اماما!
دشمنان تو، دشمنان عالم و ظالمان برتو ظالمان ابدی اند.
آنان « مَنْ لَعَنَهُ اللَّهُ وَ غَضِبَ عَلَيْهِ» هستند.
آنان که روزی ادعای دوستی تو و جدت یگانه ات را داشته اند؛ در عاشورا عَبَدَ الطَّاغُوتَ شدند.
«أُولئِكَ شَرٌّ مَكاناً وَ أَضَلُّ عَنْ سَواءِ السَّبيلِ»
گمراهانی که همراهی ات را به بهای قطره ای آب از دست دادند
آنانی که خشم خدا «الْقِرَدَةَ وَ الْخَنازير»َ شان کرد.
می ترسیم از روزی که دمی بدون شما سر کنیم
می ترسیم از شبی که سحر نشود و ما تولای مان را گم کنیم
امان الامان از خودمان و هر چه ظلمت روزگار
«وَ مَنْ يَتَوَلَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ الَّذينَ آمَنُوا فَإِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْغالِبُونَ»
توکلت علی الله