صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
گاف جدید در «راز سر به مهر» خاطره‌سازی ظریف برای تبرئه خود از دیکته‌نویسی در برجام: متن گروه بحران را ما به آن‌ها دادیم/ علی واعظ: بعید می‌دانم او چنین ادعایی کرده باشد/ پس از خواندن خاطره ظریف: به هیچ وجه واقعیت ندارد، من هیچ‌وقت از او چیزی دریافت نکردم +صوت
یکی از انتقادات جدی به مذاکره‌کنندگان دولت روحانی ارتباطات نزدیک این تیم با گروه‌های لابی‌گر غربی نظیر «نایاک» و «گروه بین‌المللی بحران» بوده است.
این نزدیکی به حدی بود که «تریتا پارسی» از اعضای ارشد نایاک در کتاب خاطرات خود صراحتا می‌گوید که اصلا برای او سخت نبوده تا به راحتی با ظریف دیدار کند و نظرات طرف‌ها را به او منتقل کند و «هومن مجد» از همین مجموعه در بالکن معروف هتل کوبورگ در کنار ظریف حضور پیدا می‌کند.
«جیسون رضائیان» و «محمدعلی شعبانی» که سوژه‌های ساخت سریال گاندو بودند نیز از دیگر اعضای همین گروه هستند. «سحر نوروززاده» سخنگوی فارسی زبان وزارت خارجه آمریکا در دوران جان کری که عکس مشترکی از او با «دری اصفهانی» منتشر شد، نیز عضو دیگری از همین گروه است.
همچنین «رابرت مالی» که اکنون مسئول امور ایران در وزارت خارجه آمریکاست، پیش از این مسئولیت گروه بین‌المللی بحران را برعهده داشته است. گروهی که اسامی افرادی چون «جرج سوروس»، «تزیپی لیونی» وزیر خارجه اسبق اسرائیل، «هوشنگ انصاری» وزیر اقتصاد هویدا و از حامیان مالی جمهوری‌خواهان و «استفان هدلی» مشاور امنیت ملی بوش در میان اعضای هیات مدیره آن دیده می‌شود.
این ارتباطات البته برای تیم ظریف بی دردسر نبوده و کار تا جایی پیش رفت که بررسی‌ها نشان داد متن نهایی برجام دارای درصد زیادی از اشتراک با متن پیشنهادی گروه بین‌المللی بحران است که ماه‌ها قبل از توافق در وب‌سایت خود منتشر کرده بود. همین موضوع در کنار بی‌اطلاعی ظریف از برخی قسمت‌های متن برجام باعث شد تا شبهه دیکته‌نویسی در مذاکرات برجام بیش از پیش تقویت شود.
اکنون نیز روایت ظریف از چگونگی تدوین و انتشار این متن با آن چه علی واعظ مسئول پروژه ایران در گروه بحران می‌گوید در تعارض جدی قرار گرفته است. در جلد دوم کتاب «راز سر به مهر» که روایت تیم ظریف از مذاکرات هسته‌ای است، این ادعا مطرح شده که متنی که پیش از برجام توسط گروه بحران منتشر شده، نه حاصل کار این گروه که خروجی تیم مذاکره‌کننده ایران بوده است.
ظریف ادعا می‌کند که این متن از سوی ایران به یکی از اعضای گروه بحران جهت لابی با آمریکا تحویل داده شده و این گروه نیز بعدا متن مذکور را در خروجی وب‌سایت خود منتشر کرده است. او همچنین می‌گوید که دلواپسان این اتفاق را دست‌مایه تخریب تیم او قرار داده و او را متهم به دیکته‌نویسی کرده‌اند.
این بخش از روایت ظریف به وضوح در تضاد با ادعای بی‌طرفی گروه بحران قرار دارد. از همین رو علی واعظ در پاسخ به این سوال در یک نشست کلاب‌هاوسی، ادعای ظریف را کاملا رد می‌کند و می‌گوید که ظریف هیچ متنی به گروه بحران تحویل نداده و تنها ممکن است منظور ظریف از متن، بازخوردهای او به پیشنهادات گروه بحران بوده باشد. (صوت را اینجا بشنوید)
به نظر می‌رسد ظریف برای تبرئه خود از اتهام دیکته‌نویسی به ساختن روایتی روی آورده که تا پیش از این حتی از سوی خود او و سایر اعضای تیم مذاکره‌کننده مطرح نشده است. او اما به این نکته دقت نکرده که چنین روایتی تا چه حد به اعتبار دوستانش در گروه بحران لطمه وارد کرده و ادعای بی‌طرفی آنان را نقض می‌کند. انکار اولیه علی واعظ در مواجهه با روایت ظریف و سپس تکذیب صریح گفته‌های او نشان می‌دهد که چنین روایتی تا چه اندازه برای وجهه گروه بحران خسارت‌بار است.
با توجه به ترکیب تامین‌کنندگان مالی و اعضای هیات مدیره گروه بحران، به سادگی می‌توان قضاوت کرد که آیا چنین گروهی در خدمت پیش‌برد مواضع ظریف در مذاکرات برجام فعالیت می‌کرده یا تیم ایرانی را با پیشنهادات خود در مسیر مطلوب طرف آمریکایی هدایت می‌کرده است.
