صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
۹ اشکال در بیانیۀ حجت‌الاسلام محقق‌داماد
در روز گذشته، مطلب مختصری از حجت‌الاسلام محقق‌داماد دربارۀ درگذشت خانم مهسا امینی منتشر شد.
من در این مجال، فقط دو بند از نوشتۀ ایشان را نقد می‌کنم تا بر مخاطب، ضریب اتقان و استحکام منطق ایشان آشکار شود؛ چنان‌که فقط بر همین دو بند، نُه اشکال مطرح کردم. باقی بماند برای وقتی دیگر.
۱. ایشان نوشته است: «مظهر کامل معروف، تذکر خیرخواهانه و نقد قدرت حاکمه است و نه دخالت در حریم خصوصی شهروندان و منحرف‌ساختن افکار عمومی از وظایف اصلی آنان.»
اوّلاً، این‌که امری «مظهر کامل» باشد به معنی «ترکِ مظاهرِ ناقص» نیست، بلکه تنها بر ترجیح و فضیلت آن دلالت دارد و لازمۀ این نیز، طرّاحی یک «ترکیب ضریب‌بندی‌شده» نسبت به معروف‌ها و منکرهاست.
رویکرد «وزن‌دهی» از تفکّر یکپارچه‌انگاریِ نظام اجتماعی برمی‌خیزد و رویکرد «وانهادن» از تفکّر بخشی‌نگری و جزء‌اندیشی.
«درهم‌تنیدگیِ تکوینی» و «تداخلِ حداکثریِ» خُرده‌نظام‌های اجتماعی، رهیافتی فراتر از وزن‌دهی را برنمی‌تابد، و ترک و تعطیل یکی به نفع دیگری، تداوم بی‌تعادلی را در پی دارد.
ثانیاً، روشن است که «تذکر خیرخواهانه و نقد قدرت حاکمه»، وظیفۀ «نیروی انتظامی» نیست!
ثالثاً، مگر این باب، «مسدود» و «متروک» است که ایشان به آن دعوت کرده است؟! روزانه ده‌ها مصاحبه و یادداشت در فضای مجازی منتشر می‌شود که سرشار از نقادیِ «صدر تا ذیل قدرت» است؛ چنان‌که دامنۀ این نقادی‌ها، حتّی شخص «رهبر انقلاب» را نیز دربرمی‌گیرد. همین نوشتۀ کوتاه ایشان، متضمّنِ «نقد نسبت به حاکمیّت» است؛ آن هم نقدهایی بنیادین و اغلب ناصواب.
رابعاً، ایشان مخاطب را به معروفی می‌خواند که خود، «تارک» آن است؛ چنان‌که در طول هشت‌سال حاکمیّت دولت تکنوکرات‌ها، با وجود آن همه مشقّت و مصیبت که بر مردم رفت، ایشان «سکوت» اختیار کرد و به دلیل همسوییِ سیاسی با سیاست‌مدارانِ مستقر در قدرت، «مماشات» را بر «مطالبه» ترجیح داد. مردم، این «دوگانگی‌ها» و «تناقض‌ها» را در منطق عملیِ ایشان می‌یابند و برنمی‌تابند.
خامساً، کدام کتاب فقهی یا حقوقی، «جامعه» را «حریم خصوصیِ شهروندان» معرفی کرده است؟! آیا پلیس امنیّت اخلاقی، به «خانه‌های مردم» می‌رود و بی‌حجابان را شکار می‌کند؟!
اگر «جامعه» نیز جزو «حریم خصوصی» است، پس «حریم عمومی» کجاست؟!
سادساً، نظام جمهوری اسلامی را متهم کرده‌اید که در پی «منحرف ساختن افکار عمومی از وظایف اصلی‌اش» است.
وظایف اصلیِ دولت اسلامی چه هستند؟
اگر اقتصاد است که باید گفت رهبر انقلاب بیش از ده سال است که بر اقتصاد تکیه کرده‌اند و در سیاست‌های کلّی برنامۀ هفتم نیز – که چندی پیش منتشر شد – نقطۀ اصلی را «پیشرفت اقتصادیِ مبتنی بر عدالت» معرفی کردند.
در طول سی سال زعامت آیت‌الله خامنه‌ای، ایشان حتّی یک سخنرانی یا بیانیۀ اختصاصی دربارۀ حجاب نداشته‌اند، امّا در مقابل، ده‌ها دغدغۀ مبسوط و مؤکّد دربارۀ «اقتصاد» و «فساد» و «تبعیض» و «عدالت» و «فقر» ارائه کرده‌اند.
چرا به عرضۀ کج‌روایت از کارنامۀ نظام جمهوری اسلامی تمایل دارید؟!
۲. ایشان نوشته است: «در جامعه‌ای که فساد و سوء‌استفاده و رانت و اختلاس و ارتشا، هر روز خبرش حتّی از رسانۀ ملی به گوش می‌رسد و ارقامش حیرت‌آور است، به‌یقین، نهی‌ازمنکر، معنای دیگری می‌یابد و موارد اهمی خواهد یافت و ترجیح اهم بر مهم، روش خردمندان است.»
اوّلاً، این فسادها چه ریشه‌ای دارند؟ آیا حاصل پیوند ثروت و قدرت در «دولت سازندگی» نیستند؟
و آیا «فرمان مبارزه با مفاسد اقتصادی» از سوی رهبر انقلاب در میانۀ حاکمیّت «دولت اصلاحات» صادر نشد و این دولت در مقام اجرا، تعلّل نورزید؟
و آیا این حجم از مفاسد در «دولت اعتدال‌گرا» که جریان شما آن را نماینده و جایگزین خویش معرفی کرد، شکل نگرفت؟ چشم بر معاصی آن دولتِ فسادخیز فروبستید و امروز برای اجرانشدن قانون حجاب و عفاف، فسادهای برآمده از عملکرد دیروزِ دولتِ مؤیّدِ خویش را بهانه می‌کنید؟! توقع دارید که مردم، این منطق سست را از شما بپذیرند؟
ثانیاً، قاعدۀ «ترجیح اهم بر مهم»، همیشه بر «وانهادن و ترک مهم» دلالت ندارد، بلکه در بسیاری از مواقع به این معنی است که باید توان و بضاعت را به‌گونه‌ای «توزیع» کرد که «سهم اصلی»، نصیب اهم شود.
ثالثاً، آیا امروز، این‌گونه نیست؟! خبرهای متعدّدی که دربارۀ فساد و سوء‌استفاده و رانت و اختلاس و ارتشا می‌شنوید، خبرهای «برخوردهای گسترده» با این امور نیستند؟! و اگر چنین است، این امر نشانۀ «اهتمام» و «جدّیّتِ» نظام نیست؟!
به‌راستی، امروز مسألۀ اصلیِ نظام جمهوری اسلامی، حجاب است یا «روایت‌سازی‌های وارونۀ» جریانِ سیاسیِ شما، چنین تصویری را ساخته‌وپرداخته کرده‌اند؟!
آنچه را که خود بافته‌اید نقد می‌کنید؟! چرا هراس دارید که با «واقعیّت» روبرو شوید؟!
