صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
مریم کاظم‌زاده، همسر شهید اصغر وصالی، از فرماندهان دفاع مقدس و عکاس باسابقه سال‌های انقلاب و جنگ تحمیلی در 65سالگی درگذشت.
اکبر وصالی برادر شهید اصغر وصالی ضمن تأیید این خبر اظهار داشت: سرکار خانم کاظم‌زاده که از خبرنگاران زمان دفاع مقدس بودند به‌دلیل بیماری صعب‌العلاج دار فانی را وداع گفته به همسر شهیدش پیوست.
برادر شهید وصالی در پایان خاطرنشان کرد که سرکار خانم مریم کاظم‌زاده همسر شهید اصغر وصالی در قطعه 103 بهشت زهرا(ع) دفن خواهد شد.
کاظم‌زاده، اولین عکاس زن جنگ تحمیلی بود که مهرماه سال 59 به مناطق جنگی رفت و خاطرات بسیاری از حضور رزمندگان و فرماندهان در مناطق جنگی ثبت کرد.
حضور او در کردستان و همراهی با شهید مصطفی چمران، عکس‌های زیادی از آن دوران به‌یادگار گذاشته است که بخشی از آنها در کتاب «عکاسان جنگ» توسط بنیاد روایت فتح به چاپ رسیده است.
این خبرنگار جنگ درباره حضورش در کردستان گفته بود: «غائله کردستان که آغاز شد، خودم را به‌عنوان خبرنگار به مریوان رساندم، شهید وصالی هم با نیروهایش به آنجا آمده بود. شهید چمران من را با اصغر آشنا کرد تا مصاحبه‌ای در خصوص پاوه ضبط کنم، اما با واکنش بدی از سوی اصغر وصالی مواجه شدم. او می‌گفت که خبرنگار باید صحنه‌های واقعی را با چشم خودش ببیند، نه اینکه به ثبت شنیده‌ها اکتفا کند.»
بر پایه این گزارش، کاظم‌زاده در سال 1335 در شیراز متولد شد. او فرزند یک خانواده سرشناس بود که تحصیلات عالیه‌اش را در انگلستان به پایان رساند. همسر شهید اصغر وصالی، سابقه همکاری با روزنامه‌های انقلاب اسلامی، کیهان و برخی از رسانه‌ها را در کارنامه خود داشت.
در همین خصوص تقی دژاکام، در مطلبی درباره او منتشر کرد: «مریم کاظم زاده همسر سردار شهید اصغر وصالی فرمانده گروه دستمال سرخ ها در غرب بود. اما فقط این نبود. کاظم زاده بعد از شهادت وصالی، با یک جانباز هفتاد درصد ازدواج کرد و اوج ایثار و از خودگذشتگی اش را نشان داد. اما باز هم این نبود.
او علاوه بر همسر خوب بودن، مادر خوب دو دختر خوب هم بود که در تربیت آن ها از هیچ چیز کم نگذاشت. اما باز هم این نبود. خانوم کاظم زاده یک خبرنگار و عکاس فعال در دوران دفاع مقدس در روزنامه کیهان هم بود. نه از آن خبرنگارانی که از پشت میزهایشان در تحریریه تکان نمی خورند و خوراکشان اخبار آماده ای است که دیگران تهیه و تولید کرده اند. او با اینکه یک زن بود، در قلب حادثه های سخت و تکان دهنده و دهشتناک جنگ و دفاع مقدس، چه در پشت جبهه و چه در خط مقدم بخصوص در غرب کشور حضور فعالی داشت و گزارش های دست اول او از جنگ که در روزنامه کیهان چاپ می شد، گاه از اخبار صداوسیما هم زودتر و دقیق تر و کامل تر بود.
کاظم زاده از حاضران همیشه در صحنه حق و باطل جامعه بود، نه از آن ها که آدم را یاد این گفته شریعتی می اندازند که: «وقتی در صحنۀ حق و باطل نیستی، وقتی که شاهد عصر خودت و شهید حق و باطل جامعه ات نیستی، هر کجا که می خواهی باش؛ چه به نماز ایستاده باشی، چه به شراب نشسته باشی، هر دو یکی است.»
اولین روز های حضورم در تحریریه کیهان در اردیبهشت ۶۸ با تحریریه شلوغ و پرتحرکی مواجه شدم که بیش از صد نفر در سرویس های مختلف آن لحظه به لحظه مشغول تهیه و تولید خبر و گزارش بودند. در این تحریریه پنج شش نفر از خانوم ها هم حضور داشتند که تنها یکی از آنها، چادری بود و آرام و ساکت پشت میز سرویس گزارش نشسته بود و آرام سخن می گفت و مانند دیگران شلوغ و پرتکاپو نشان نمی داد. او خانوم کاظم زاده بود. بعد ها که با او بیشتر آشنا شدم، برای اولین بار نام سردار شهید «اصغر وصالی» را به عنوان همسر او شنیدم آن هم از دیگران نه از خودش. بار ها پای خاطراتش از جنگ نشستم و هر بار که از او می پرسیدم چرا این خاطرات را منتشر نمی کنید، بهانه هایی از این دست می آورد که کار روزنامه، همسری و مادری فراغت نشستن و نوشتن از جنگ را آن طور که می خواهم به من نمی دهد. بعد ها رضا رئیسی که دبیر صفحه ادب و هنر مقاومت روزنامه بود، خانوم کاظم زاده را مجاب کرد که بنشیند و خاطراتش را بگوید و او موفق شد که همان مختصر را تدوین و در کتابی با عنوان خبرنگار جنگی منتشر کند. کتاب که منتشر شد، از شادی در پوست نمی گنجیدیم.
آخرین باری که خانم کاظم زاده را دیدم، در اولین نمایش فیلم چ ابراهیم حاتمی کیا در حوزه هنری بود که در آن ادای دین مختصری هم به شهید وصالی شده بود. بعد از فیلم، چند کلمه ای هم صحبت کرد و از کار حاتمی کیا خیلی خوشحال بود. چند سال بعد، در اینستا صفحه ای باز کرد و شروع کرد به نوشتن خاطرات خودش از آشنایی با اصغر وصالی و تهیه خبر و گزارش از جبهه های غرب در دوران دفاع مقدس. این بار بیشتر خوشحال شدم، چون این هم با قلم توانای خودش بود و هم با فراغت کامل و با ذکر دقیق جزئیات حوادث. از بیماری اش خبر نداشتم تا همین دو شب پیش که داریوش خبرش را داد و همین امروز در کمال ناباوری خبر درگذشت این دوست و همکار قدیمی را دیدیم و نفسمان بند آمد.»
در ادامه عکس‌های ثبت شده از نخستین بانوی عکاس مناطق جنگی در طول سال‌های دفاع مقدس را ببینید.
