صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
3 فصل از کلید خوردن پروژه آشوب در ایران می‌گذرد. یکی از اهداف آشوب‌های زن زندگی آزادی انزوای ایران بود. اما نه تنها این امر محقق نشد بلکه ایران روزهای پرجنب و جوش خودش در روابط خارجی را سپری می‌کند.
ایران پاییز ۱۴۰۱ درگیر پروژه آشوب شد.
هدف حداکثری آشوب، براندازی نظام و هدف حداقلی، انزوای ایران در جامعه بین‌الملل بود. بر همین اساس، ایران در روز چهارشنبه ۲۳ آذر از کمیسیون مقام زن سازمان ملل متحد به پیشنهاد آمریکا اخراج شد.
«لیندا گرینفیلد» نماینده دایم آمریکا در سازمان ملل متحد گفت: «کار کمیسیون مقام زن مبارزه با تبعیض علیه زنان است. عضویت ایران در این کمیسیون، لکه ننگی برای این نهاد است. فعالان حقوق زنان و معترضان در ایران به صراحت از ما خواستند که جمهوری اسلامی از کمیسیون مقام زن اخراج شود. بعضی از آنها همین حالا در این سالن هستند. بیایید طرف آنها بیاستیم.»
جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی کاخ سفید، اخراج جمهوری اسلامی از کمیسیون مقام زن را تاریخی و در پاسخ به سرکوب سیستماتیک زنان و دختران از سوی حکومت ایران خواند.
سالیوان گفت: «این رای یک نشانه دیگر از اجماع درحال رشد بین‌المللی علیه ایران و مطالبه پاسخگویی است.»
این خبر با واکنش گسترده‌ای میان معارضین خارج نشین همراه بود. رضا پهلوی گفت: «زنان ایران از اولین قربانیان جمهوری اسلامی بودند… امروز، آنها موفق شدند تا جمهوری اسلامی را از جایی که به آن هرگز تعلق نداشت، یعنی کمیسیون مقام زن ملل متحد حذف کنند.»
نازنین بنیادی در حساب توییتری خود نوشت که اخراج ایران از کمیسیون مقام زن سازمان ملل متحد مدیون تلاش‌های خستگی‌ناپذیر فعالان حقوق زن و فراخوان‌های متعدد جهانی بوده است.
علی‌نژاد در توییتی نوشت: «جای شما در دادگاه‌های بین‌المللی است نه سازمان‌های جهانی.»
اسماعیلیون نیز نوشت: «دشمنان زن، زندگی و آزادی را از کمیسیون مقام زن در سازمان ملل اخراج کردند.»
