينيه عدليه .
