صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
سوره مجادله:
اسْتَحْوَذَ عَلَيْهِمُ الشَّيْطَانُ فَأَنْسَاهُمْ ذِكْرَ اللَّهِ ۚ أُولَٰٓئِكَ حِزْبُ الشَّيْطَانِ ۚ أَلَآ إِنَّ حِزْبَ الشَّيْطَانِ هُمُ الْخَاسِرُونَ
شیطان بر آنان چیره شده و یاد خدا را از خاطرشان برده است، آنان حزب شیطانند، آگاه باش كه حزب شیطان یقیناً زیان‌كاراند! (۱۹)مجادله
إِنَّ الَّذِينَ يُحَآدُّونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُٓ أُولَٰٓئِكَ فِي الْأَذَلِّينَ
بی‌تردید كسانی كه با خدا و پیامبرش دشمنی می‌كنند، در زمره خوارترینان هستند. (۲۰)مجادله
كَتَبَ اللَّهُ لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَرُسُلِيٓ ۚ إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ
خدا مقرّر كرده است كه بی تردید من و پیامبرانم پیروزیم. همانا خدا نیرومند و توانای شكست‌ناپذیر است. (۲۱)مجادله
لَا تَجِدُ قَوْمًا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ يُوَآدُّونَ مَنْ حَآدَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَوْ كَانُوٓا آبَآءَهُمْ أَوْ أَبْنَآءَهُمْ أَوْ إِخْوَانَهُمْ أَوْ عَشِيرَتَهُمْ ۚ أُولَٰٓئِكَ كَتَبَ فِي قُلُوبِهِمُ الْإِيمَانَ وَأَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ ۖ وَيُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ۚ أُولَٰٓئِكَ حِزْبُ اللَّهِ ۚ أَلَآ إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ
گروهی را كه به خدا و روز قیامت ایمان دارند، نمی یابی كه با كسانی كه با خدا و پیامبرش دشمنی دارند، دوستی برقرار كنند، گرچه پدرانشان یا فرزاندانشان یا برادرانشان یا خویشانشان باشند. اینانند كه خدا ایمان را در دل‌هایشان پایدار كرده، و به روحی از جانب خود نیرومندشان ساخته، و آنان را به بهشت‌هایی كه از زیرِ [درختانِ] آن نهرها جاری است درمی‌آورد، در آنجا جاودانه‌اند، خدا از آنان خشنود است و آنان هم از خدا خشنودند. اینان حزب خدایند، آگاه باش كه یقیناً حزب الله [بر همه موانع و مشكلات دنیا و آخرت] پیروزند. (۲۲)مجادله
.
ماجرای آدم علیه السلام
هبوط
[بقرة36 ] – فَأَزَلَّهُمَا الشَّيْطانُ عَنْها فَأَخْرَجَهُما مِمّا کانا فيهِ وَ قُلْنَا اهْبِطُوا بَعْضُکُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ وَ لَکُمْ فِي اْلأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتاعٌ إِلي حينٍ
پس شيطان هر دو را از آن بلغزانيد؛ و از آنچه در آن بودند ايشان را به درآورد؛ و فرموديم: «فرود آييد، شما دشمن همديگريد؛ و براي شما در زمين قرارگاه، و تا چندي برخورداري خواهد بود».
[بقرة38 ] – قُلْنَا اهْبِطُوا مِنْها جَميعًا فَإِمّا يَأْتِيَنَّکُمْ مِنّي هُدًي فَمَنْ تَبِعَ هُدايَ فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ
فرموديم: «جملگي از آن فرود آييد. پس اگر از جانب من شما را هدايتي رسد ، آنان که هدايتم را پيروي کنند بر ايشان بيمي نيست و غمگين نخواهند شد.
[أعراف13 ] – قالَ فَاهْبِطْ مِنْها فَما يَکُونُ لَکَ أَنْ تَتَکَبَّرَ فيها فَاخْرُجْ إِنَّکَ مِنَ الصّاغِرينَ
فرمود: «از آن [مقام] فرو شو، تو را نرسد که در آن [جايگاه] تکبّر نمايي. پس بيرون شو که تو از خوارشدگاني».
[أعراف24 ] – قالَ اهْبِطُوا بَعْضُکُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ وَ لَکُمْ فِي اْلأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتاعٌ إِلي حينٍ
فرمود: «فرود آييد، که بعضي از شما دشمن بعضي [ديگر]يد؛ و براي شما در زمين، تا هنگامي [معيّن] قرارگاه و برخورداري است».
عریانی و برهنگی:
[أعراف20 ] – فَوَسْوَسَ لَهُمَا الشَّيْطانُ لِيُبْدِيَ لَهُما ما وُورِيَ عَنْهُما مِنْ سَوْآتِهِما وَ قالَ ما نَهاکُما رَبُّکُما عَنْ هذِهِ الشَّجَرَةِ إِلاّ أَنْ تَکُونا مَلَکَيْنِ أَوْ تَکُونا مِنَ الْخالِدينَ
پس شيطان، آن دو را وسوسه کرد تا آنچه را از عورت هايشان برايشان پوشيده مانده بود، براي آنان نمايان گرداند؛ و گفت: «پروردگارتان شما را از اين درخت منع نکرد، جز [براي] آنکه [مبادا] دو فرشته گرديد يا از [زمره] جاودانان شويد».
[أعراف22 ]- فَدَلاّهُما بِغُرُورٍ فَلَمّا ذاقَا الشَّجَرَةَ بَدَتْ لَهُما سَوْآتُهُما وَ طَفِقا يَخْصِفانِ عَلَيْهِما مِنْ وَرَقِ الْجَنَّةِ وَ ناداهُما رَبُّهُما أَ لَمْ أَنْهَکُما عَنْ تِلْکُمَا الشَّجَرَةِ وَ أَقُلْ لَکُما إِنَّ الشَّيْطانَ لَکُما عَدُوٌّ مُبينٌ
پس آن دو را با فريب به سقوط کشانيد؛ پس چون آن دو از [ميوه] آن درختِ [ممنوع] چشيدند، برهنگي هايشان بر آنان آشکار شد، و به چسبانيدن برگ[هاي درختانِ] بهشت بر خود آغاز کردند، و پروردگارشان بر آن دو بانگ بر زد: «مگر شما را از اين درخت منع نکردم و به شما نگفتم که در حقيقت شيطان براي شما دشمني آشکار است».
[أعراف27 ] – يا بَني آدَمَ لا يَفْتِنَنَّکُمُ الشَّيْطانُ کَما أَخْرَجَ أَبَوَيْکُمْ مِنَ الْجَنَّةِ يَنْزِعُ عَنْهُما لِباسَهُما لِيُرِيَهُما سَوْآتِهِما إِنَّهُ يَراکُمْ هُوَ وَ قَبيلُهُ مِنْ حَيْثُ لا تَرَوْنَهُمْ إِنّا جَعَلْنَا الشَّياطينَ أَوْلِياءَ لِلَّذينَ لا يُؤْمِنُونَ
اي فرزندان آدم، زنهار تا شيطان شما را به فتنه نيندازد؛ چنانکه پدر و مادر شما را از بهشت بيرون راند، و لباسشان را از ايشان برکند، تا عورتهايشان را بر آنان نمايان کند. در حقيقت، او و قبيله اش، شما را از آنجا که آنها را نميبينيد، ميبينند. ما شياطين را دوستان کساني قرار داديم که ايمان نميآورند.
[طه118 ] – إِنَّ لَکَ أَلاّ تَجُوعَ فيها وَ لا تَعْري
در حقيقت براي تو در آنجا اين [امتياز] است که نه گرسنه ميشوي و نه برهنه ميماني.
[طه121 ] – فَأَکَلا مِنْها فَبَدَتْ لَهُما سَوْآتُهُما وَ طَفِقا يَخْصِفانِ عَلَيْهِما مِنْ وَرَقِ الْجَنَّةِ وَ عَصي آدَمُ رَبَّهُ فَغَوي
آنگاه از آن [درخت ممنوع] خوردند و برهنگي آنان برايشان نمايان شد و شروع کردند به چسبانيدن برگهاي بهشت بر خود. و [اين گونه] آدم به پروردگار خود عصيان ورزيد و بيراهه رفت.
حجاب:
سوره الرحمن ،سوره احزاب، سوره نور
[نور30 ] – قُلْ لِلْمُؤْمِنينَ يَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ وَ يَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذلِکَ أَزْکي لَهُمْ إِنَّ اللّهَ خَبيرٌ بِما يَصْنَعُونَ
به مردان با ايمان بگو: «ديده فرو نهند و پاکدامني ورزند، که اين براي آنان پاکيزهتر است، زيرا خدا به آنچه ميکنند آگاه است».
[النور31 ] – وَ قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَ يَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَ لا يُبْدينَ زينَتَهُنَّ إِلاّ ما ظَهَرَ مِنْها وَ لْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلي جُيُوبِهِنَّ وَ لا يُبْدينَ زينَتَهُنَّ إِلاّ لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبائِهِنَّ أَوْ آباءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنائِهِنَّ أَوْ أَبْناءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوانِهِنَّ أَوْ بَني إِخْوانِهِنَّ أَوْ بَني أَخَواتِهِنَّ أَوْ نِسائِهِنَّ أَوْ ما مَلَکَتْ أَيْمانُهُنَّ أَوِ التّابِعينَ غَيْرِ أُولِي اْلإِرْبَةِ مِنَ الرِّجالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذينَ لَمْ يَظْهَرُوا عَلي عَوْراتِ النِّساءِ وَ لا يَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِيُعْلَمَ ما يُخْفينَ مِنْ زينَتِهِنَّ وَ تُوبُوا إِلَي اللّهِ جَميعًا أَيُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ
و به زنان با ايمان بگو: «ديدگان خود را [از هر نامحرمي] فرو بندند و پاکدامني ورزند و زيورهاي خود را آشکار نگردانند مگر آنچه که طبعاً از آن پيداست. و بايد روسري خود را بر گردن خويش [فرو] اندازند، و زيورهايشان را جز براي شوهرانشان يا پدرانشان يا پدران شوهرانشان يا پسرانشان يا پسران شوهرانشان يا برادرانشان يا پسران برادرانشان يا پسران خواهرانشان يا زنان [همکيش] خود يا کنيزانشان يا خدمتکاران مرد که [از زن] بينيازند يا کودکاني که بر عورتهاي زنان وقوف حاصل نکردهاند، آشکار نکنند؛ و پاهاي خود را [به گونهاي به زمين] نکوبند تا آنچه از زينتشان نهفته ميدارند معلوم گردد. اي مؤمنان، همگي [از مرد و زن] به درگاه خدا توبه کنيد، اميد که رستگار شويد.
[نور32 ] – وَ أَنْکِحُوا اْلأَيامي مِنْکُمْ وَ الصّالِحينَ مِنْ عِبادِکُمْ وَ إِمائِکُمْ إِنْ يَکُونُوا فُقَراءَ يُغْنِهِمُ اللّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ اللّهُ واسِعٌ عَليمٌ
بيهمسران خود، و غلامان و کنيزان درستکارتان را همسر دهيد. اگر تنگدستند، خداوند آنان را از فضل خويش بينياز خواهد کرد، و خدا گشايشگر داناست.
[نور33 ] – وَ لْيَسْتَعْفِفِ الَّذينَ لا يَجِدُونَ نِکاحًا حَتّي يُغْنِيَهُمُ اللّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ الَّذينَ يَبْتَغُونَ الْکِتابَ مِمّا مَلَکَتْ أَيْمانُکُمْ فَکاتِبُوهُمْ إِنْ عَلِمْتُمْ فيهِمْ خَيْرًا وَ آتُوهُمْ مِنْ مالِ اللّهِ الَّذي آتاکُمْ وَ لا تُکْرِهُوا فَتَياتِکُمْ عَلَي الْبِغاءِ إِنْ أَرَدْنَ تَحَصُّنًا لِتَبْتَغُوا عَرَضَ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ مَنْ يُکْرِهْهُنَّ فَإِنَّ اللّهَ مِنْ بَعْدِ إِکْراهِهِنَّ غَفُورٌ رَحيمٌ
و کساني که [وسيله] زناشويي نمييابند، بايد عفت ورزند تا خدا آنان را از فضل خويش بينياز گرداند. و از ميان غلامانتان، کساني که در صددند با قرارداد کتبي، خود را آزاد کنند، اگر در آنان خيري [و توانايي پرداخت مال] مييابيد، قرارِ بازخريدِ آنها را بنويسيد، و از آن مالي که خدا به شما داده است به ايشان بدهيد [تا تدريجاً خود را آزاد کنند]، و کنيزان خود را ـ در صورتي که تمايل به پاکدامني دارند ـ براي اينکه متاع زندگي دنيا را بجوييد، به زنا وادار مکنيد، و هر کس آنان را به زور وادار کند، در حقيقت، خدا پس از اجبار نمودن ايشان، [نسبت به آنها] آمرزنده مهربان است.
[نور34 ] – وَ لَقَدْ أَنْزَلْنا إِلَيْکُمْ آياتٍ مُبَيِّناتٍ وَ مَثَلاً مِنَ الَّذينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِکُمْ وَ مَوْعِظَةً لِلْمُتَّقينَ
و قطعاً به سوي شما آياتي روشنگر و خبري از کساني که پيش از شما روزگار به سر برده اند، و موعظه اي براي اهل تقوا فرود آورده ايم.
[نور35 ] – اللّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ اْلأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ کَمِشْکاةٍ فيها مِصْباحٌ الْمِصْباحُ في زُجاجَةٍ الزُّجاجَةُ کَأَنَّها کَوْکَبٌ دُرِّيٌّ يُوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبارَکَةٍ زَيْتُونَةٍ لا شَرْقِيَّةٍ وَ لا غَرْبِيَّةٍ يَکادُ زَيْتُها يُضيءُ وَ لَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نارٌ نُورٌ عَلي نُورٍ يَهْدِي اللّهُ لِنُورِهِ مَنْ يَشاءُ وَ يَضْرِبُ اللّهُ اْلأَمْثالَ لِلنّاسِ وَ اللّهُ بِکُلِّ شَيْءٍ عَليمٌ
خدا نور آسمانها و زمين است. مَثَل نور او چون چراغداني است که در آن چراغي، و آن چراغ در شيشه اي است. آن شيشه گويي اختري درخشان است که از درخت خجسته زيتوني که نه شرقي است و نه غربي، افروخته ميشود. نزديک است که روغنش ـ هر چند بدان آتشي نرسيده باشد ـ روشني بخشد. روشني بر روي روشني است. خدا هر که را بخواهد با نور خويش هدايت ميکند، و اين مَثَلها را خدا براي مردم ميزند و خدا به هر چيزي داناست.
[نور36 ] – في بُيُوتٍ أَذِنَ اللّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ يُذْکَرَ فيهَا اسْمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فيها بِالْغُدُوِّ وَ اْلآصالِ
در خانه هايي که خدا رخصت داده که [قدر و منزلت] آنها رفعت يابد و نامش در آنها ياد شود. در آن [خانه]ها هر بامداد و شامگاه او را نيايش ميکنند:
[نور37 ] – رِجالٌ لا تُلْهيهِمْ تِجارَةٌ وَ لا بَيْعٌ عَنْ ذِکْرِ اللّهِ وَ إِقامِ الصَّلاةِ وَ إيتاءِ الزَّکاةِ يَخافُونَ يَوْمًا تَتَقَلَّبُ فيهِ الْقُلُوبُ وَ اْلأَبْصارُ
مرداني که نه تجارت و نه داد و ستدي، آنان را از ياد خدا و برپا داشتن نماز و دادن زکات، به خود مشغول نميدارد، و از روزي که دلها و ديده ها در آن زيرورو ميشود مي هراسند.
سخنرانی
حجت الاسلام حاج محمود ابوالقاسمی
شب پنجم محرم الحرام ۱۴۴۵
مورخ ۱۴۰۲/۰۴/۳۱
هیئت محبان فاطمه سلام الله علیها
مسجد حضرت زینب سلام الله علیها
