صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
جنگ افغانستان تمام نشده است.تکرار «سیاست دستبرد در روز روشن» علیه مردم افغانستان/ بایدن چگونه راه دولتمردان قبلی را ادامه می‌دهد؟
تکرار «سیاست دستبرد در روز روشن» علیه مردم افغانستان
اقدام آمریکا در بلوکه کردن اموال دولت افغانستان در شرایطی رخ داده است که یونیسف بارها نسبت به احتمال مرگ یک میلیون کودک به دلیل سوءتغذیه حاد در افغانستان هشدار داده است و وضعیت اقتصادی این کشور در شرایطی بحرانی به سر می‌برد.
جمعه گذشته، جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا دستور بلوکه شدن 7 میلیارد دلار از دارایی‌های افغانستان را صادر کرد و دستور داد که نیمی از این اموال بلوکه شده به قربانیان حملات 11 سپتامبر و نیم دیگر به کمک‌های بشردوستانه به افغانستان اختصاص داده شود(که سازوکار آن را خود آمریکا تعیین خواهد کرد). این نخستین‌بار نیست که آمریکا به این بهانه به اموال دیگر کشورها دست‌درازی می‌کند؛ پیش از این نیز در سال 2014 ایالات متحده به همین بهانه دست به مسدودسازی و تصرف برخی از اموال بنیاد علوی در آمریکا زده بود. تمام این‌ها در حالی است که به گواهی اسناد منتشر شده از سوی پلیس فدرال آمریکا، پانزده نفر از نوزده هواپیماربایی که در این عملیات شرکت داشتند تبعه عربستان بوده و هیچ‌یک افغانستانی یا ایرانی نبوده‌اند!
اقدام آمریکا در بلوکه کردن اموال دولت افغانستان در شرایطی رخ داده است که صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) بارها نسبت به احتمال مرگ یک میلیون کودک به دلیل سوءتغذیه حاد در افغانستان هشدار داده است و وضعیت اقتصادی این کشور در شرایطی بحرانی به سر می‌برد.
محکومیت تصمیم بایدن
دستور رئیس جمهور آمریکا صدای اعتراض بسیاری از نهادها، شخصیت‌ها و کشورها را بلند کرده است؛ وزارت خارجه چین در واکنش به مصادره دارایی بانک مرکزی افغانستان از سوی آمریکا، گفته است که «ثروتمندترین کشور جهان به‌طور آشکار ثروت فقیرترین افراد را غارت می‌کند. ثروت مردم افغانستان باید در زمانی که به شدت به آن‌ها احتیاج دارند باید در اختیار خودشان باشد.
سازمان دیدبان حقوق بشر نیز گفته است که کل این ۷ میلیارد پول متعلق به مردم افغانستان است و این شیوه مصرف کمکی به حل مشکلات افغانستان نمی‌کند. چرا مردم افغانستان باید به خاطر طالبان مجازات شوند؟
بارنت روبین، پژوهشگر آمریکایی مسایل افغانستان در توییتی نوشته است که «ثروتمندترین کشور جهان تصمیم گرفته است به نام عدالت از فقیرترین کشور جهان غارت کند. یک پایان مناسب برای جنگ علیه تروریسم.»
خالد پایندهُ وزیر مالیه (دارایی) پیشین در دولت اشرف غنی در توییتی نوشته است که «اگر ذخایر خالص ارزی افغانستان چنان که در فرمان آمده اختصاص داده شود، بزرگ‌ترین و جبران‌ناپذیرترین ضربه ممکن به اقتصاد افغانستان خواهد بود. خشم افغان‌ها و دوستان افغانستان در مورد کنار گذاشتن ۳.۵ میلیارد ذخایر جهت جبران خسارت به قربانیان حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر به‌جا و قابل درک است.»
افغانستان و بحران اقتصادی
پس از خروج نیروهای اشغالگر آمریکا از افغانستان، بودجه بین‌المللی که حدود 40 درصد تولید ناخالص داخلی این کشور را تشکیل می‌داد، به دلیل تحریم‌های وضع شده از سوی آمریکا و شورای امنیت سازمان ملل قطع شد. وضع تحریم‌ها منجر به واردشدن یک شوک اقتصادی بی‌سابقه به افغانستانی شد که تا پیش از آن نیز به‌دلیل جنگ، قحطی، شیوع کرونا و… از آسیب‌پذیرترین و ضعیف‌ترین اقتصادهای دنیا بوده‌است.
تحریم اما تنها سلاح آمریکایی‌ها در نبرد با مردم بی‌دفاع افغانستان نیست. ایالات متحده دسترسی به میلیاردها دلار از ذخایر ارزی دولت افغانستان را مسدود کرده است که ارزش این ذخایر مسدودشده به اندازه بیش از یک‌سال واردات افغانستان است. این مسئله وقتی اهمیت بیشتر پیدا می‌کند که توجه کنیم کشور افغانستان کشوری به‌شدت وابسته، و متکی به واردات از کشورهای دیگر است. آمریکا در سال‌های حضورش در افغانستان یک جامعه کاملا نئولیبرال را بنا کرده است که همه‌چیز در آن خصوصی و وابسته به کمک‌های خارجی شده است، در عمل هیچ اقتصاد داخلی وجود ندارد و هیچ تلاشی در جهت ایجاد صنایع محلی نشده است. در ساخت‌وسازها و زیربناها اغلب کار به شرکت‌های آمریکایی یا بین‌المللی برون‌سپاری شده‌است و همه این‌ها منجر به وابستگی مفرط اقتصاد افغانستان شده است.
این عوامل باعث شده که وضعیت معیشتی و زندگی مردم افغانستان بسیار اسفناک بشود؛ حدود 60 درصد مردم افغانستان(تقریبا 23 میلیون نفر) توان تهیه غذای کافی برای خوردن را ندارند و از گرسنگی شدید رنج می‌برند. بسیاری از مردم پناهگاهی ندارند و مجبورند میان تهیه سوخت برای گرم نگه‌‌داشتن خود در شب‌های سرد زمستان، و تهیه غذا برای خود و خانواده‌شان تنها یکی را انتخاب کنند، برخی از مردم برای گرفتن یک تکه نان ساعت‌ها در صف می‌مانند و….
وضعیت ادارات دولتی افغانستان نیز بهتر از اوضاع عامه مردم نیست؛ نظام سلامت عمومی در آستانه فروپاشی قرار دارد، مردم نمی‌توانند از بانک‌ها پول بگیرند و کارمندان دولتی در بهترین وضعیت هر از چند گاهی حقوق می‌گیرند.
جنتلمن‌های طراح تحریم، همان جنگ‌جویان پادگان بگرام
با آنکه دولت بایدن تمام نیروهای ایالات متحده را از افغانستان خارج کرد اما هم‌اکنون همین دولت به بهانه مقابله با طالبان و بدون توجه به اوضاع اسفبار مردم افغانستان هرروز بر فشار اقتصادی خود بر ملت افغانستان می‌افزاید. این حاکی از این است که دولت جدید آمریکا نه‌تنها جنگ افغانستان را به پایان نرسانده بلکه آن را از حالت جنگ سخت به جنگ اقتصادی در آورده است. اگر ارتش آمریکا در بیست سال گذشته به صراحت دست به قتل عام در افغانستان می‌زد امروز هم مردم افغانستان قربانی دستان جنایتکار ایالات متحده هستند، قاتلانی که این بار با لبخند و کراوات بالای سر قربانیانشان می‌ایستند و نظاره‌گر جان دادن تدریجی ملت افغانستان می‌شوند.
