بازجو شکم بانوی حامله هشت ماهه را مورد نظر خود قرار داده و بر روی آن با پاشنه کفش خویش میکوبید و فریادهای آن را به هیچ میانگاشت.
مَشی ساواک را میتوان رویکرد حقیقی رژیم شاه در برابر مخالفانش فرض کرد.
شاه خوب میدانست که اخبار شکنجههای مخوف رژیم، بیش از هر چیزی رعب و وحشت را در جامعه حاکم میکند و باعث امتناع مردم از سخن گفتن درباره او میشود.
یکی از بارزترین مصداقهای خشونت وحشیانه رژیم شاهنشاهی علیه مخالفان حکومت، شکنجههای روحی و روانی شدیدی است که در مرکز مخوف کمیته مشترک ضد خرابکاری واقع در جنوب تهران روی متهمان توسط شکنجهگران آموزش دیده معروف آن روزگار نه چندان دور انجام میشد.
لگد زدن به شکم زن حامله
باشگاه خبرنگاران جوان در بخشی از گزارشی که در تاریخ ۲۲ بهمن ۱۳۹۷ با عنوان «۹ روش هولناک شکنجه توسط ساواک» منتشر کرد، نوشته بود: در کتاب ساعت ۴ آن روز آمده است: شکنجهگران به قدری در کار خویش از جنبه حیوانی هم دور میشدند که هیچگونه رحمی و شخصیت و انسانیت و حتی حیوانیت را نیز در نظر نمیگرفتند. آری بازجو شکم بانوی حامله هشت ماهه را مورد نظر خود قرار داده و بر روی آن با پاشنه کفش خویش میکوبید و فریادهای آن را به هیچ میانگاشت. خداوند تفضل کرد و این زن دختری به دنیا آورد که چندین ماه از دوران نوزادی خویش را در زندان گذرانید.
خانم محتاج در کتاب خاطرات خود، نقل میکند: خانم اکبری مذهبی بود، سه ماه از دستگیریاش میگذشت. خانهدار بود و حامله! حالا هشت ماهه بود. از او پرسیدم: راسته که منوچهری با لگد شما رو از این طرف به اون طرف پرت میکرده؟ خانم اکبری که چشمان نجیبی داشت گفت: آره، تعجب میکنم چطوری زنده موندم و بچه هم زنده است. منوچهری چند بار منُ از این طرف اتاق به اون طرف اتاق پرت کرد. لگدهاش خیلی قوی بود، مثل پَر کاه پرتم میکرد.