صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
آقای روحانی با وجود کارنامه پر خسارتش، خیال می‌کند که مردم ضعف حافظه دارند و سوء مدیریت وی را فراموش کرده‌اند.
وبسایت الف با اشاره به اظهارات چندی قبل حسن روحانی نوشت: عملکرد وی در جایگاه ریاست‌جمهوری اظهر من‌الشمس است و نیاز چندانی به واکاوی ندارد؛ سقوطی تاریخی در همه ابعاد؛ به نحوی که تا سال‌ها ایران باید تاوان حضور او و دولتش را پس بدهد. اما یکی از اصلی‌ترین مسببین وضعیت امروز در جایگاه مدعی نشسته و لباس توصیه به تن کرده است.
نقد روحانی و دولتش واجب است، اما قبل از ورود به آن، باید به جریانی خرده گرفت که بدون بازخواست از او و خسارتهایی که دولتش خلق کرد، اجازه سم‌پاشی در جامعه را می‌دهد. باید تیغ نقد را به صورت رسانه‌هایی کشید که نقشی جز بوقچی برای سیاسیون ندارند و بدون در نظرگرفتن منفعت ملت و جامعه، صبح تا شب برای او و دولتش رپرتاژ می‌روند!
امروز که روحانی فیگورهای زیبا گرفته و توصیه‌های اخلاقی زیباتری می‌کند و راه برون‌رفت ارائه می‌دهد، به یاد بیاورد که چه کار کرد و چه بر جای گذاشت. نه کلان‌ایده برجامش گره از کار کشور باز کرد و نه توصیه امروزش به احیای آن چاره‌کار است؛ اگر خوشبین باشیم و همین برجام را یکی از عوامل افتادن کشور در چاله ندانیم!
فراموش نکردیم که او و دولتش از تامین برق کشور عاجز بودند. صف‌های گوشت و مرغ و روغن را که نمی‌توان از یاد برد، می‌توان؟
۷۰۰ کشته کرونایی در روز را چه؟
این آمار برای به زمین‌انداختن کاسه افلاس و دریافت فایزر و مدرنا کافی نبود؟
اوج شاهکارهایش را به یاد بیاوریم؛ آبان ۹۸ و سه برابر کردن قیمت بنزین؛ ذبح فقرا و خنده گستاخانه‌ای که نمایان کرد؛ خنده‌ای که از اعماق وجودش بود، چون او و دولتش نسبتی با مستضعفان نداشتند.
برای او اجرای سیاست‌های دیکته‌شده جهانی اهمیت داشت و دارد؛ عمل به منویات صندوق بین‌المللی پول و بانک‌جهانی؛ به هر قیمت ممکن!
حسن روحانی متهم است و اتهاماتش واضح و برای اثبات این اتهام، هزاران کلمه می‌توان نوشت.
او زودتر از آنچه انتظار می‌رفت وارد میدان شده؛ آتش التهابات خیابانی فروکش کرده و حالا برای نقش‌آفرینی مجدد، ردا را پوشیده؛ آن هم با مصادره برخی مطالبات و دوگانه‌‌سازی و تاکید غیرمستقیم بر خود و جریان نزدیک به خود. خروجی اظهارات او یک جمله است؛ «اگر ما نباشیم بحران ایجاد می‌شود»!
