کاش می‌شد قسمت ما کربلا

کاش می‌شد قسمت ما کربلا
یک شب جمعه در آن صحن و سرا

کاش می آمد نسیمی می گذشت
از بهشت کربلا این سوی دشت

غنچه ها با بوی او گل می شدند
یوسف و نسرین و سنبل می شدند

دم به دم می خواند بلبل شعر آب
می چکید از چشم گل‌ بوی گلاب

گوشه های چشم گل تر می شدند
گونه ها هم حوض کوثر می شدند

بوته زاران بوی زهرا می گرفت
نقش آن شب های اسرا می گرفت

بوی جانان می رسید از سوی او
جمله می رفتیم اندر کوی او

از بهشت کربلا جان می رسید
یک برات از سوی جانان می رسید

غافل از احوال دنیا می شدیم
غرق آن دریای معنا می شدیم

باز می شد موسم برّ الرحیم
باز بسم الله الرحمن الرحیم

غرق حمد و غرق شکر و غرق شور
حس محضر ، حس مادر تا ظهور

کاش می آمد برات کربلا
کاش می شد باز هم شور و نوا

دور مولا حلقه حلقه کفتران
باز ماه و شور و حال اختران

خوش به حال آن کبوتر بچه ای
که گرفته زیر بالش لحظه ای

بال می ساید به بال کفترش
تا بگیرد حس آن بال و پرش

هر کبوتر زیر بالش جا گرفت
آمد او را هر دم از هر سو شگفت

ما که خاک پای نعلین توایم
ما کجا و دست رحمان و رحیم

ما کجا و مهربانی های تو
ما کجا و آسمانی های تو

هان چرا تو مهربانی می کنی
خاک ره را آسمانی می کنی

کاش ما بال پریدن داشتیم
مثل مرغش حس رفتن داشتیم

کاش می آمد برات کربلا
با نسیمی در سحر از آن سما

کاش مادر دست ما را می گرفت
بال ما را باز بالا می گرفت

کاش ما رنگ خدایی می شدیم
باز هم ما کربلایی می شدیم

می گذشتیم از حجاب جان و دم
بین ما و او نبودی یک قدم

ذکر ما می شد نوای کربلا
چشم ما می شد هوای کربلا

باز باران با مناجات سحر
ذکر یارب یارب و میل سفر

باز می رفتیم تا سمت ظهور
باز می آمد ز ره حس حضور

کاش می‌شد قسمت ما کربلا
یک شب جمعه در آن صحن و سرا

کاش می آمد نسیمی می گذشت
از بهشت کربلا این سوی دشت

خوش به حال قاصدک های حسین
آرمیده زیر پرهای حسین

خوش به حال حلقه ی پروانه ها
دور تا دور حرم مستانه ها

خوش به حال میهمانان حرم
در شب جمعه بر آن خوان کرم

 

محمد جواد عسکری باقرآبادی

1400/03/02