صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
معرفت او(۳)
فکر کنیم گرفتار بیابان شده ایم.
تا چشم کار می کند نه آب است و نه آبادی.
هر طرف، طرح سرابی است که آدم را به این سمت و آن سو می کشاند.
همه آنچه می بینیم، چشمه های دروغینی هستند که آدم تشنه را به تقلا می اندازند.
هوا داغ داغ است. برای کسی که در این شرایط دهشتناک گرفتار شده است.
کلمه آبادی از رهگذری صادق ، حکم نسخه زندگی است.
دنیا با تمام زیبایی هایش، با تمام رنگ و لعابها و بزک کردن هایش، برای تشنه حقیقت، جز لهو و لعب و جز سراب نیست.
وَ مَا الْحَياةُ الدُّنْيا إِلَّا لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ لَلدَّارُ الْآخِرَةُ خَيْرٌ لِلَّذِينَ يَتَّقُونَ أَ فَلا تَعْقِلُون (انعام/۳۲).
تشنه حقیقت وقتی از رهگذری صادق، می شنود:
وَ هِيَ الصِّدِّيقَةُ الْكُبْرَى وَ عَلَى مَعْرِفَتِهَا دَارَتِ الْقُرُونُ الْأُولَى
( بحار الأنوار، ج43، ص: 105). به وجد می آید.
امام صادق(علیه السلام) نشانی از آبادی می دهند.
من یک شخصی را می شناسم که معرفت او گذشته ها را آباد کرده است و آن شخص فاطمه زهرا(سلام الله علیها) است.
حال این معرفت، چگونه معرفتی است؟
آیا معرفت، منظور همان معرفت شناسنامه ای خودمان است؟
او دختر رسول خدا(علیهماالسلام)، همسر امیرمومنان علی(علیه السلام)، مادر حسنین(علیهماالسلام) با یکسری صفات خوب است. آیا صادق آل محمد (علیهم السلام) غرضشان این نوع از معرفت است؟
اگر معرفت، معرفت شناسنامه ای باشد، با مشکلی مواجه می شویم که درک حدیث را مشکل می کند.
او که ۱۴۰۰ سال پیش به دنیا آمده،چگونه معرفت او می تواند، گذشته ها را آباد کند؟
اصلا در دنیا نبوده که دیگران بخواهند او را بشناسند و به تبع این نوع از معرفت، زمانه ای آباد شود.
در ابتدا بیاییم نوع معرفت به او را متوجه شویم. چگونه معرفتی از او باعث آبادی است؟
آیا ما این نوع معرفت را نسبت به ایشان داریم تا به تبع معرفت، ما و زمانه ما هم آباد شود؟
