چرا امام مهدى (عجل الله تعالی فرجه) را در دعاى ندبه، «یَابْنَ طه وَالْمُحْکَماتِ» مى نامند؟

چرا امام مهدى (عجل الله تعالی فرجه) را در دعاى ندبه، «یَابْنَ طه وَالْمُحْکَماتِ» مى نامند؟
امام جعفر صادق(عليه السلام) مى فرمايد:
و امّا طه فاسمٌ من اسماء النبى(صلى الله عليه وآله)و معناه: يا طالب الحق الهادى إليه;[1]

و امّا طه، پس اسمى است از اسم هاى پيامبر (صلى الله عليه وآله) و معنى آن، اين است: اى طالب حق كه هادى به آن هستى.
و در تفسير آيه ى (هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ عَلَيْكَ الْكِتابَ مِنْهُ آياتٌ مُحْكَماتٌ)،[2]

امام جعفر صادق(عليه السلام) مى فرمايد:انّ المحكمات أميرالمؤمنين و الائمه(عليهم السلام); محكمات، اميرمومنان و ائمه(عليهم السلام) هستند. . [3]

[1].فيضى كاشانى، تفسير صافى، ج 2، ص 59.
[2]. آل عمران: 7.
[3]. تفسير صافى، ج 1، ص 247.

أَیْنَ ابْنُ النَّبِىِّ الْمُصْطَفى؟ وَابْنُ عَلِىٍّ الْمُرْتَضى؟ وَابْنُ خَدیجَةَ الْغَرّاءِ؟وَابْنُ فاطِمَةَ الْکُبْرى؟

کجاست فرزند پیامبر برگزیده، و فرزند علی مرتضى، و فرزند خدیجه روشن جبین، و فرزند فاطمه کبرى؟

بِأَبى أَنْتَ وَ أُمّى وَ نَفْسى لَکَ الْوِقاءُ وَالْحِمى،

پدر و مادر و جانم فردایت شود، برایت سپر و حصار باشم،

یَابْنَ السّادَةِ الْمُقَرَّبینَ،

اى فرزند سروران مقرّب،

یَابْنَ النُّجَباءِ الْأَکْرَمینَ،

اى فرزند نجیبان گرامى

یَابْنَ الْهُداةِ الْمَهْدِیّینَ،

اى فرزند راهنمایان راه یافته،

یَابْنَ الْخِیَرَةِ الْمُهَذَّبینَ،

ای فرزند برگزیدگان پاکیزه،

یَابْنَ الْغَطارِفَةِ الْأَنْجَبینَ،

اى فرزند بزرگواران نجیب

یَابْنَ الْأَطائِبِ الْمُطَهَّرینَ،

اى فرزند پاکان پاکیزه

یَابْنَ الْخَضارِمَةِ الْمُنْتَجَبینَ،

ای فرزند بزرگواران برگزیده،

یَابْنَ الْقَماقِمَةِ الْأَکْرَمینَ،

اى فرزند دریاهاى بیکران بخشش گرامیتر،

یَابْنَ الْبُدُورِ الْمُنیرَةِ،

اى فرزند ماه هاى نورافشان،

یَابْنَ السُّرُجِ الْمُضیئَةِ،

اى فرزند چراغ هاى تابان،

یَابْنَ الشُّهُبِ الثّاقِبَةِ،

اى فرزند ستارگان فروزان،

یَابْنَ الْأَنْجُمِ الزّاهِرَةِ،

اى فرزند اختران درخشان،

یَابْنَ السُّبُلِ الْواضِحَةِ،

اى فرزند راه هاى روشن،

یَابْنَ الْأَعْلامِ اللّائِحَةِ،

اى فرزند نشانه هاى آشکار،

یَابْنَ الْعُلُومِ الْکامِلَةِ،

اى فرزند دانش هاى کامل،

یَابْنَ السُّنَنِ الْمَشْهُورَةِ،

اى فرزند آیین هاى مشهور

یَابْنَ الْمَعالِمِ الْمَأْثُورَةِ،

اى فرزند نشانه هاى حفظ شده،

یَابْنَ الْمُعْجِزاتِ الْمَوْجُودَةِ،

ای معجزات موجود،

یَابْنَ الدَّلائِلِ الْمَشْهُودَةِ،

اى فرزند دلیل هاى محسوس،

یَابْنَ الصِّراطِ الْمُسْتَقیمِ

اى فرزند صراط مستقیم،

یَابْنَ النَّبَأِ الْعَظیمِ،

اى فرزند نباء عظیم،

یَابْنَ مَنْ هُوَ فى أُمِّ الْکِتابِ لَدَى اللَّهِ عَلِىٌّ حَکیمٌ،

اى فرزند کسی که در امّ الکتاب، نزد خدا، والا و حکیم است،

یَابْنَ الْآیاتِ وَالْبَیِّناتِ،

اى فرزند آیات و نشانه ها،

یَابْنَ الدَّلائِلِ الظّاهِراتِ،

اى فرزند دلیل های آشکار،

یَابْنَ الْبَراهینِ الْواضِحاتِ الْباهِراتِ،

اى فرزند برهان هاى نمایان،

یابْنَ الْحُجَجِ الْبالِغاتِ،

اى فرزند حجّت هاى رسا،

یَابْنَ النِّعَمِ السّابِغاتِ،

اى فرزند نعمت های کامل،

یَابْنَ طه وَالْمُحْکَماتِ

اى فرزند طه و آیات محکم،

یَابْنَ یس وَالذّارِیاتِ،

اى فرزند یس و ذاریات

یَابْنَ الطُّورِ وَالْعادِیاتِ

اى فرزند طور و عادیات،

یَابْنَ مَنْ دَنی فَتَدَلّى فَکانَ قابَ قَوْسَیْنِ أَوْ أَدْنى،

،اى فرزند کسی که نزدیک شد، آنگاه درآویخت

دُنُوّاً وَاقْتِراباً مِنَ الْعَلِىِّ الْأَعْلى

تا آنکه در دسترسى و نزدیکى به خداى علىّ اعلى، به فاصله دو کمان یا کمتر بود

لَیْتَ شِعْرى أَیْنَ اسْتَقَرَّتْ بِکَ النَّوى، بَلْ أَىُّ أَرْضٍ تُقِلُّکَ أَوْ ثَرى، أَبِرَضْوى أَوْ غَیْرِها أَمْ ذى طُوى؛

اى کاش می دانستم خانه ات در کجا قرار گرفته، بلکه مى دانستم کدام زمین تو را برداشته، یا چه خاکى؟

عَزیزٌ عَلَىَّ أَنْ أَرَى الْخَلْقَ وَلا تُرى،

آیا در کوه رضوایى یا در غیر آن، یا در زمین ذی طوایى؟ بر من سخت است که مردم را مى بینم، ولى تو دیده نمى شوى

وَلا أَسْمَعُ لَکَ حَسیساً وَلا نَجْوى

و از تو نمى شنوم صداى محسوسى و نه رازونیازى

عَزیزٌ عَلَىَّ أَنْ تُحیطَ بِکَ دُونَىِ الْبَلْوى، وَلا یَنالُکَ مِنّى ضَجیجٌ وَلا شَکْوى

بر من سخت است که تو را بدون من گرفتارى فرا گیرد، و از من به تو فریاد و شکایتى نرسد، جانم فدایت،

بِنَفْسى أَنْتَ مِنْ مُغَیَّبٍ لَمْ یَخْلُ مِنّا،

تو پنهان شده اى هستی که از میان ما بیرون نیستى،

بِنَفْسى أَنْتَ مِنْ نازِحٍ ما نَزَحَ عَنّا

جانم فدایت، تو دورى هستى که از ما دور نیست،

بِنَفْسى أَنْتَ أُمْنِیَّةُ شائِقٍ یَتَمَنّى، مِنْ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ ذَکَراً فَحَنّا

جانم فدایت، تو آرزوى هر مشتاقى که آرزو کند، از مردان و زنان مؤمن که تو را یاد کرده، از فراقت ناله کنند

بِنَفْسى أَنْتَ مِنْ عَقیدِ عِزٍّ لا یُسامى

جانم فدایت، تو قرین عزّتى، که کسى بر او برترى نگیرد،

بِنَفْسى أَنْتَ مِنْ أَثیلِ مَجْدٍ لا یُجارى

جانم فدایت، تو درخت ریشه دار مجدی که هم طرازى نپذیرد،

بِنَفْسى أَنْتَ مِنْ تِلادِ نِعَمٍ لا تُضاهى

جانم فدایت، تو نعمت دیرینه اى، که او را مانندى نیست

بِنَفْسى أَنْتَ مِنْ نَصیفِ شَرَفٍ لا یُساوى إِلى مَتى أَحارُ فیکَ یا مَوْلاىَ وَ إِلى مَتى،

جانم فدایت، تو قرین شرفى، که وی را برابرى نیست، تا چه زمانى نسبت به تو سرگردان باشم

وَ أَىَّ خِطابٍ أَصِفُ فیکَ وَ أَىَّ نَجْوى عَزیزٌ عَلَىَّ أَنْ أُجابَ دُونَکَ وَ أُناغى عَزیزٌ عَلَىَّ أَنْ أَبْکِیَکَ وَ یَخْذُلَکَ الْوَرى عَزیزٌ عَلَىَّ أَنْ یَجْرِىَ عَلَیْکَ دُونَهُمْ ما جَرى

اى مولایم، و تا چه زمان، و با کدام بیان، تو را وصف کنم، و با چه رازو نیازى؟ ، بر من سخت است که از سوى غیر توپاسخ داده شوم، و سخن مسرّت بخش بشنوم،

هَلْ مِنْ مُعینٍ فَأُطیلَ مَعَهُ الْعَویلَ وَالْبُکاءَ؟

آیا کمک کننده اى هست، که فریاد و گریه را در کنارش طولانى کنم؟

هلْ مِنْ جَزُوعٍ فَأُساعِدَ جَزَعَهُ إِذا خَلا؟

آیا کمک کننده اى هست، که فریاد و گریه را در کنارش طولانى کنم؟ آیا بى تابى هست؟ که او را در بى تابى اش، هنگامى که خلوت کند یارى رسانم،