انگار بعضی از جملات از آسمان می آید.
مثل باران .
پاک و زلال و طاهر.
راه خودش را باز می کند.
می رود و درست می نشیند سر جای خودش.
می نشیند ته ته قلب آدم.
شاید هم در بهترین نقطه روح.
نمی دانم شاید هم می رود در لایه های زیرین فطرت.
این جمله هم از آن جمله هاست.
اول صبحی آمده بود تا بالگشا باشد.
راهگشا.
انگار آمده بود تا مرغ روحم را تا #آسمان_حسین(علیه السلام ) بالا ببرد و چه بالا بردنی.
دوباره واژه واژه هایش را مزه مزه می کنم.
«در مجلسی خلیفه به او فراوان هدیه داد»
«امام همه را یکجا بخشید به کسی»
«گفتند چرا چنین کردی؟»
«فرمود: سه بیت سروده برای حسین».
سلام بر حسین
سلام بر کریم
سلام بر بابای امام غریب.
پ.ن: اصلا حسین جنس غمش فرق می کند.
محمد علی قاسم زاده
۱۴۰۰/۱۲/۰۸