صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
سعدالله زارعی در روزنامه کیهان نوشت:
(افغانستان) حدود ۴۰ میلیون نفر جمعیت دارد.
۹۹ درصد مردم آن مسلمانند و در بیش از ده گروه قومی شامل پشتونها، تاجیک‌ها، هزاره‌ها، اُزبک‌ها، ایماق‌ها، ترکمن‌ها، بلوچ‌‌ها، پشه‌ای‌ها و سادات قرار دارند.
پشتونها با حدود ۱۶ میلیون نفر، ۳۹.۵ درصد، بزرگ‌ترین گروه قومی افغانستان به حساب می‌آیند.
گروه دوم تاجیک‌ها هستند که ۳۲.۵ درصد یعنی حدود ۱۳ میلیون نفر جمعیت دارند و عمدتاً سنی مذهب می‌باشند.
گروه قومی سوم، هزاره‌ها هستند که ۲۰ درصد یعنی حدود ۸ میلیون نفر جمعیت دارند.
جمعیت شیعه که حدود ۷ میلیون نفر می‌باشد، در میان تاجیک‌ها، پشتونها، قزلباش‌ها، سادات، هزاره‌ها و بقیه توزیع شده است.
هیچ قومی در افغانستان وجود ندارد که بتواند ادعا کند اکثریت مطلق جمعیت را داشته و در نتیجه حق دارد حکومت و کشور و سازمان‌های آن را در قبضه خود قرار دهد.
البته از نظر مذهبی، با توجه به اینکه بین ۷۵ تا ۸۰ درصد مردم، تابع مذهب حنفی هستند، طبعاً حکومت از نظر قوانین و حقوق اساسی، از اصول این مذهب پیروی می‌کند. کما اینکه الان هم این‌گونه است اما در عین حال این نکته را باید در نظر داشت که تقسیم‌بندی‌های داخلی افغانستان مانند عراق، لبنان و… نه بر مبنای مذهب بلکه بر مبنای قومیت قرار دارد
گروه طالبان […] حداکثر ۳۰ درصد جامعه متنوع افغانستان را نمایندگی می‌کند.
طالبان با توجه به صبغه مذهبی و دستور کاری که تحت عنوان امارت اسلامی برای خود تعریف نموده است، نمی‌تواند اقوام غیر پشتون را مخاطب خود داشته باشد.
در میان پشتونها هم سه جریان وجود دارد؛ یک جریان مذهبی سنی که از نظر تعلیمی از مدارس حقانی و… پاکستان تغذیه می‌شود، یک جریان مذهبی شیعه پشتون و یک جریان غیرمذهبی سنی پشتون که از ایده‌های غیر مذهبی جانبداری می‌نماید. جریان مذهبی اول یعنی طالبان اگر سه چهارم کل پشتونها را هم جذب نماید، ۳۰ درصد یعنی حدود ۱۲ میلیون نفر از مردم افغانستان را نمایندگی می‌نماید.
«طالبان امروز» اصرار دارد ما قبول کنیم با طالبان گذشته و حکومت مطلوب فعلی آنان با حکومت امارات گذشته، تفاوت بنیادی دارد. ولی روشی که طالبان برای سیطره بر افغانستان در پیش گرفته است، وادار کردن بقیه طوایف و مذاهب به تمکین در برابر سیطره مطلق خود است و این در واقع نوعی جدید از «تمامیت‌خواهی» این گروه می‌باشد که اگر بر افغانستان مسلط گردد، قطعاً برای ساکت کردن دیگران دست به سلاح می‌برد و به قول و قرارهای فعلی خود پشت می‌کند.
طالبان دقیقاً به دلیل اینکه نمی‌تواند بیش از ۳۰ درصد مردم را نمایندگی کند، با برگزاری انتخابات پارلمانی یا ریاست جمهوری موافق نیست.
آیا آمریکا نمی‌دانست که طالبان نمی‌تواند به تنهایی بر افغانستان مسلط شود؟
آیا از این پس طالبان در نقش گروه نیابتی آمریکا برای مهار مخالفان آمریکا در افغانستان و منطقه عمل خواهد کرد؟
