عرفاتِ عشق بازان سر کوی یار باشد
به طواف کعبه زین در نروم که عار باشد
چو سری بر آستانش ز سر صفا نهادی
به صفا و مروه ای دل، دگرت چه کار باشد
قدمی ز خود برون نِه، به ریاض عشق کاینجا
نه صَداعِ (دردسر) نفحهٔ گل، نه جفای خار باشد
به معارج اناالحق نرسی ز پای منبر
که سری شناسد این سِرّ که سزای دار باشد
ز میِ شبانه ساقی قدحی بیار پیشم
نه از آن میی که او را به سحر خمار باشد
نکند کمال دیگر طلب حضور باطن
که قرارگاه زلفش دل بیقرار باشد
کمال خجندی » غزلیات