صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
امروز اما با تمام هزینه‌های پرداخت شده و احتمالی، مبنای سیاست‌خارجی جمهوری‌اسلامی، هم‌ارزشی انسان ایرانی با غربی‌ها است؛ چیزی که به مذاق برخی از ایرانی‌ها (فارسی‌زبان‌ها) خوش نیامده است
نقل است پس از دوران برده‌داری در آمریکا، برخی از بردگان سیاه‌پوست که از دست اربابان خود نجات یافته بودند به دلیل فقدانی که آن را حس می‌کردند دست به خودکشی می‌زدند! این داستان امروز نیز درباره طیف دلباخته غرب است.
آن‌ها غرب را به سان اربابی که بودنشان ذیل آن تعریف می‌شود می‌بییند.
زر امیر ابراهیمی، بازیگر فیلم موهن «عنکبوت مقدس» در فستیوال سینمایی کن حضور داشت.
اتفاقی که با رانت‌های ضد ایرانی این جشنواره‌ها در سال‌های اخیر قابل پیش‌بینی بود؛ اما این حضور پرده از نوع روابط این فارسی‌زبان‌ها با دولت‌های غربی برداشت.
بازیگر فارسی‌زبان، وقتی بازیگر معروف هالیوود یعنی «کیت بلانشت» را می‌بیند دست او را می‌بوسد!
این صحنه بازخوانی تک فریمی از رابطه منورالفکر ایرانی و غرب است.
دست اربابان آنگلوساکسون را بوسیدن قدمتی به اندازه حضور استعمار در ایران دارد. از همان زمان عده‌ای معتقد بودند که این مو بورهای انسان دوست برای یاد دادن راه و رسم توسعه به سراغ ما آمدند. این طرز تفکر گریبان ایران معاصر را گرفت و تاکنون نیز به طور کامل رها نکرده است. ایران روزگار قحطی ساختگی انگلیس، اشغال همه‌جانبه و کودتای بیگانه را تجربه کرده است.
شاید یکی از مهمترین قاب‌های هم‌عرض این تصویر، عکس بوسیدن دست ملکه انگلستان توسط شاه مخلوع باشد. تصویری که نمایی از سیاست‌خارجی آن دوران بود که آرزوی برخی از سیاسیون امروز ایران است. امروز اما با تمام هزینه‌های پرداخت شده و احتمالی، مبنای سیاست‌خارجی جمهوری‌اسلامی، هم‌ارزشی انسان ایرانی با غربی‌ها است؛ چیزی که به مذاق برخی از ایرانی‌ها (فارسی‌زبان‌ها) خوش نیامده است.
این رویکرد اما مناسب برخی افراد نبوده است؛ برخی افراد هنوز غرق در شال و کلاه غربی و چشمان رنگی آن‌ها هستند. همزمان با زمانه‌ای که سربازان آمریکایی، که قدرتمندترین ارتش جهان است در آب‌های خلیج‌فارس زانو زده‌اند، بازیگری دست چندم و وطن فروش تا بازیگری خارجی می‌بیند پایش شل می‌شود و دست‌های او را می‌بوسد!
اما این علاقه دو سویه نیست؛ غربی‌ها نشان دادند وفایی به این خدمه‌ها، هر چند که زحمتکش و متملق باشد ندارند. در طول تاریخ معاصر ایران روشنفکران غرب‌گرای زیادی به دست دستگاه استبدادی دست‌نشانده همان غرب، سرشان زیر آب رفت. آن‌ها نگاهشان تنها ابزاری است. در طول این سال‌ها هم اگر این فارسی‌زبان‌ها در غرب نزد این دولت‌ها ارج و قربی پیدا کردند از برکات جمهوری‌اسلامی است. زیرا غرب برای ضربه به جمهوری‌اسلامی به این افراد بها داده است.
همزمان اینکه امیرابراهیمی دست بلانشت را می‌بوسید؛ بلانشت احتمالا نگران خراب نشدن پوست دستش بود. شاید این قاعده برای اپوزیسیون خارج نشین نیز صادق باشد؛ زمانی که از شوکت ارتش آمریکا برای حمله به ایران حرف می‌زنند، آمریکا دارد به میز دیپلماسی‌اش با جمهوری‌اسلامی فکر می‌کند. این دست‌بوسی‌ها یک طرفه است.
