شعر/ که برون در چه کردی؟ که درون خانه آیی؟

ز دو دیده خون فشانم، ز غمت شب جدایی
چه کنم که هست اینها گل باغ آشنایی

همه شب نهاده ام سر، چو سگان، بر آستانت
که رقیب در نیاید ببهانه گدایی

مژه ها و جسم یارم بنظر چنان نماید
که میان سنبلستان چرد آهوی ختایی

در گلستان چشمم ز چه رو همیشه بازست
بامید آنکه شاید تو به چشم من در آیی

سر برگ گل ندارم، به چه رو روم به گلشن
که شنیده ام ز گلها همه بوی بی وفایی؟

بکدام مذهبست این، بکدام مکتبست این
که کشند عاشقی را، که تو عاشقم چرایی؟

بطواف کعبه رفتم، به حرم رهم ندادند
که برون در چه کردی که درون خانه آیی؟

بقمارخانه رفتم، همه پاکباز دیدم
چو به صومعه رسیدم همه زاهد ریایی

در دیر میزدم من، که یکی ز در درآمد
که درا، درا، عراقی که تو خاص از آن مایی

.

فَخرُالدّین ابراهیم بن بزرگمهر بن عبدالغفار جوالقی همدانی یا فَخرُالدّین عَراقی از شاعران و عارفان و نویسندگان صوفی ادب فارسی در سدهٔ هفتم هجری، مؤلف لَمَعات می‌باشد.

در مورد نام و نسب عَراقی میان غالب تذکره‌نویسان اختلاف است.

زادروزِ عَراقی بنا به گفته سعید نفیسی در کومجال از توابع اعلم همدان و در سال ۶۱۰ ه‍.ق است.

 فخرُالدّین عَراقی در ۸ ذیقعده ۶۸۸ ه‍. ق، در دمشق درگذشت.